"ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ" - ΤΟΥ Π. ΣΑΒΒΙΔΗ

Το 2008 γνώρισα στο Πρίλεπ των Σκοπίων την Κατερίνα Βίδα. Ελληνίδα δασκάλα, με πάθος για τα ελληνικά γράμματα, την ιστορία και τον ελληνικό πολιτισμό. Τότε είχα γράψει ένα κείμενο στο zougla.gr (το οποίο σήμερα έχει αφαιρεθεί). Το αναζήτησα στο αρχείο μου και το δημοσιοποιώ εκ νέου, ελάχιστος φόρος τιμής στην Κατερίνα που μας "άφησε" χθες ξαφνικά. Αιωνία της η μνήμη. Θα την αγαπάμε και θα την θυμόμαστε ...

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΑΒΒΙΔΗ

------
"Γεννήθηκα Ελληνίδα"
Η Ελλάδα αδιαφορεί για τους πολιτικούς πρόσφυγες του καταστροφικού εμφυλίου, που μετά το 1949 βρέθηκαν στο έδαφος της σημερινής ΠΓΔΜ.
Πολλοί από αυτούς προσχώρησαν στην προπαγάνδα των γειτόνων ως … «αλύτρωτοι Μακεδόνες του Αιγαίου» (Егејска Македонија), αλλά υπάρχουν και αυτοί που αρνούνται να "βαφτιστούν" Σλάβοι, μένοντας πιστοί στην ελληνική καταγωγή τους.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Κατερίνας Βίδα, με καταγωγή από το Βαρικό νομού Φλώρινας.
Η οικογένειά της μετά τη δίνη του εμφυλίου, βρέθηκε στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν και στη συνέχεια στο Πρίλεπ της σημερινής ΠΓΔΜ.
Οι αρχές της τότε Γιουγκοσλαβίας, άλλαξαν το επίθετο της οικογένειας του Νικολάου και της Σουλτάνα Βίδα και των παιδιών τους, χωρίς να το ζητήσουν. Έτσι η Κατερίνα Βίδα, έγινε … «Τινα Βίδοβα».
Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 η οικογένεια έκανε κρούση στην ελληνική πρεσβεία στο Βελιγράδι, να λάβει την ελληνική ιθαγένεια, που τους είχε αφαιρεθεί με τη λήξη του εμφυλίου, λόγω συμμετοχής του Ιωάννη Βίδα στις τάξεις του Δ.Σ.
Καμία απάντηση από την ελληνική πρεσβεία, αν και τα μέλη της οικογένειας Βίδα, δήλωναν ξεκάθαρα πως είναι ελληνικής καταγωγής και έχουν ελληνική συνείδηση και όχι … «μακεδονική».
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, τα τρία αδέλφια της Κατερίνας Βίδα, μετανάστευσαν στη Σουηδία. Η ίδια επέλεξε να παραμείνει στο Πρίλεπ, αφού είχε δημιουργήσει τη δική της οικογένεια. Τα τρία της αδέλφια, καθώς και η μητέρα της, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα έλαβαν αρχικά την Σουηδική υπηκοότητα και στη συνέχεια την ελληνική.
Έτσι μόνο η Κατερίνα και ο γιος της, καρπός με Σέρβο, παραμένουν χωρίς ελληνική ιθαγένεια, παρόλο που το θέλουν και το έχουν ζητήσει επανειλημμένα, με αιτήσεις προς τις αρμόδιες ελληνικές αρχές, που τις απορρίπτουν, βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι του πολιτικούς πρόσφυγες της ΠΓΔΜ, που δηλώνουν Έλληνες με αυτούς που δηλώνουν «Μακεδόνες».
Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, το 1993, η Κατερίνα Βίδα κατάφερε και πέτυχε την επιστροφή του ελληνικού της επιθέτου. Έτσι από "Βίδοβα" έγινε και πάλι Βίδα. Ήταν μια μικρή νίκη για την ίδια.
Εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια, η Κατερίνα Βίδα, διδάσκει την ελληνική γλώσσα σε παιδιά πολιτικών προσφύγων από την Ελλάδα, γηγενών ελληνόβλαχων, καθώς και σε νέους Σκοπιανούς, που θέλουν να μάθουν την ελληνική γλώσσα. Μόνη της χωρίς καμία απολύτως βοήθεια από την Ελλάδα, την πρεσβεία στα Σκόπια και το προξενείο στο Μοναστήρι. Το 2006 δίδασκε την ελληνική γλώσσα σε ένα φροντιστήριο του δήμου Πρίλεπ, απ΄ όπου απολύθηκε από τη διεύθυνση, επειδή μίλησε στους μαθητές, για την «Θεσσαλονίκη, την αδελφή του Μέγα Αλέξανδρου».
Η Κατερίνα Βίδα, ζει με το όνειρο να αποκτήσει και πάλι την ελληνική ιθαγένεια, να γίνει και επίσημα «Ελληνίδα», έτσι όπως την αποκαλούν οι Σκοπιανοί «Грци».
Όταν τη συνάντησα, το μόνο που μου ζήτησε ήταν να της στείλω ένα λεξικό της ελληνικής γλώσσας και να μιλήσω σε κάποιον για την περίπτωσή της. Υπάρχουν δεκάδες περιπτώσεις σαν της Κατερίνας Βίδα. Μικρά παιδιά που βρέθηκαν εκτός Ελλάδας λόγω του εμφυλίου και σήμερα αντιμετωπίζονται από την επίσημη Ελλάδα, ως «Μακεδόνες» και όχι ως Έλληνες.
Χαρίζουμε ουσιαστικά τους ανθρώπους αυτούς στην σκοπιανή προπαγάνδα, όπως τους ελληνοβλάχους της Πελαγονίας στη Ρουμανική.
Πιστεύω πως κάποιος αρμόδιος θα διαβάσει το κείμενο αυτό και θα σταθεί με ενδιαφέρον στην περίπτωση της Κατερίνας Βίδα και κάθε Κατερίνας στην ΠΓΔΜ.


Θα χρειαζόταν σελίδες ολόκληρες για να περιγράψω την Κατερίνα Βίδα και όσα μόνη της κατάφερε τα τελευταία χρόνια στα Σκόπια, προωθώντας τα ελληνικά γράμματα και δημιουργώντας νέους φιλέλληνες, σ' ένα ιδιαίτερα εχθρικό περιβάλλον. Απέναντί της δεν είχε μονάχα τους φανατικούς Σκοπιανούς, αλλά δυστυχώς και διπλωματικούς εκπροσώπους της Ελλάδας, που δεν αισθανόντουσαν ιδιαίτερα άνετα για τα όσα έκανε στο Πρίλεπ όπου ζούσε και κρατούσε ψηλά την ελληνική σημαία. Αν μου επέτρεπε να δημοσιοποίησω τα όσα κατ' ιδίαν συζητήσαμε στην τελευταία μας πρόσφατη συνάντηση , τότε κάποιοι διπλωμάτες καριέρας θα έπρεπε να κρυφτούν. Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες, η Κατερίνα κατάφερε το 2011 να λάβει και πάλι ελληνική ιθαγένεια, μαζί με τη μητέρα της. Παιδί πολιτικών προσφύγων του καταστροφικού εμφυλίου, ήταν η μεγαλύτερη δικαίωση για εκείνη. " Α ρε Παναγιώτη. Αργήσαμε αλλά τα καταφέραμε" μου είπε στο τηλέφωνο, όταν πήρε στα χέρια της το ελληνικό διαβατήριο και το επιδείκνυε με καμάρι όπως στη φωτογραφία. Στους συγγενείς της καλή δύναμη. Στους δεκάδες μαθητές και τις μαθήτριές της, που τους έμαθε ελληνικά και να αγαπούν την Ελλάδα και τον πολιτισμό της, να τη θυμούνται πάντα και να προσεύχονται για αυτήν. Για όλους τους φίλους και τις φίλες από την Ελλάδα, που σταθήκαμε στο πλευρό της και την προσπάθειά της, να την έχουμε πάντα στην καρδιά μας. Η Κατερίνα ήταν, άλλη μια αφανής ηρωίδα ... Καλό ταξίδι Κατερινάκι. Θα σε θυμάμαι με αγάπη και νοσταλγία. Καλή αντάμωση ..

Παναγιώτης Σαββίδης

Posted in: ΕΛΛΑΔΑ