Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2016

ΒΕΡΣΑΛΙΕΣ: ΟΡΓΙΑ, ΣΚΗΝΕΣ ΣΕΞ ΚΑΙ ΒΙΑΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ BBC





Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄, γνωστός και ως «βασιλιάς Ήλιος», ήταν βασιλιάς της Γαλλίας και της Ναβάρρας από το 1643 έως τον θάνατό του το 1715. Το BBC ετοιμάζεται να προβάλει μια νέα σειρά παραγωγής Canal+ που θα αφηγείται την ιστορία του καταγράφοντας την άνοδο και την πτώση της βασιλείας του, σε μια γαλλική παραγωγή που κόστισε περίπου 20 εκατομμύρια λίρες. 

  Τα σχόλια και οι αντιδράσεις έχουν όμως ήδη αρχίσει να πρωταγωνιστούν στον βρετανικό τύπο, ο οποίος δηκτικά σχολιάζει πως από το ποσό αυτό ελάχιστα έχουν ξοδευτεί για το ενδυματολογικό κομμάτι. 
Αιτία για τα αιχμηρά υπονοούμενα είναι οι σκηνές του πρώτου επεισοδίου, το οποίο κρίνεται ως αυστηρώς ακατάλληλο.



Αν οι βρετανικές εφημερίδες επαληθευτούν, τότε το Versailles, θα είναι το πιο τολμηρό πρόγραμμα που έχει ποτέ προβληθεί στη βρετανική τηλεόραση.

   Από το πρώτο κιόλας μέρος, οι τηλεθεατές θα έρθουν αντιμέτωποι με πολλές σεξουαλικές σκηνές, όργια αλλά και βία. Σύμφωνα με την Daily Mail, το πρώτο επεισόδιο περιλαμβάνει γκέι σεξ, έναν πρίγκιπα crossdresser, στοματικό έρωτα και μια βασίλισσα που συνευρίσκεται με νάνους. 
Σε μια από τις πιο προκλητικές σκηνές, ο βασιλιάς, τον οποίο υποδύεται ο Βρετανός ηθοποιός George Blagden, χώνει το κεφάλι του ανάμεσα στα πόδια της ερωμένης του.



Αν και η σειρά περιγράφεται από τους παραγωγούς της ως "νόστιμη λιχουδιά" για τους τηλεθεατές, πάρα πολλοί βουλευτές αλλά και υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δηλώνουν έξαλλοι με τις γυμνές σκηνές και το πολύ παραστατικό σεξ, χαρακτηρίζοντάς την "πορνό ντυμένο με γραβάτες και καλσόν". 

   Η Γαλλία έχει ήδη εκφράσει έκδηλα τη δυσαρέσκειά με το Versailles, που έχει γίνει τις τελευταίες ημέρες αντικείμενο έντονης αντιπαράθεσης. Οι κριτικοί μάλιστα έχουν εκνευριστεί πολύ με την παραγωγή που "υπεραπλουστεύει" την ιστορία ενός από τους εμβληματικότερους μονάρχες της χώρας αλλά και με το γεγονός πως η σειρά γυρίστηκε στα αγγλικά, που σημαίνει πως οι Γάλλοι τηλεθεατές θα αναγκαστούν να τη δουν με υπότιτλους.

Στην Βρετανία από την άλλη έχουν εστιάσει περισσότερο στις πολύ προκλητικές σκηνές σεξ αλλά και στη βία, καθώς γίνεται αναπαράσταση πολύ σκληρών βασανιστηρίων από το πρώτο κιόλας επεισόδιο, όπου ο βασιλιάς ξυλοκοπά μέχρι θανάτου έναν άνδρα με ένα σφυρί. Σε μετέπειτα επεισόδιο υπάρχει άλλη σκηνή που δείχνουν να κόβεται το χέρι ενός ανθρώπου στον καρπό.  

  Εκπρόσωπος των συντηρητικών εκφράζει τη δυσαρέσκεια του για την επιλογή ενός τέτοιου προγράμματος από το BBC και υποστηρίζει πως τέτοιο πρόγραμμα δεν είναι κατάλληλο και δεν προσφέρει τίποτα στο βρετανικό κοινό.
 Αντιρρήσεις εκφράζουν όμως και φορείς Family Education Trust που επίσης αναφέρουν πως η δημόσια τηλεόραση πρέπει να απορρίπτει τέτοια προγράμματα.
 Για των ώρα πάντως, το BBC δεν φαίνεται να κάνει πίσω ως προς την προβολή. 






Πηγή: www.lifo.gr

ΑΛΑΝΘΑΣΤΑ ΤΡΙΚ ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΕΤΕ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΠΑΝΤΑ



Συμβουλές που είτε μεμονωμένα είτε συνδυαστικά μας κάνουν συμπαθείς, χωρίς να προσπαθήσουμε πολύ 

Υπάρχουν άνθρωποι (τυχεροί) που καταφέρνουν να γίνονται συμπαθείς, πάντα, παντού και με την «πρώτη». Υπάρχουν κι άλλοι που δεν τα καταφέρνουν και τόσο (ή καθόλου) καλά σε αυτόν τον τομέα. Κάτι η φυσική συστολή (να, μερικές συμβουλές και γι’ αυτήν), κάτι που κάποιοι έχουν προσωπάκι – λεμόνι και η πρώτη εντύπωση τους αδικεί πολύ.

   Φυσικά, δεν μιλάμε για τις καραμπινάτες περιπτώσεις που η πρώτη εντύπωση είναι και η… τελευταία. Ο λόγος γίνεται για όλες τις υπόλοιπες όπου  παρτίδα μπορεί να κερδηθεί με λίγη βοήθεια. Ακολουθούν 10 τρικ που είτε ξεχωριστά είτε σε συνδυασμό κάνουν θαύματα για τη γνώμη που θα σχηματίσει ο «απέναντι» είτε πρόκειται για νέο εργοδότη, είτε για νέο... οτιδήποτε.

   Κάντε πρόβα όσα θα πείτε. Ναι, στον καθρέφτη, δεν είναι ντροπή.

 Χαμογελάτε συχνά, πλατιά και εγκάρδια, όποτε χρειάζεται.

 Μη ζαρώνετε το μέτωπο. Κρατήστε καθαρή την έκφραση του προσώπου σας.

 Μην χειρονομείτε σαν 5χρονα. Η ήρεμη στάση αποπνέει εμπιστοσύνη.

 Χαμηλώστε και κρατήστε σταθερό τον τόνο της φωνής της. Για διάφορους λόγους το ανθρώπινο αυτί συμπαθεί τις μειλίχιες, ζεστές χροιές φωνής.

 Μην κουνάτε νευρικά το πόδι ή το χέρι, μεταδίδετε εκνευρισμό και ένταση.

 Μην παίζετε με τα μαλλιά, το μούσι, τα κλειδιά, τα αντικείμενα γύρω σας.

 Δείξτε ενδιαφέρον κουνώντας το κεφάλι στο σήμα της κατάφασης. Προς Θεού, όχι σε πράγματα που δεν γνωρίζετε. Μην κάνετε επίδειξη γνώσεων και ταλέντων. Κανείς δεν θέλει έναν πολύξερο, ψηλομύτη ούτε για υπάλληλο, ούτε για φίλο, ούτε για φλερτ. Και μην μονοπωλείτε τη συζήτηση. Κάποτε η πολυλογία μαρτυρά νευρικότητα και αδιαφορία για τον άλλον. 

 Όταν εμφανίζεστε για πρώτη φορά σε έναν χώρο, χαιρετήστε δυνατά – όχι βροντόφωνα – προσπαθώντας να κοιτάξετε όσους περισσότερους βρίσκονται στο σημείο.

 Δεν χρειάζεστε ακριβά ρούχα. Χρειάζεστε καθαρά και καλοσιδερωμένα, σε γραμμές που δεν τονίζουν ατέλειες και σας κολακεύουν.

 Τσεκάρετε αναπνοή και μυρωδιά σώματος. Το πώς μυρίζουμε μπορεί να «καρφωθεί» για πάντα στη μνήμη των άλλων. Ας μην είναι για όλους τους λάθος λόγους.

 Μην μιλάτε πολύ κοντά στον άλλον. Όταν γνωρίζουμε κάποιον για πρώτη φορά σεβόμαστε το προσωπικό του σύνορο και αν θέλουμε να δείξουμε οικειότητα, γέρνουμε διακριτικά προς το μέρος του κατά τη διάρκεια της κουβέντας.

 Μην κάνετε γκριμάτσες. Είναι ένδειξη ανωριμότητας και πολύ συχνά αγένειας.

 Ας μην «καείτε» στην υπερπροσπάθεια. Δείτε τι μπορείτε να υιοθετήσετε και ταιριάζει στον δικό σας χαρακτήρα και αυτοσχεδιάστε εντός πλαισίου. Μία κακή "εκκίνηση" δεν είναι δα και το τέλος του κόσμου, αλλά επειδή συνήθως η πρώτη εντύπωση, αν όχι τελευταία, είναι εκείνη που δύσκολα ξεχνιέται αξίζει μια προσπάθεια.

  Με στοιχεία από το Inc., το Business Insider και το LifeHack  



Πηγή: www.lifo.gr

2015 A.D.



Κάποιο απόγευμα οι έντρομοι περαστικοί διαβάσαν στον τοίχο δίπλα στα σφαγεία «σεις που καμώνεστε ότι βάζετε πέντε σκέψεις στη σειρά, γράφτε κάτι πολύχρωμο μπας και ξεχαστούμε μια στάλα».
 Κάθε λέξη και με διαφορετικό χρώμα, τόσο χρώμα που πόνεσαν τα μάτια όσων διασταυρώθηκαν μαζί του, συνηθισμένοι -βλέπεις- εδώ και χρόνια στα ξεθωριασμένα.

Πόσην ώρα έκανε να το γράψει όλο αυτό, ο παράτολμος εμπνευστής του; Πολλή. Εκτεθειμένος ανάμεσα σε μάτια αδιάφορα, εχθρικά, έτοιμα να τον καταδώσουν -δίχως την παραμικρή τύψη μα και δίχως αντάλλαγμα, τι παράξενο- στους Άχρωμους που ήταν πια πλειοψηφία, οι νέοι άρχοντες σ’ αυτό τον τόπο.

Ένα ρίγος και μετά μια καθόλου τσιγκούνικη δόση κρύου ιδρώτα διαπερνούσε όσους το αντίκριζαν, κατεβάζοντας αμέσως μετά τα κεφάλια προς το χώμα, τα τσιμέντα, τα βρωμόνερα. Τέτοια αποκοτιά, τέτοια λωλαμάρα, τόση λαχτάρα, τόσο ρίσκο για ένα τίποτε;

Κανείς δεν βρέθηκε -ο φόβος, ο φόβος- να απαντήσει, έστω με μια χρωματιστή γραμμή από κάτω. Ούτε μισό λεπτό θα του ‘παιρνε να την τραβήξει. Κι όμως, κανείς. Το επόμενο πρωί ο τοίχος ήταν πάλι βρωμερός μα καθαρός από λέξεις. Είχε επιληφθεί η νυχτερινή βάρδια της υπηρεσίας καθαρότητας σκέψεων, που δεν άφηνε τίποτε να μαγαρίσει το λερί τοπίο.

Την ώρα που σβηνόταν και η τελευταία γραμμή από το «στάλα»,  κάποιος άλλος άφηνε -σαν σκιά, σχεδόν-  ένα γράμμα στην εξώπορτα της αγαπημένης του. Οι άνθρωποι, πέρα απ’ όσα πίστευε ο έξω κόσμος γι αυτούς, δεν σταμάτησαν να προσπαθούν να αγαπούν, να ερωτεύονται και να ποθούν, πιο χλιαρά, λιγότερο μεγαλόφωνα ίσως, με ξεθυμασμένα χρώματα, πιο -αλοίμονο- ενοχικά, μα δεν σταμάτησαν. Το γράμμα είχε μέσα δέκα -όμορφα σχεδιασμένες- λέξεις, όλες κι όλες: «και σαν τι να διηγηθείς πια; η ομορφιά είναι επικηρυγμένη».

Δεν πήρε απάντηση. Ποιος ανοίγει πόρτα; Ποιος περιμένει γράμματα σήμερα; Ποιος γράφει γράμματα και ιστορίες στις μέρες μας;

Παράξενες μέρες, σε παράξενη χώρα. Θλιβεροί σταυροφόροι, βαριεστημένοι προσηλυτιστές βγάζουν λόγους τριγύρω, πετάνε καθρεφτάκια και μπιχλιμπίδια στους περαστικούς, πουλάνε μεταχειρισμένα φύκια σε ψωνισμένες κορδελιάστρες, μαζεύουν ανθρώπους για προμήθειες. Σημαίες λευκές, λάβαρα δίχως χρώματα και ψευτοπαθιασμένα -αν δεν ήταν τόσο μπαγιάτικα- λόγια, διαβασμένα μέσα από μισοσκισμένα σημειωματάρια. Τους έχω ξαναδεί αυτούς, περάσαν και παλιά από τα μέρη μας. Σήμερα με το σταυρό, αύριο με τον Αλαντίν, χτες με τον διάολο, αρκεί να πατήσουν μέσα σ’ αυτό που νομίζουν Ιερουσαλήμ.



ΠΗΓΗ...http://amancalledkkmoiris.com

ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΜΑΖΙ - Κική Δημουλά



Γειτονόπουλο τ᾿ οὐρανοῦ τὸ σπίτι. 
Τόσο ψηλὰ χτισμένη τῆς προσέγγισης ἡ τάση 
Ἐπάνω σὲ κορφῆς τὶς ἀνοιχτὲς φτεροῦγες 
σὰν ἀναλόγιο ν᾿ ἀναγιγνώσκει ἡ ἐκθάμβωση 
τὸ ἀνατέλλον τὸ μεσουρανοῦν τὸ δῦον εὐαγγέλιο τῆς μέρας.

Βγαίνω στὴν αὐλή. Μὲ περιμένει ἀπαστράπτουσα
μὲ γκέμια σέλα χάμουρα ἡ ἄγρια ἐλευθερία τοῦ ὁρίζοντα
ν᾿ ἀνέβω καὶ καλπάζοντας τὴν ἐπαλήθευσή της νὰ δαμάσω.
Ἄ, μόνο τὸ βλέμμα καὶ τὸ ὅραμα κατάφεραν νὰ ἱππεύουν
τὴν ἄϋλη ἐτούτη ἀτίθαση κατάκτηση.
Οἱ ὑπερφίαλες ἀπόψεις τῶν αἰθέρων πέφτουνε τσακίζονται
διότι ἐλάχιστα διαρκεῖ τὸ ἀνεμπόδιστο.

Ἰδοὺ πῶς σκοντάφτει σὲ μία σπιθαμὴ 
συρματόπλεγμα γύρω ἀπὸ τὸ χτῆμα. 
Χαμηλό, ἥμερο κι ὅμως ἂν τὸ καλοκοιτάξεις 
τὸ καλοαισθανθεῖς διαιρεῖ τὴ δική μου καλημέρα 
ἀπὸ τοῦ γείτονα ὁλημερὶς σύνορα φανατίζει σιωπηρὰ 
ὀπλίζοντας ξερόχορτα ἐναντίον ἀδελφῶν τους.

Τὸ βράδυ μόνο, ἡ ἑνωτικὴ εὐωδιὰ τοῦ νυχτολούλουδου
τὸ ψαλιδίζει τόπους τόπους καὶ περνᾶ
ὑπὸ τὸ παράφρον φέγγος τῶν πυγολαμπίδων
- κωλοφωτιὲς τὶς λέγαμε ὅταν ζούσαμε.

Ἄχ, ἡρωισμοὶ ἐθελοντῶν ὀνείρων ἄδοξοι. 
Τί ὠφελεῖ νὰ καταπατήσεις 
δυὸ πόντους φεγγαρόσκονη ἀκόμα 
κληρονομιὰ ποὺ ἄφησε τὸ θέρος στὴ φυγή του.

Ἄσε νὰ τηρήσουν ἑνὸς λεπτοῦ μαζὶ 
κάτι ἀγράμματες χῆρες παρατάσεις 
ποὺ δὲν τὶς πιάνει ὁ νόμος
ἂν καὶ κανεὶς δὲν ξέρει
τί τοὺς ἐπιφυλάσσει ἀκόμα ἡ ἐλπίδα.


Κικὴ Δημουλᾶ - Ἑνὸς λεπτοῦ μαζί


Ποιητικὴ Συλλογή, ἐκδόσεις Ἴκαρος, 1998

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΧΩΜΑ - Μάρω Βαμβουνάκη (αποσπάσματα)



"Το δικό μου το πολύ πως να χωρέσει στο δικό σου το λίγο! Κι οι δυο μας δυσανασχετούσαμε δικαιολογημένα.

Όμως μέσα σ' αυτό το λίγο σου, σ' αυτό το περιορισμένο σου, είχα την κακοτυχία να διακρίνω σκιές περαστικές που με πυρπόλησαν. Σκιές του απέραντου. Αυτό που δεν έλεγχες, αυτό που δεν γνώριζες, προσπερνούσε από μια σου έκφραση, από μια σου χειρονομία τυχαία και με καθήλωνε. Δεν περιγράφεται η ματιά, η κίνηση, ο ήχος. Ότι κι αν σου πω δεν θα σου μεταδώσω αυτό που μ' έκανε να σε θέλω έτσι. Το απέραντο είναι άπιαστο, απερίγραπτο,ακαθόριστο. Χιλιάδες να λέω εναντίον σου αμέσως θα παραλύσουν μπροστά στη γρήγορη κίνηση του χεριού σου μόλις σηκωθεί για να φτάσει στα χείλη σου και να δαγκώσεις το μικρό σου νυχάκι σμίγοντας τα φρύδια σου να σκέφτεται κάτι δύσκολο. Για μια τέτοια κίνηση, κάποιες ώρες, ένιωθα έτοιμος και τη ζωή μου να δώσω.

Για μια τέτοια κίνηση!

Σαν σινιάλο άλλων κόσμων ερχόταν προς εμένα κι ανέτρεπε όσα σου καταμαρτυρούσα, από κατήγορο με μετέτρεπε σε ζητιάνο σου! Για μια τέτοια κίνηση!

Έρχεται η ώρα που θα λυτρωθώ από σένα! Και θα λυτρωθώ από σενα αγαπώντας σε περισσότερο, με της αγάπης το άμετρο μέτρο που είναι η περισσία. Ούτε και γράμματα έχω ανάγκη να σου γράφω πια. Υπάρχω μόνο και σ' αγαπώ κι αυτό το σ' αγαπώ που δεν έχει ανάγκη καμία, ούτε καν για ανταπόδωση, θα πλημμυρίσει, θα γεμίσει με τον κυματισμό του τον κόσμο όλο, θα έρχεται και σε σένα κι εσύ θα μπορείς όποτε θες να τ' ακούς, φτάνει να το θες.

Να υπάρχω μονάχα, να σ' αγαπώ μονάχα και να μην έχω λόγο κανένα να το δηλώνω, ούτε την παρουσία μου να μη χρειάζεται να δηλώνω πια.

Σ' αγαπώ τόσο που το ξεχνώ, όπως ξεχνάμε τα αυτονόητα και τα φυσικά. Σ' αγαπώ τόσο που δεν σε κρίνω και εντελώς σε αποδέχομαι. Γλίτωσα από το μαρτύριο να προσπαθώ συνεχώς να σε διορθώνω.

Σ' αγαπώ τόσο που δεν σε θέλω. Γιατί δεν θες παρά ότι σου λείπει κι εσύ πια δεν μου λείπεις αφού στης αγάπης τον τόπο δεν χωράει η απόσταση. Σ' αγαπώ κι αγαπώντας σε, σε περιέχω, σε έχω αφού είμαι, είμαι από σένα και μαζί σου κι όπου κι είμαι έρχεσαι.

Είμαστε στο παντού και στο πάντα τώρα που σ' αγάπησα κι η αγάπη μου μας κάνει αδιαίρετους. Εσύ καλή μου, μου δίδαξες την καταστροφή του να σ' αγαπώ λίγο. Το λίγο ανοίγει ρωγμές να γλιστρά μέσα ο ακόρεστος εγωισμός, να σε απαιτεί, να σε διεκδικεί, η παρενέργεια του εγωιστικού έρωτα είναι μια: γενική δηλητηρίαση που την αγάπη την αλλοιώνει σε μίσος. 
Η πρόγευσή σου μου άναψε φωτιές. Κι όχι μόνο στο κορμί μα και στην ψυχή κι αυτό είναι το δυσκολότερο. Νιώθω ρακένδυτος οδοιπόρος που βγήκα για να ξαναβρώ εκείνο που αστραπιαία μου αποκάλυψε η σχισμή των δικών σου φιλιών...

εκδόσεις: ΦΙΛΙΠΠΟΤΗ

(Πηγή: Μάρω Βαμβουνάκη facebook)

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...