Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ Α' ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΡΟΜΑΧΩΝ


Εντυπωσίασαν με τη δροσερή τους ερμηνεία οι ηθοποιοί-μαθητές της Α' Τάξης του δημοτικού σχολείου Προμάχων στη σχολική γιορτή που έγινε στις 12 Ιουνίου  για το τέλος της σχολικής χρονιάς.
Οι ταλαντούχοι μαθητές, υπό την επιμέλεια της δασκάλας τους κυρίας Αλεξάνδρας Κωστινά, στα πλαίσια της Ευέλικτης Δράσης, παρουσίασαν την ενότητα "Ζώα του αγροκτήματος", ερμηνεύοντας το θεατρικό "Ο Γιάννος Σκυλάκος και η Μαρίκα Φουντωτή".
Πολύ όμορφες ερμηνείες, με φρεσκάδα και ζωντάνια και οι καταχειροκροτούμενοι μελλοντικοί ηθοποιοί, άφησαν τις καλύτερες ελπίδες για τα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μας.

Συγχαρητήρια σε όλους.















ΠΕΜΠΤΗ ΑΠΟΓΕΥΜΑ...


Η ώρα είναι 5.27.
 Η βροχή δεν έχει σταματήσει εδώ και δυο ώρες. Καθισμένος στο πίσω κάθισμα του ταξί, κολλημένος στη κίνηση της Πέμπτης στην Εγνατία. Βλέπω τους περαστικούς, τους βλέπω να περπατάνε με βήμα γοργό, αποφασιστικό κάτω από τις ομπρέλες τους. Βλέπω τα αυτοκίνητα να κινούνται απότομα, νευρικά υπακούοντας στον εκνευρισμό των οδηγών τους. Όλοι κάπου πάνε. Όλοι κάτι πρέπει να προλάβουν. Όλους, τους πιέζει ο χρόνος.
Βλέπω τον εαυτό μου σε αυτούς τους περαστικούς. Βλέπω τον εαυτό μου κάτω από τις ομπρέλες. Βλέπω τον εαυτό μου στη θέση του κάθε οδηγού, που βιάζει το τιμόνι του.
Όχι όμως σήμερα. Σήμερα είναι αλλιώς.
Εκεί που πάω σήμερα, ο χρόνος δεν κυλάει με τους ίδιους αυτούς ρυθμούς. Εκεί που πάω σήμερα δεν βιάζομαι να φτάσω. Φοβάμαι…
Είναι σήμερα από αυτές τις μέρες, που συνειδητοποιείς το πόσο λάθος ζεις.
 Που συνειδητοποιείς το πόσα πράγματα αφήνεις να σου φεύγουν μέσα από χέρια. 
Που συνειδητοποιείς το πόσα χάνεις καθημερινά. 
Που συνειδητοποιείς το πως, η παχύτητα της ανθρώπινης ύπαρξης σου, σε έχει τυφλώσει, οδηγώντας σε, σε πάθη, σε μικρότητες, σε εγωισμούς.
Είναι σήμερα από τις μέρες αυτές, που συνειδητοποιείς το πόσο λάθος είσαι.
Δεν πάω για μένα. Αλλά δεν νιώθω τυχερός. Δεν νιώθω ευλογημένος.
Μουδιασμένος νιώθω.
-Φτάσαμε…
Η ώρα είναι 5.48…
-Τι χρωστάω;
-Είναι οκτώμισι ευρώ…
-Κράτα δέκα…
Βγαίνω αργά… 
Ακόμα βρέχει…
Θεαγένειο…



Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Αποτέλεσμα εικόνας για κίνηση της Πέμπτης στην Εγνατία.
Ψυχολόγος Μ.Sc

ΠΗΓΗ...http://e-psyxologos.gr/pempti-apogevma/

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΕΠΙΤΥΧΙΩΝ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΓΡΑΜΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ;



Μια μελέτη ερεύνησε τους στίχους της Beyonce, της Adele, του Eminem και άλλων, και τους βαθμολογεί...

Από τον ΑΡΗ ΔΗΜΟΚΙΔΗ 

Εντάξει, κανείς δεν περίμενε υψηλής ποιότητας ποίηση απ' τη σημερινή δημοφιλή μουσική, αλλά απ' ό,τι διαβάζω στο Consequence of Sound το γράψιμο στίχων πλέον χρησιμοποιεί πολύ λιγότερες (δύσκολες) λέξεις απ' ό,τι παλιά.

    Ο Andrew Powell-Morse ανέλυσε το αναγνωστικό επίπεδο 225 τραγουδιών που βρέθηκαν -από 3 εβδομάδες και πάνω- στο Νο1 των αμερικανικών τσαρτς (κατηγορίες Ποπ, Ροκ, Κάντρι, Χιπ Χοπ) τα τελευταία χρόνια.

   Προ δεκαετίας, οι στίχοι που χρησιμοποιούνταν ήταν επιπέδου τρίτης-τετάρτης Δημοτικού, αλλά πλέον η πολυπλοκότητα και η δυσκολία των στίχων έχει μειωθεί αισθητά και μιλάμε για στίχους που θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί από παιδιά δευτέρας με τρίτη Δημοτικού. 





Αν και θα περίμενα ότι η ροκ θα είχε τους πιο "ψαγμένους" στίχους, απ' τα τέσσερα είδη που αναλύθηκαν προηγείται η κάντρι, ακολουθεί η ποπ και η ροκ και τελευταίο είναι το χιπ χοπ.


   Να μερικά απ' τα αποτελέσματα: 








Απ' τα 225 τραγούδια που αναλύθηκαν, αυτό που πήρε τον μεγαλύτερο βαθμό στην ροκ ήταν το Dani California των Red Hot Chili Peppers. 




Και το πιο χαζό; Το The Good Life των Three Days Grace... 






 Πηγή: www.lifo.gr

ΠΤΩΜΑ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΕ ΤΑΡΑΤΣΑ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ ΠΙΘΑΝΟΝ ΕΠΕΣΕ ΑΠΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΤΗΣ BRITISH AIRWAYS



Το πτώμα ενός άνδρα, που βρέθηκε χθες το πρωί στη στέγη ενός κτιρίου γραφείων στο Ρίτσμοντ, στο νοτιοδυτικό Λονδίνο, μπορεί να ανήκε σε λαθρεπιβάτη που έπεσε από το σύστημα προσγείωσης αεροπλάνου που ετοιμαζόταν να προσγειωθεί, προερχόμενο από τη Νότια Αφρική. Τα παραπάνω αναφέρουν δημοσιογραφικές πληροφορίες που ερευνά η βρετανική αστυνομία.

   Λίγο πριν τον εντοπισμό της σορού, ένας άλλος άνδρας είχε βρεθεί αναίσθητος στο σύστημα προσγείωσης ενός αεροπλάνου της British Airways που είχε μόλις φθάσει στο αεροδρόμιο Χίθροου από το Γιοχάνεσμπουργκ, σύμφωνα με το ΑΠΕ. Διακομίστηκε στο νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάσταση.

   Η αστυνομία ανέφερε ότι «αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να συνδέει τον θάνατο με τον εντοπισμό ενός λαθρεπιβάτη στο σύστημα προσγείωσης ενός αεροπλάνου στο αεροδρόμιο του Χίθροου. Ωστόσο είναι ένα στοιχείο προς έρευνα για την ταυτοποίηση του αποθανόντος και των συνθηκών θανάτου του».

   Ακόμα, δήλωσε πως ο επιζών εντοπίστηκε περίπου μία ώρα νωρίτερα. «Γύρω στις 08:30 της 18ης Ιουνίου η αστυνομία στο αεροδρόμιο Χίθροου κλήθηκε έπειτα από πληροφορίες για την παρουσία ενός ύποπτου λαθρεπιβάτη σε πτήση από το Γιοχάνεσμπουργκ στο Χίθροου. Ο άνδρας, που πιστεύεται πως είναι 24 ετών, βρέθηκε στο σύστημα προσγείωσης του αεροσκάφους και διακομίστηκε στο νοσοκομείο. Η κατάστασή του περιγράφεται τώρα ως κρίσιμη».

   Η British Airways σημείωσε σε σύντομη ανακοίνωσή της πως συνεργάζεται με την αστυνομία και τις αρχές στο Γιοχάνεσμπουργκ προκειμένου «να προσδιοριστούν τα γεγονότα γύρω απ' αυτή την πολύ σπάνια κατάσταση».

   Και άλλες φορές έχουν βρεθεί πτώματα στον δρόμο στις περιοχές του Ρίτσμοντ και του Κιου στο Λονδίνο, που βρίσκονται ακριβώς κάτω από το σημείο στο οποίο πολλά αεροσκάφη κατεβάζουν το σύστημα προσγείωσής τους καθώς προσεγγίζουν στο Χίθροου. Ειδικοί λένε πως είναι μηδαμινές οι πιθανότητες ένας άνθρωπος να αποφύγει είτε να συνθλιβεί από τους τροχούς καθώς μαζεύονται κατά την απογείωση, είτε να πεθάνει από το κρύο στη διάρκεια της πτήσης.



 Πηγή: www.lifo.gr

UNICEF: ΠΑΙΔΙΑ ΕΥΝΟΥΧΙΖΟΝΤΑΙ, ΒΙΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΦΑΓΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΜΑΔΙΚΑ ΣΤΟ ΝΟΤΙΟ ΣΟΥΔΑΝ



Ειδεχθή εγκλήματα σε βάρος μικρών παιδιών διαπράττουν οι αντίπαλες ένοπλες ομάδες που συγκρούονται στο Νότιο Σουδάν εδώ και ενάμιση χρόνο, όπως καταγγέλλουν τα Ηνωμένα Έθνη. Σύμφωνα με μαρτυρίες που κατέγραψε η UNICEF, παιδιά ευνουχίζονται, βιάζονται ενώ μερικές φορές τα δένουν όλα μαζί και τους κόβουν τον λαιμό.

   «Επιζώντες αφηγήθηκαν ότι άφηναν ευνουχισμένα αγόρια να πεθάνουν από αιμορραγία... ότι κοριτσάκια οκτώ ετών βιάστηκαν ομαδικά και κατόπιν δολοφονήθηκαν», ανέφερε ο Άντονι Λέικ, ο γενικός διευθυντής της UNICEF σε ανακοίνωσή του, σύμφωνα με το ΑΠΕ. «Μικρά παιδιά δένονταν όλα μαζί και μετά οι δράστες τους έκοβαν το λαιμό... άλλα τα έριχναν (ζωντανά) σε φλεγόμενα κτίρια», πρόσθεσε.

   Όπως επισημαίνει το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι εκτιμάται ότι έχουν σκοτωθεί στον εμφύλιο πόλεμο που μαίνεται στο Νότιο Σουδάν τους τελευταίους 18 μήνες, μολονότι δεν υπάρχει κάποιος επίσημος απολογισμός. Τουλάχιστον 129 παιδιά σκοτώθηκαν τον περασμένο μήνα στην Πολιτεία Γιούνιτι (Ενότητα), στα βόρεια χώρας, όπου έχουν δοθεί κάποιες από τις σκληρότερες μάχες του πολέμου αυτού.

   Ο εμφύλιος ξέσπασε τον Δεκέμβριο του 2013, όταν ξεκίνησαν συγκρούσεις μεταξύ μονάδων του στρατού της χώρας με αφορμή την πολιτική και εθνοτική αντιπαλότητα μεταξύ του προέδρου Σάλβα Κιρ και του πρώην αντιπροέδρου Ρικ Μάκαρ. Ο πόλεμος σημαδεύτηκε από τις σφαγές που διαπράττουν και οι δύο πλευρές, τους βιασμούς και τις απαγωγές παιδιών, τα οποία κατόπιν χρησιμοποιούνται ως στρατιώτες στις μάχες.

   «Η βία σε βάρος των παιδιών στο Νότιο Σουδάν έχει φτάσει σε ένα νέο επίπεδο βαρβαρότητας. Παιδιά στρατολογούνται με ανησυχητικούς ρυθμούς από τις ένοπλες ομάδες και των δύο πλευρών -περίπου 13.000 από αυτά υποχρεώθηκαν να συμμετάσχουν σε μια σύγκρουση για την οποία δεν φέρουν καμία ευθύνη», συνέχισε ο Λέικ. «Φανταστείτε τις σωματικές και ψυχολογικές συνέπειες για αυτά τα παιδιά -και όχι μόνο αυτές που συνδέονται με τη βία που έχουν υποστεί τα ίδια αλλά και με τα δεινά που επέβαλαν αυτά σε άλλους», τόνισε.

   Ο ΟΗΕ προειδοποίησε πριν από λίγες ημέρες ότι 250.000 παιδιά κινδυνεύουν να πεθάνουν από την πείνα στο Νότιο Σουδάν ενώ τα δύο τρίτα των 12 εκατομμυρίων κατοίκων της χώρας χρειάζονται κατεπειγόντως βοήθεια. «Στο όνομα της ανθρωπότητας και της στοιχειώδους αξιοπρέπειας, αυτή η βία σε βάρος αθώων πρέπει να σταματήσει», υπογράμμισε ο Λέικ. 



Πηγή:www.lifo.gr

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΞΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ;

Η πιο απαραίτητη ξένη γλώσσα στην Ευρώπη, μετά τα Αγγλικά [εικόνες]
Η Ευρώπη αποτελεί ένα τεράστιο κήπο γλωσσών, με τους περισσότερους κατοίκους της να μιλούν, πέρα από τη μητρική τους, ακόμα μία γλώσσα. Ωστόσο, αν σας ρωτούσαν ποια είναι η πιο χρήσιμη ξένη γλώσσα τι θα απαντούσατε;
Οι Ευρωπαίοι πολίτες ρωτήθηκαν από το Infographic της Statista, με τα αγγλικά να κατακτούν την πρώτη θέση και τα γερμανικά να καταλαμβάνουν την δεύτερη - προφανώς λόγω της οικονομικής ισχύος της χώρας.
Το Λουξεμβούργο ήταν η μόνη χώρα ήταν η μόνη χώρα που ψήφισε τα γαλλικά ως την κορυφαία επιλογή. Το παράδοξο της όλης υπόθεσης είναι πως η επίσημη γλώσσα της χώρας είναι ήδη... τα γαλλικά!
Η δεύτερη ξένη γλώσσα
Γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά ή ρωσικά; Οι Ευρωπαίοι σε αυτή την ερώτηση επιλέγουν τα γερμανικά ως την πιο χρήσιμη ξένη γλώσσα. Τα ρωσικά, ωστόσο, φαίνεται πως είναι η ανερχόμενη δύναμη και αυτό γιατί ο μέσος όρος ανεβαίνει από τις γειτονικές χώρες, όπως η Λιθουανία, η Λετονία κτλ.
Στην Ελλάδα, πάντως, υποστηρίζουν πως η πιο χρήσιμη είναι τα γερμανικά.


Πηγή:  http://www.iefimerida.gr

"ΓΙΑΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΟΔΡΑΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ" - ΧΑΝΑ. ΣΥΡΙΑ

Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων: Η συγκλονιστική επιστολή της Χάνα από τη Συρία – Γιατί έπρεπε να αποδράσω από το σπίτι μου
Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων και η γενική διευθύντρια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Μαριέττα Προβοπούλου, δίνει στη δημοσιότητα μια συγκλονιστική επιστολή.
Είναι ένα γράμμα που της έστειλε η Χάνα, πρόσφυγας από τη Συρία που βρίσκεται πλέον στην Αυστρία.
«Αν παρακολουθείς την επικαιρότητα, θα ξέρεις γιατί έπρεπε να αποδράσουμε από το σπίτι μας. Αυτή είναι η σωστή λέξη - αποδράσαμε. Αποδράσαμε για να σώσουμε τα παιδιά μας από το θάνατο που πήρε τη ζωή 200 χιλιάδων ανθρώπων. Τα σπίτια μας καταστράφηκαν, οι δικοί μας μπήκαν φυλακή, τις γυναίκες τις βίασαν» γράφει μεταξύ άλλων η Χάνα.

Και συνεχίζει: «Αυτό το γράμμα δεν μπορεί να μεταφέρει το μέγεθος του πόνου, της αδικίας, του φόβου που νιώθουμε.

Οι ευρωπαϊκές χώρες εκφράζουν την συμπαράστασή τους και δηλώνουν πρόθυμες να μας δεχτούν σαν πρόσφυγες πολέμου. Αλλά για τι είδους υποδοχή μιλάμε και με ποιους όρους; Είναι πρόθυμες να μας δεχτούν, αλλά δεν μας επιτρέπουν να έρθουμε αεροπορικώς, δεν μας επιτρέπουν να έρθουμε από τη θάλασσα, δεν μας επιτρέπουν να έρθουμε νόμιμα από τη στεριά. 'Αρα; Μας το λένε ξεκάθαρα: πρέπει να γίνει η ζωή μας κόλαση, πρέπει να κινδυνεύσουμε να πεθάνουμε, μέσα σε φουσκωτές βάρκες που δεν ξεπερνούν τα τρία μέτρα μήκος και ταξιδεύουν με 60 πρόσφυγες μέσα στη νύχτα. Το ερώτημα είναι αν θα φτάσουμε ή αν θα μείνουμε για πάντα θαμμένοι στη θάλασσα - είναι θέμα τύχης.

Ακόμα και αν προσπαθήσουμε να έρθουμε από τη στεριά, πρέπει να διασχίσουμε δάση και βουνά, να κρυβόμαστε μέσα σε εγκαταλειμμένα τρένα, να βρεθούμε στο έλεος κάθε λογής μαφίας και λαθρέμπορων που μας παίρνουν τα λεφτά και την αξιοπρέπεια και βάζουν σκληρούς όρους προκειμένου να μας αφήσουν να περπατήσουμε αυτά τα δύσβατα μονοπάτια. [...]

Αναρωτιέμαι: αν οι ευρωπαϊκές χώρες θέλουν στ'αλήθεια να μας δεχτούν, γιατί δεν το κάνουν νόμιμα, μέσω των πρεσβειών τους; Έχει τυφλωθεί ολόκληρος ο κόσμος και δε βλέπει τι γίνεται; Θέλουν να εξαφανίσουν το συριακό λαό; Ποντάρουν πως θα πεθάνουμε πριν φτάσουμε;

Ευχαριστούμε τον ελληνικό λαό και γνωρίζουμε ότι η οικονομική του κατάσταση δεν του επιτρέπει να δεχτεί πρόσφυγες και να τους εξασφαλίσει παροχές. Για μας η Ελλάδα είναι χώρα τράνζιτ. Γιατί λοιπόν μας πιέζουν κι άλλο; Γιατί μας φυλακίζουν; Γιατί μας συλλαμβάνουν στο αεροδρόμιο, στο λιμάνι, ακόμα και στο δρόμο; Επειδή είμαστε πρόσφυγες;[...]».

Το συγκλονιστικό γράμμα της Χάνα αποτυπώνει τον αγώνα των ανθρώπων, αλλά και την αδιαφορία της Ευρώπης-φρούριο για την τύχη τους.

ΚΟΙΤΑ, ΜΠΑΜΠΑ

Καθόμουν και χάζευα χθες τον γιο μου. Είχε πάρει απ' το χέρι τον παππού του και τον πήγαινε από λουλουδάκι σε λουλουδάκι. Ένα μικρό ποτιστήρι γέμιζε με νερό, ύστερα άδειαζε, ξαναγέμιζε, ξανα-άδειαζε, η ίδια δουλειά, πάλι και πάλι και πάλι. "Κοίτα, μπαμπά", μου έλεγε περήφανος.
Στέφανος Δάνδολος
"Κοίτα, παππού", έλεγε στον δικό μου μπαμπά. Αυτές τις μέρες δεν βάζει γλώσσα μέσα του. Γίνεται δύο χρονών σε λιγότερο από έναν μήνα και ανακαλύπτει τις λέξεις με την ίδια λαχτάρα που ανακαλύπτει τον κόσμο: τα λουλούδια, τα αστέρια, τις βρύσες που καταβρέχουν τα πάντα, το καρπούζι, το χρώμα που παίρνει ο ήλιος όταν δύει, ένα σωρό υπέροχα πράγματα που σε εμάς μοιάζουν τετριμμένα. Καμιά φορά ξεχνιέμαι και λειτουργώ κι εγώ σαν δίχρονος, οπότε η μαμά του αναγκάζεται και καταδιώκει δύο μωρά, αντί για ένα. Καθόμουν λοιπόν χθες και τον χάζευα και σκεφτόμουν πόσο γρήγορα πέρασαν δύο χρόνια από την γέννησή του, γιατί μου φαίνεται σαν να γεννήθηκε μόλις πριν από μια βδομάδα. Ύστερα κοίταξα τον πατέρα μου και ξάφνου όλη η σκηνή αναδύθηκε σαν όνειρο, το παιδί με το ποτιστήρι δεν ήταν γιος μου, αλλά εγώ πριν από μια βδομάδα, χθες, προχθές... Η μόνη πραγματική χρεοκοπία είναι ο χρόνος. Το να μεγαλώνεις. Προχθές είσαι δύο. Χθες είσαι είκοσι. Σήμερα είσαι απλά ένα πορτρέτο. Στον καθρέφτη. 
Την ώρα που παππούς και εγγονός πότιζαν τα λουλούδια, κάτι άλλο που δεν βάζει γλώσσα μέσα του ακουγόταν από μακριά σαν βούισμα. Μια τηλεόραση αναμμένη. Ώρα δελτίου. Φωνές άλλοτε στεντόρειες, άλλοτε παιγνιώδεις, ποτέ τρυφερές, γιατί ο αληθινός κόσμος, σήμερα, 18 Ιουνίου του 2015, δεν είναι τρυφερός. Φωνές διαρκώς ταραγμένες. Μια άλλη ζωή, η Ζωή. Ο Στουρνάρας. Η Ραχήλ. Ο Αλέξης, Ο Αντώνης. Ο Σταύρος. Ο Προκόπης. Όλοι αυτοί, που κάποτε ήταν παιδιά και ίσως πότιζαν λουλούδια με ένα κόκκινο ποτιστήρι, καθρέφτιζαν για ένα ακόμη απόγευμα το δημόσιο πρόσωπο μιας χώρας που έχει πάψει εδώ και καιρό να μετράει τα άστρα. Από την μία οι ώρες οι φοβερές. Ένας κόσμος πολύ μακριά από βρύσες που καταβρέχουν τα πάντα και από το χρώμα που παίρνει ο ήλιος όταν δύει. Ο τρόμος. Η ανησυχία. Η απόγνωση. Το σαράκι για το πού φτάσαμε με τα δικά μας λάθη, με τις δικές μας νοοτροπίες, με την δική μας μεταπολιτευτική κουλτούρα. Και από την άλλη, ο γιος μου, και κάθε γιος και κόρη. Ένα παιδί, που ποτίζει ανέμελο μια θάλασσα από λουλούδια, χωρίς να φοβάται, χωρίς όμως και να ελπίζει, απλά τρισευτυχισμένο που όλα βρίσκονται στη θέση τους όταν στρέφει το βλέμμα του, η μητέρα, ο παππούς, η γιαγιά, ο ουρανός, μια κούκλα του Μίκυ, ένα αυτοκινητάκι. Καθώς όμως άκουγα τον δραματικό παλμό των τηλεοπτικών φωνών, ένα άλλο λιόγερμα ήρθε να με κατακλύσει: αυτή η εθνική τραγωδία που βλέπουμε να εκτυλίσσεται σταγόνα-σταγόνα, σαν το βασανιστικό χρονόμετρο που μας μεταμορφώνει από παιδιά σε μεσήλικες και από μεσήλικες και μεγάλους. Και τότε, έτσι όπως χάζευα τον γιο μου να παίζει, αισθάνθηκα την ανάγκη να του ζητήσω μια μεγάλη συγνώμη. Ήθελα να του πω ότι η αποτυχία δεκαετιών που πιστοποιεί το σημερινό αδιέξοδο του τόπου μας δεν υπήρξε ποτέ κάτι που ονειρεύτηκα για κείνον και για την γενιά του. Ήθελα να του πω ότι εάν τα βρει σκούρα καθώς θα ενηλικιώνεται, φταίω κι εγώ με τις επιλογές μου, με την ανεκτικότητά μου, με τα ελάχιστα πράγματα που προθυμοποιήθηκα να κάνω για το γενικό καλό, με τις ελάχιστες επιρροές που προσέφερα.
 Ήθελα να του πω ότι εμείς ανδρωθήκαμε σε μια εποχή που δεν είχε ιδιαίτερες δυσκολίες, η γενιά μου δεν γνώρισε πόλεμο, δεν γνώρισε φτώχεια, δεν γνώρισε δελτία τροφίμων. Αντιθέτως, πορευτήκαμε αγκαλιά με την χίμαιρα που παρέσυρε το παράξενο έθνος μας, δοξάσαμε την ματαιοδοξία, υμνήσαμε την μετριότητα, αποθεώσαμε το γελοίο και καταλήξαμε να σκάβουμε έναν λάκκο από χρυσάφι, μόνο και μόνο για να τον φυλάξουμε σαν κρυψώνα τώρα που το χρυσάφι έχει στερέψει. Ήθελα να του πω ότι σε σαράντα χρόνια που εγώ δεν θα ζω, ο τόπος του θα είναι ακόμη κεντημένος πάνω στα ερείπια που εμείς σπείραμε με τόση αυταπάρνηση και προθυμία. Η συγνώμη στη γενιά των μωρών που γεννήθηκαν πριν από δύο χρόνια, και στη γενιά των σημερινών εφήβων, και στη γενιά των εικοσάρηδων που σπουδάζουν και των μεγαλύτερων που αποφοιτούν, είναι το λιγότερο που μπορούμε να πούμε όλοι εμείς που ανήκουμε στις γενιές της χίμαιρας. Συγνώμη, ρε, που σας γεννήσαμε στη χώρα του τίποτε, στη χώρα του ακατάσχετου θορύβου, στη χώρα αυτής της συγκλονιστικής ένδειας που κρυβόταν τόσα χρόνια πίσω από τις ρητορείες των πολιτικών, πίσω από τις σοφιστείες των πνευματικών ανθρώπων, πίσω από τις μεταρρυθμίσεις, τις μεγαλεπήβολες αθλητικές φιέστες, τα παραληρήματα στην πλατεία Ομονοίας, τα τσάμικα των εθνικών γιορτών, τα θριαμβικά εμβατήρια των κομμάτων. Συγνώμη. Αποτύχαμε. Το μαγαζί κλείνει, σήμερα, αύριο, τον Σεπτέμβρη, πάντως οσονούπω κλείνει, σφραγίζεται, συγνώμη. 
Τούτες τις ώρες που ο καθένας κρατάει την αναπνοή του με μοναδικό σύμμαχο το δικό του απόθεμα ελπίδας, το να χαζεύω μια λατρεμένη μορφή να ποτίζει λουλουδάκια κρατώντας το χέρι μιας άλλης λατρεμένης μορφής, είναι ένα είδος βάλσαμου που ωστόσο εμπεριέχει έναν συλλογικό απολογισμό των πεπραγμένων σου. Το πώς βίωσες όλο αυτό το εθνικό ταξίδι της μέρας στη νύχτα. Το μέγεθος της συμμετοχής σου. Η συνεισφορά σου. "Κοίτα, μπαμπά", μου λέει, καθώς στη σκηνή έχει εισβάλλει το κορίτσι που λατρεύει, και τον έχει πάρει απ' το χέρι του παππού. Έρχονται κοντά μου. "Κοίτα, μπαμπά". Και μου δείχνει τα δάχτυλά του που είναι βρεγμένα και στάζουν λάσπες. Ξάφνου, θέλω να του πω κι εγώ, "Κοίτα, γιε μου", και να του δείξω κάτι που θα έχει ενδιαφέρον πραγματικό και θα εκπέμπει ομορφιά, μα οι τηλεοπτικές φωνές από το υπερπέραν είναι τόσο έντονες που όλα μοιάζουν να έχει στερέψει, τίποτε δεν μπορεί να υπερνικήσει τον θόρυβο. Θα ήθελα να του δείξω κάτι από αυτή την χώρα, κάτι που υπήρχε παλιά και υπάρχει και τώρα, κάτι μαγικό, κάτι που να δείχνει ορίζοντα. Μα δεν βλέπω τίποτα τέτοιο πουθενά. Στρέφω το κεφάλι ψηλά, μια ασυναίσθητη κίνηση, μάλλον αμήχανη. Και τότε το στρέφει κι εκείνος. "Κοίτα, μπαμπά", μου λέει. Και δείχνει τα αστέρια. 


Πηγή:  http://www.iefimerida.gr

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...