Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Η ΑΠΑΙΧΤΗ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑ

Image

Η Ελένη Ψυχούλη μας δίνει μια αγαπημένη συνταγή με επιστροφή στις ρίζες και πανεύκολη προετοιμασία 

Πέντε χρόνια που κάνω αυτή την εκπομπή και καλούμαι να γεμίζω σελίδες περιοδικών με συνταγές που θα κλέψουν την καρδιά του πεινασμένου κοινού, έχω δει τη βασιλόπιτα να μεταμορφώνεται, να εξελίσσεται στο βωμό μιας καινούριας εποχής, που από τη μια τα θέλει όλα εύκολα-γρήγορα-φτηνά και αβάδιστα αλλά σαν φτάσουν οι γιορτές, είναι πρόθυμο να μαγειρέψει φασιανούς με φύλλα χρυσού, ελάφια με μους φραγκοστάφυλλου και άλλες γκλαμ νοστιμιές που στοιχειώνουν τη μαγειρική σημειολογία τω Χριστουγέννων.

 Κι ενώ χρόνια και χρόνια η βασιλόπιτα ήταν μόνο δυό, η πολίτικη τσουρεκωτή και η κεκάτη πορτοκαλένια, αίφνης την είδα εμπρός μου να μετουσιώνεται μέσα σε τρεις σεζόν σε υπερπαραγωγή. Να γεμίζει με παστέλια, μους με ξηρούς καρπούς, φρουτόκρεμες και σοκολατόκρεμες, να ασφυκτιά κάτω από φρόστινγκς και επικαλύψεις του αμερικανικού κόσμου, να φλερτάρει επικύνδινα με ακατάλληλες παρέες, όπως οι παντός τύπου τούρτες γεννεθλίων, γάμων και λοιπών επετείων.
 Στην τελευταία που-κυριολεκτικά-εκτέλεσαν στο φετινό, γιορταστικό μου επεισόδιο, ευλόγως αναρωτήθηκα, πώς θα χαραχτούν τα κομμάτια του πτωχού, του Αη-Βασίλη, του νοικοκύρη και υπολοίπων συγγενών πάνω σε τόση καφετιά σαντιγύ, στολισμένη με κομμάτια καραμέλλας, φυστικιών, τρούφας, σμάρτις και λιωμένης σοκολάτας. Μέσα μου ξεσηκώθηκε ένα «ε, όχι, ως εδώ!». 
Μια επιστροφή στις ρίζες. Μια νοσταλγία. Μια λιτότητα. Μια βασιλόπιτα που να έρχεται λιτή και απέριττη μέσα από την πτωχή, πλην τιμία, ελληνική μας παράδοση. Που να διαβάζεται στις σημειώσεις της γιαγιάς. Αφτιασίδωτη. Ντυμένη σεμνά, να παραχωρεί τον πρώτο ρόλο στο φλουρί της τύχης και της ευλογίας, που είναι όλο το νόημα μιας βασιλόπιτας.
 Το άλλο της νόημα, είναι να είναι νόστιμη, για να ταιριάξει μαγικά με τις βούτες στον καφέ ή το τσάι της πρώτης αυγής, στο παρθενικό ξύπνημα του έτους. Γι'αυτό θέλω να μοιραστώ μαζί σας τη βασιλόπιτα της Θεώνης, που κυκλοφορεί σε όλα τα σπίτια της κλειστής μου παρέας τα τελευταία είκοσι χρόνια.
 Η Θεώνη δεν υπάρχει πια. Υπήρξε νοστιμότατη μαγείρισσα, υπήρξε νοικοκυρά με σπίτι πεντάνοιχτο. Ψυχή του γλεντιού που ενώνει τις καρδιές πάνω από σωστοψημμένα χοιρινά, σωστοτυλιγμένα ντολμαδάκια και απολύτως ψιλοκομμένο-με το χέρι-λάχανο. Θα υπάρχει για πάντα στην αύρα του επίγειου κόσμου μας με τις συνταγές της, που φροντίζουμε να διαιωνίζουμε. Που όποτε τις φτιάχνουμε πετυχαίνουν γιατί από κει πάνω παρεμβαίνει στην αύρα τους. Οι καλές μαγείρισσες δεν πεθαίνουν ποτέ, γιατί η γεύση έχει μνήμη, έχει και την ευλογία τους. Αυτό το για πάντα «και του χρόνου!». 

  Υλικά
 1 πακέτο βούτυρο αγελάδος
 ½ κιλό αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
 6 αβγά 
2 ποτήρια ζάχαρη
 1 ποτήρι χυμό πορτοκάλι (φυσικό please!) 
3 βανίλιες 
ξύσμα από 2 πορτοκάλια
 1 σφηνάκι κονιάκ
 ζάχαρη άχνη για τον στολισμό 

  Η διαδικασία (που είναι τόσο απλή) 
Χτυπάς τα ασπράδια σε πολύ σφιχτή μαρέγκα. Χτυπάς το βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου με τη ζάχαρη και μόλις σχεδόν ομογενοποιηθούν, ρίχνεις έναν-έναν τους κρόκους χτυπώντας συνεχώς το μείγμα. Μόλις όλα ενωθούν, ρίχνεις το αλεύρι, το χυμό πορτοκαλιού και τις βανίλιες, συνεχίζοντας το χτύπημα.
 Με ξύλινη κουτάλα και υπομονή, "σαν να διπλώνεις το υλικό" από κάτω προς τα πάνω, ενσωματώνεις τη μαρέγκα στο μείγμα.
 Βάζεις το μείγμα σε βουτυρωμένο και αλευρωμένο στρογυλό μεσαίο ταψάκι και ψήνεις για 1 ώρα στους 180 βαθμούς, σε προθερμασμένο φούρνο.
 Όσο ψήνεται μην ανοίξεις το φούρνο, γιατί θα ξεφουσκώσει. Μόλις κρυώσει την ξεφορμάρεις, βάζεις την άχνη σε σουρωτήρι και την αχνίζεις. 
Για να τη στολίσεις, τη δένεις με ωραίο φιόγκο με μια κόκκινη κορδέλα (από αυτές που περισεύουν από τα δώρα των εορτών), της βάζεις και ένα μικρό γκι ή κάτι από τα στολίδια του δέντρου.
 Το φλουρί το μπήγεις από κάτω τη στιγμή που θα την ξεφορμάρεις. Έτσι η νοικοκυρά ξέρει πάντα πού κείτεται το φλουρί, σε περίπτωση που θέλει να πάει κάπου συγκεκριμένα το φλουρί, συνήθως στα παιδάκια του σπιτιού.

 Και του χρόνου!



 Πηγή: www.lifo.gr

ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ΠΛΗΤΤΟΥΝ;

Οι γενιές του ’60 και του ‘70 έχουμε βιώσει την πλήξη στο πετσί μας, όταν ήμαστε παιδιά. Ιδίως τα καλοκαίρια, όταν το απομεσήμερο οι γονείς επέβαλαν σιωπητήριο σε όλα τα σπίτια και οι δρόμοι καμίνια, ήμασταν φυλακισμένοι στα δωμάτια μας και ο χρόνος κυλούσε βασανιστικά αργά. «Βρείτε κάτι να κάνετε ήσυχα» μας έλεγαν και ήταν διαταγή.
Η ανία είναι ένα λεπτό θέμα. Σε προκαλεί να κάνεις κάτι αλλά δεν γνωρίζεις ούτε τι ακριβώς, ούτε πώς. Νοιώθεις νευρικότητα και λίγο φόβο. Μοιάζει επικίνδυνο και αιώνιο. Σαν να πρόκειται να σου κατασπαράξει όλο τον χρόνο και να καταλήξεις να περάσεις μια άδεια και κενή νοήματος ημέρα.
Στο τέλος δεν είχαμε άλλη επιλογή.  Φτιάχναμε Legos, χτίζαμε σπίτια με τραπουλόχαρτα, ζωγραφίζαμε, αναγκαζόμαστε να ξεκινήσουμε ένα βιβλίο για να μην τρελαθούμε κοιτάζοντας το ρολόι, παίζαμε φανταστικές ιστορίες και σε λίγη ώρα η βαρεμάρα είχε διαλυθεί σαν ατμός στον πρωινό ήλιο, καθώς εμείς παραδινόμαστε στην έξαψη του παιχνιδιού ή στην πλοκή ενός μυθιστορήματος.
bored-kids
 Με τα χρόνια αναγνωρίζω ότι θα ήμουν ένας διαφορετικός άνθρωπος αν δεν είχα ανακαλύψει τους δρόμους διαφυγής από την ανία. Δεν θα είχα μάθει να δοκιμάζω καινούργιες εμπειρίες, δεν θα είχα επιδιώξει να γνωρίσω διαφορετικούς ανθρώπους δεν θα αναζητούσα το νόημα στα πράγματα. Η ανία με δίδαξε ότι ο μόνος τρόπος να την ξεπεράσεις είναι να προχωρήσεις μέσα απ αυτή, μπροστά.
 Παρακολούθησα το παιδί μου να περνά περιόδους πλήξης και να παλεύει να δραπετεύσει με τον λιγότερο κόπο. Εκλιπαρώντας για τηλεόραση, Nintendo, computer games και οτιδήποτε θα το γλύτωνε άμεσα από την παγίδα της ανίας. Άλλες φορές άντεχα, άλλες φορές υπέκυπτα από τύψεις που δεν είχε αδέλφια, που πήγαινε σε ιδιωτικό σχολείο και δεν είχε φίλους στην γειτονιά. Άλλες φορές άντεχα και της έλεγα να διαβάσει ένα βιβλίο κι άλλες πάλι την πήγαινα με το αυτοκίνητο στο σπίτι κάποιας συμμαθήτριας.
Παρόλο που γνώριζα μέσα μου ότι η πλήξη αποτελεί μια προσωπική πρόσκληση στην πρόκληση των δικών μας αναγκών και όχι των δασκάλων ή των γονέων, πολλές φορές υπερνικούσε ο φόβος πως το παιδί δεν θα τον βρει αυτόν τον δρόμο.
Δικαίως φοβόμαστε την ανία και τις αρνητικές της συνέπειες. Πολύς χρόνος και χρήμα , καθόλου στόχοι και πλήξη φτιάχνουν θανατηφόρο μείγμα. Στην προσπάθεια μας να σώσουμε τα παιδιά μας, τα γράφουμε στα σπορ και στα ατελείωτα μαθήματα πάσης φύσεως. Τους επιτρέπουμε απίστευτες ώρες παρακολούθησης τηλεόρασης και ενασχόλησης με το PC.
παιδιά πλήξη
Θα ήθελα να είχα αφήσει το παιδί μου να βαρεθεί τότε που ήταν μικρό ακόμη περισσότερο. Να νοιώσει την βαρεμάρα στο πετσί της σαν σπάνια προωθητική ενέργεια. Να μετανιώσει μόνη της, για τον χρόνο που ξοδεύτηκε στην TV και στις οργανωμένες δραστηριότητες. Γιατί στο τέλος μόνο αυτό έχουμε. Εάν δεν τολμήσουμε  να φανταστούμε κάτι, δεν μπορούμε να το κάνουμε να υπάρξει στην πραγματικότητα της ζωής μας.
Η ζωή είναι αποτέλεσμα αυτών που έχουμε τολμήσει να φανταστούμε. Δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε τη φαντασία στα παιδιά μας. Μπορούμε όμως να δημιουργήσουμε  ένα περιβάλλον  όπου η δημιουργικότητα δεν είναι άλλη μια υποχρέωση μέσα σε προκαθορισμένα πλαίσια, αλλά ένα καλοδεχούμενο αποτέλεσμα της επιτυχημένης αντιμετώπισης της πλήξης.
Είναι η διαφορά που έχει να ζωγραφίζεις ενώνοντας τελείες με το να ζωγραφίζεις σ ένα λευκό χαρτί. Στην δεύτερη περίπτωση εσύ ο ίδιος πρέπει να βάλεις την πρώτη τελεία κι αυτό έχει ένα μικρό άγχος για το άγνωστο, γι αυτό που δεν είναι σε ασφαλές πλαίσιο. Έτσι όμως συμβαίνει στην πραγματική ζωή, δεν μπορείς να πας πολύ μακριά ενώνοντας τελείες.
Η πλήξη μπορεί να μας οδηγήσει στους καλύτερους εαυτούς μας
Όταν απαντούμε στην πρόκληση της πλήξης συμβαίνει κάτι μαγικό. Γεννιέται πάθος, Αναπτύσσονται ενδιαφέροντα. Το εσωτερικό απόθεμα δημιουργικής ενέργειας ενεργοποιείται – η ίδια πηγή που αργότερα μας οδηγεί σε μια ζωή με νόημα και ενδιαφέροντα.
Χωρίς αυτή την εσωτερική πηγή, η ανία μπορεί να σπρώξει τα παιδιά σε αυτοκαταστροφικές πράξεις, τυχαίες επιλογές που τους ξοδεύουν τη ζωή ή σε μια βαρεμάρα διαρκείας από την απουσία επαφής με την δική τους εσωτερική  πηγή ενέργειας.
Εάν σωπάσουμε και αφουγκραστούμε για λίγο, μπορεί ν ακούσουμε το κάλεσμα πίσω από την πλήξη. Με την εξάσκηση μπορεί να αποκτήσουμε την απαραίτητη φαντασία ώστε να υψωθούμε από την κενότητα και να απαντήσουμε.
-----------------
 Ιφιγένεια Πανέτσου
Το άρθρο αυτό βασίστηκε σ ένα ανάλογο άρθρο της Nancy Blakey που κάπου, κάποτε είχα διαβάσει.
Η  Nancy Blakey είναι Αμερικανίδα συγγραφέας και έχει τέσσερα παιδιά.

www.shopofpc.gr - ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ



ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΣΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΑΓΙΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟ


Μια μικρή γεύση από τον ορεινό παραδοσιακό οικισμό του Παλαιού Αγίου Αθανασίου σας παρουσιάζουμε σήμερα, για να διαπιστώσετε το πόσο ευλογημένος είναι ο τόπος μας και να παραδειγματιστούμε από τους προκομένους του κατοίκους, οι οποίοι αποδεικνύουν στην πράξη, ότι αν υπάρχει όραμα και όρεξη για δουλειά, όλα επιτυγχάνονται ακόμη και στα πιο κακοτράχαλα εδάφη.









































ΡΕΠΟΡΤΑΖ:
Νίκος
Σταυρούλα

ΣΟΥΡΒΑ ΜΠΑΜΠΩ ΣΤΟ ΛΟΥΤΡΑΚΙ


ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η "4η ΣΟΥΡΒΑ" ΤΩΝ ΠΡΟΜΑΧΩΝ



Με πυρετώδεις ρυθμούς γίνεται η προετοιμασία για την αυριανή "4η Σούρβα" του μορφωτικού συλλόγου και των κατοίκων του χωριού.
Οι γυναίκες εθελόντριες επιδίδονται στο ζύμωμα και το ψήσιμο των παραδοσιακών πιτών, ενώ οι άνδρες, ξεκίνησαν την προεργασία και την τακτοποίηση των κρεάτων , των πατατών και των ποτών που θα προσφερθούν στους εκατοντάδες επισκέπτες.
Σήμερα, παραμονή της εκδήλωσης, επικρατεί χιονοθύελλα, με κρύο και δυνατό βοριά, αλλά όπως μας δήλωσε ο πρόεδρος του συλλόγου Χρήστος Μπάτσης, σύμφωνα με τις τελευταίες προγνώσεις της ΕΜΥ για τον αυριανό καιρό, όλα δείχνουν ότι θα υπάρξει ύφεση των φαινομένων και όλα θα κυλήσουν κανονικά.
Με την γενναιόδωρη συμμετοχή των πολλών χορηγών οι διοργανωτές υπόσχονται ένα πλούσιο και αυθεντικό παραδοσιακό γλέντι που τα τελευταία χρόνια έχει καθιερωθεί σαν ένα από τα πιο σπουδαία γεγονότα των γιορτών της επαρχίας μας.
Εν αναμονή της μεγάλης ημέρας λοιπόν και τα "Π.Ν." θα καλύψουν, όπως κάθε χρόνο τα πάντα.

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...