Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Κυριακή 29 Μαΐου 2016

Το χρυσό μετάλλιο στους κρίκους κατέκτησε ο Λευτέρης Πετρούνιας στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα


Ένα ακόμη χρυσό μετάλλιο για την συλλογή του Λευτέρη Πετρούνια, που κυριάρχησε στον τελικό των κρίκων του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στην Βέρνη. Πτώση για τον Βλάση Μάρα στο μονόζυγο και 8η θέση.

Ο παγκόσμιος πρωταθλητής και μεγάλο φαβορί για μετάλλιο στους ερχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ήταν κορυφαίος όλων  με 15.866 βαθμούς αφήνοντας στη δεύτερη θέση τον Αρμένιο, Βαχάν Νταβτιάν και τον Ρώσο Ντενίς Αμπλιάζιν, οι οποίοι ισοβάθμισαν με 15.633 βαθμούς.
Μάλιστα, ο Λευτέρης Πετρούνιας έγινε ο πρώτος αθλητής την τελευταία 20ετία, που καταφέρνει και κάνει το... repeat στο συγκεκριμένο όργανο, στον 6ο μεγάλο τελικό της καριέρας του, σε ισάριθμες συμμετοχές σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Ούτε ο Δημοσθένης Ταμπάκος δεν το είχε πετύχει, που ήταν χρυσός το 2000 και το 2004, αλλά αργυρός το 2002.
Ο αθλητής του Δημήτρη Ράφτη είχε πρόγραμμα με συντελεστή δυσκολίας 6,80 και η εξαιρετική του εκτέλεση τού έδωσε τον πρώτο λόγο απέναντι στους ανταγωνιστές του που ρίσκαραν περισσότερο.

Πλέον ο Πετρούνιας μετρά σε έξι τελικούς δύο χρυσά, το 2015 στο Μονπελιέ και φέτος στη Βέρνη, ένα χάλκινο στην πρώτη του συμμετοχή το 2011 στο Βερολίνο, αλλά και τρεις πέμπτες θέσεις, το 2012 στο Μονπελιέ, το 2013 στη Μόσχα και το 2014 στην Σόφια.
1. Λευτέρης Πετρούνιας (ΕΛΛΑΔΑ) 15,866
2. Βαχάγκν Νταβτιάν (Αρμενία) 15,633
2. Ντενίς Αμπλιάζιν (Ρωσία) 15,633


8ος ο Βλάσης Μάρας
Μια πτώση λίγο πριν το τέλος του προγράμματος του στο μονόζυγο, ο Βλάσης Μάρας είχε πτώση και έτσι δεν τα κατάφερε να ανεβεί στο βάθρο, αλλά έμεινε στην 8η θέση με 13.533 βαθμούς. Πλέον στόχος του οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο (στην 4η προσπάθεια του) και το μοναδικό μετάλλιο που λείπει από την συλλογή του.







Πηγή: http://www.cnn.gr

«Φτυστός ο μακαρίτης»: Οι παραστάσεις στο Ξενιτιδειο Αριδαίας συνεχίζονται και την Δευτέρα 30/5



Ενημερώνουμε το θεατρόφιλο κοινό της Αριδαίας ότι λόγω εξάντλησης των εισιτηρίων οι παραστάσεις θα συνεχιστούν και την ερχόμενη Δευτέρα 30 Μαίου 2016.

 Η κα Πένυ Φυλακτάκη συγγραφέας του έργου θα παρευρεθεί στην παράσταση.

"Doritos fried chicken" από τους Pastry Designs



Το 1ο cook edition επεισόδιο των Pastry Designs με Doritos fried chicken και ιταλική κουζίνα.

Με απόλυτη επιτυχία η επιστημονική ημερίδα με θέμα "Κανόνες ασφαλείας στην εργασία και αντιμετώπιση ατυχημάτων"



Με απόλυτη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η επιστημονική-εκδήλωση-ομιλία με θέμα  "Κανόνες ασφαλείας στην εργασία και αντιμετώπιση ατυχημάτων", που διοργάνωσε ο Μ.Χ.Σ. Προμάχων στο κέντρο νεότητας του χωριού, παρουσία πλήθους κόσμου και πολλών επίσημων φορέων.

Παρέστησαν στην εκδήλωση, ο ιερέας του χωριού Πάτερ Γεώργιος, ο δήμαρχος Αλμωπίας Δημήτρης Μπίνος, ο Αντιδήμαρχος Χρήστος Μπάτσης, ο αντιπρόεδρος της ΔΕΥΑ Γιώργος Γούδης, ο Αντιπρόεδρος των Λουτρών Πόζαρ Δημήτρης Βέσκος, η πρόεδρος της κοινότητας Μαρία Γιουρούκη, ο διευθυντής του Γυμνασίου Πασόης Στάθης, ο διοικητής της Πυροσβεστικής Αριδαίας Απόστολος Κώνστας, πολλοί εκπρόσωποι συλλόγων και φυσικά οι άμεσα ενδιαφερόμενοι υλοτόμοι του χωριού.

Μετά τους καθιερωμένους χαιρετισμούς και ευχαριστίες, την εκδήλωση άνοιξε ο χειρουργός του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ Πέτρος Μπαγκέας, ο οποίος παρουσίασε την ενότητα "Επείγουσα αντιμετώπιση χειρουργικών κακώσεων".

Την δεύτερη ενότητα με θέμα "Επείγουσα αντιμετώπιση ορθοπεδικών κακώσεων" παρουσίασε ο ορθοπεδικός χειρουργός Dr Τότλης Τρύφων, Λέκτορας του ΑΠΘ.

Στην τρίτη ενότητα με θέμα "Παροχή πρώτων βοηθειών σε δήγματα εντόμων και φιδιών" ο πνευμονολόγος του Κυανού Σταυρού Θεσσαλονίκης Καζάνας Κοσμάς, παρουσίασε τρόπους αντιμετώπισης εκτάκτων περιστατικών.

Την τέταρτη και τελευταία ενότητα παρουσίασε ο ορθοπεδικός χειρουργός-ιατρός εργασίας Βασιλειάδης Βασίλης, η οποία είχε θέμα "Βασικοί κανόνες ασφαλείας σε γεωργικές και υλοτομικές εργασίες".

Θα ήταν παράλειψη να μην αποδώσουμε τα εύσημα, τόσο στους λαμπρούς επιστήμονες, οι οποίοι αφιλοκερδώς προσέφεραν τα φώτα και τις γνώσεις τους, όσο και στον εμπνευστή και ιθύνοντα νου της όλης εκδήλωσης, τον Ιωάννη Σαμσούρη Στέλεχος Φαρμακευτικής εταιρείας, ο οποίος με την οργανωτικότητα, την επιμονή και την αγάπη για το χωριό που τον γαλούχησε, εργάστηκε άοκνα και επί πολλές εβδομάδες για την πραγματοποίηση της ημερίδας και να  βάλει κι αυτός το λιθαράκι του, στο να στεριώσει πιο σταθερά το θεμέλιο του  οικοδομήματος  που λέγεται Πρόμαχοι.

Επίσης άξια μνείας είναι η άρτια οργάνωση από τον Μ.Χ.Σ. Προμάχων, τόσο από πλευράς υλικοτεχνικής και οπτικοακουστικής υποδομής, όσο και από πλευράς γευστικών εδεσμάτων που προσέφερε σε όλους.


Σ.Σ. Το περιεχόμενο των ομιλιών της εκδήλωσης θα κυκλοφορήσει σύντομα σε φυλλάδια και θα διανεμεται στα σχολεία του χωριού και στον Μορφωτικό σύλλογο.






























"Ἀφήγηση" - Γ. Σεφέρης



Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος πηγαίνει κλαίγοντας
Κανεὶς δὲν ξέρει νὰ πεῖ γιατί
Κάποτε νομίζουν πὼς εἶναι οἱ χαμένες ἀγάπες
Σὰν κι αὐτὲς ποὺ μᾶς βασανίζουνε τόσο
Στὴν ἀκροθαλασσιὰ τὸ καλοκαίρι μὲ τὰ γραμμόφωνα

Οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι φροντίζουν τὶς δουλειές τους
Ἀτέλειωτα χαρτιὰ παιδιὰ ποὺ μεγαλώνουν
Γυναῖκες ποὺ γερνοῦνε δύσκολα
Αὐτὸς ἔχει δυὸ μάτια σὰν παπαροῦνες
Σὰν ἀνοιξιάτικες κομμένες παπαροῦνες
Καὶ δυὸ βρυσοῦλες στὶς κόχες τῶν ματιῶν

Πηγαίνει μέσα στοὺς δρόμους ποτὲ δὲν πλαγιάζει
Δρασκελώντας μικρὰ τετράγωνα στὴ ράχη τῆς γῆς
Μηχανὴ μιᾶς ἀπέραντης ὀδύνης
Ποὺ κατάντησε νὰ μὴν ἔχει σημασία

Ἄλλοι τὸν ἄκουσαν νὰ μιλᾶ μοναχὸ καθὼς περνοῦσε
Γιὰ σπασμένους καθρέφτες πρὶν ἀπὸ χρόνια
Γιὰ σπασμένες μορφὲς μέσα στοὺς καθρέφτες
Ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ συναρμολογήσει πιὰ κανεὶς
Ἄλλοι τὸν ἄκουσαν νὰ λέει γιὰ τὸν ὕπνο
Εἰκόνες φρίκης στὸ κατώφλι τοῦ ὕπνου
Τὰ πρόσωπα ἀνυπόφορα ἀπὸ τὴ στοργή

Τὸν συνηθίσαμε εἶναι καλοβαλμένος κι ἥσυχος
Μονάχα ποὺ πηγαίνει κλαίγοντας ὁλοένα
Σὰν τὶς ἰτιὲς στὴν ἀκροποταμιὰ ποὺ βλέπεις ἀπ᾿ τὸ τρένο
Ξυπνώντας ἄσχημα κάποια συννεφιασμένη αὐγὴ

Τὸν συνηθίσαμε δὲν ἀντιπροσωπεύει τίποτα
Σὰν ὅλα τὰ πράγματα ποὺ ἔχετε συνηθίσει
Καὶ σᾶς μιλῶ γι᾿ αὐτὸν γιατὶ δὲ βρίσκω τίποτα
Ποὺ νὰ μὴν τὸ συνηθίσατε·
Προσκυνῶ.



Γ.Σεφέρης, Αφήγηση (Ημερολόγιο Καταστρώματος Α’) (Εκδ. Ίκαρος)

Πόσα αντίο να χωρέσω σε μια σκέψη;



Όταν ,από τη στιγμή που θυμάσαι τον εαυτό σου , έχεις πάντα δίπλα σου άτομα που σε αγαπάνε και σε στηρίζουνε , που ζεις μαζί τους καθημερινά χαρές και λύπες δεν σου περνάει από το μυαλό ότι κάποια μέρα δεν θα υπάρχουν στη ζωή σου.
Ή αν κατά λάθος τρυπώσει αυτή η σκέψη στα σκοτεινά σοκάκια του εγκεφάλου σου , κουνάς το κεφάλι σου τόσο γρήγορα για να την διώξεις πριν κατορθώσει και εγκατασταθεί εκεί και σε τρελάνει. Φτύνεις τον κόρφο σου για να ξορκίσεις το κακό, σαν να σηκώνεις ένα αόρατο τείχος για να προστατέψεις τους αγαπημένους σου, λες και μπορείς να απομακρύνεις ότι μπορεί να τους πληγώσει.
Και όταν έρχεται εκείνη η ημέρα το μόνο που κάνεις είναι να κάθεσαι ανήμπορη και να βλέπεις να ενώνονται όλοι οι άνθρωποι σε μία μαύρη και θολή φιγούρα που σου σφίγγουν το χέρι και σου ψιθυρίζουν λόγια παρηγοριάς στο αυτί .
Και μοιάζεις σαν να μην είσαι εσύ , μια άλλη έχει πάρει τη θέση σου και εσύ την κοιτάς σαν να έχεις βγει από το σώμα σου.
Δεν καταλαβαίνεις τι κάνει. Βλέπεις ένα άνθρωπο που μιλά μηχανικά , κινείται μηχανικά , απαντά μηχανικά. Το μόνο ίσως που την ξεχωρίζει από ένα ρομπότ είναι ότι τα δάκρυα που βγάζει είναι τα μόνα που δεν είναι μηχανικά.
Και αν μπεις στο μυαλό της θα δεις τις σκηνές εκείνες που παίζει συνέχεια και συνέχεια λες και είναι μια ταινία που έχει κολλήσει και προβάλλεται ξανά και ξανά.
Να , για παράδειγμα, σκέφτεται ότι τώρα που θα επιστρέψει στο σπίτι ,όταν θα κατέβει στο διαμέρισμα του δεν θα ακούσει τους ήχους από τον Βαμβακάρη , τον Τσιτσάνη ή τον Βιολάρη να πλημμυρίζουν τον χώρο .
Δεν θα τον ακούσει να την λέει αγάπη μου , όχι με τον τρόπο που το λένε οι ερωτευμένοι ή οι σύζυγοι αλλά με τον τρόπο που κάποιος φωνάζει κάτι λατρεμένο , κάτι αγαπημένο.
Δεν θα τον δει να κάθεται στην αγαπημένη του πολυθρόνα για να της διηγηθεί εκείνες τις ιστορίες που είχε ακούσει χιλιάδες φορές , και που αν και είχε βαρεθεί λίγο να τις ακούει , αντιδρούσε σαν να ήταν η πρώτη φορά, μόνο και μόνο για να δει το χαμόγελο στα χείλη του.
Δεν θα του ψιθυρίσει ξανά στο αυτί ότι του έφερε σοκολάτα , από εκείνη για τους διαβητικούς, ούτε θα ακούσει τη φωνή του να λέει στη γιαγιά : «Είναι το «μυστικό» μας , όλα θέλεις να τα μαθαίνεις εσύ; «, κλείνοντας το μάτι, γελώντας .
Μα πάνω από όλα σκέφτεται ότι δεν πρόλαβε να τον χαιρετίσει , να του πει πόσα πολλά σήμαινε για αυτήν , πόσο πολύ τον αγαπάει , πόσο πολύ θα ήθελε να ήταν εδώ και ας της έλεγε κάθε λεπτό της ημέρας εκείνες τις βαρετές ιστορίες. 
Αλήθεια δεν θα την πείραζε, αρκεί να ήταν εδώ…

Για τον παππού μου ,
που «έφυγε» τον προηγούμενο μήνα ξαφνικά…






ΠΗΓΗ...https://fairytalesdreams.wordpress.com

Πλούσιος ή φτωχός;



Στα χρόνια τα παλιά , κάποιος βασιλιάς αποφάσισε να στείλει το παιδί του να περάσει μια νύχτα με μια πολύ φτωχή οικογένεια.

Σκοπός αυτής του της κίνησης ήταν να αφήσει το νεαρό πριγκιπόπουλο
να δει με τα ίδια του τα μάτια τον τρόπο διαβίωσης ενός μέρους των μελλοντικών υπηκόων του,
που όχι μόνο δεν είχαν χρήματα να ξοδέψουν μα δυσκολεύονταν να αντιμετωπίσουν ακόμα και αυτή την απλή καθημερινότητα τους.

Ο βασιλιάς έντυσε σαν απλό χωρικό το παιδί και το συμβούλεψε να μην αποκαλύψει την ταυτότητα του,για να μην νοιώθουν άβολα οι οικοδεσπότες του.
Το βοήθησε να ανέβει σε μια παλιά άμαξα και πρόσταξε τον οδηγό να το μεταφέρει στην οικογένεια που είχε επιλέξει.Την επόμενη ημέρα , ο βασιλιάς υποδέχτηκε το νεαρό πρίγκιπα και του ζήτησε να του περιγράψει την εμπειρία του.

Το παιδί αφού τον κοίταξε για λίγη ώρα αμίλητο , αποκρίθηκε:

“Ήταν μια πολύ καλή εμπειρία πατέρα.Έμαθα πως έχουμε πανέμορφα κάτασπρα άλογα ,που όπως λες πολλοί θα ζήλευαν,ενώ αυτοί έχουν σκυλιά και κότες και χήνες.
Έχουμε ένα μεγάλο πλουμιστό σιντριβάνι και αυτοί έχουν το ποτάμι.

Διαθέτουμε μια πελώρια ξεσκέπαστη βεράντα,αλλά αυτοί έχουν τον ουρανό με τα αστέρια και το φεγγάρι.
Έχουμε ένα τεράστιο κήπο γεμάτο λουλούδια , μα αυτοί έχουν το δάσος.»

Και ενώ ο βασιλιάς άκουγε αποσβολωμένος τα όσα έλεγε με στόμφο ο γιος του,το παιδί πρόσθεσε:
«Σε ευχαριστώ πατέρα που μου έδειξες πόσο φτωχοί είμαστε!»

Ο βασιλιάς που μια ημέρα πριν έτριβε τα χέρια του με ικανοποίηση,διαβλέποντας πως το πριγκιπόπουλο μόλις αντίκριζε την φτώχεια των απλών ανθρώπων
θα αντιλαμβανόταν άμεσα τη διαφορά και θα κατανοούσε επιτέλους την επιμονή του στον πλούτο, καθόταν τώρα σαστισμένος και αμίλητος…

Όταν μετράμε τι είμαστε, το αποτέλεσμα είναι η ίδια η αντίληψη μας για τη ζωή.
Σκέψου για λίγο και αποφάσισε αν είσαι πλούσιος ή φτωχός…



πηγή...https://fairytalesdreams.wordpress.com

Ποιά η διαφορά ανάμεσα στον παράδεισο και την κόλαση;



Ένας αρχαίος κινέζικος θρύλος λέει ότι σ’ ένα μοναστήρι κάποιος μαθητής ρώτησε τον σοφό δάσκαλο του:
«Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Παράδεισο και στην Κόλαση;»

Ο δάσκαλος του απάντησε:
«Πολύ μικρή κι ωστόσο, έχει μεγάλες συνέπειες. Έλα να σου δείξω την Κόλαση».
Μπήκαν σε ένα δωμάτιο, όπου μια ομάδα ανθρώπων καθόταν γύρω από μια μεγάλη χύτρα με ρύζι. Όλοι ήταν πεινασμένοι και απελπισμένοι, καθένας είχε από ένα κουτάλι που το κρατούσε από την άκρη με προσοχή κι έφτανε ως τη χύτρα. Κάθε κουτάλι, όμως, είχε τόσο μακρύ χερούλι, που δεν μπορούσαν να το φέρουν στο
στόμα.
Η απελπισία και η ταλαιπωρία ήταν φοβερή.

«Έλα» είπε ο δάσκαλος λίγο μετά. «Τώρα θα σου δείξω τον Παράδεισο».
Μπήκαν σε ένα άλλο δωμάτιο, πανομοιότυπο με το πρώτο. Υπήρχε η ίδια χύτρα του ρυζιού, η ομάδα ανθρώπων, τα ίδια μακριά κουτάλια, όμως εκεί όλοι ήταν ευτυχισμένοι και χορτάτοι.
«Δεν καταλαβαίνω» είπε ο μαθητής. «Γιατί είναι τόσο ευτυχισμένοι εδώ, ενώ στο άλλο δωμάτιο είναι τόσο δυστυχισμένοι, τη στιγμή που όλα είναι ίδια;»

«Δεν το κατάλαβες;», χαμογέλασε ο δάσκαλος.
«Καθώς τα κουτάλια έχουν μακριά χερούλια και δεν μπορούν να φέρνουν το φαγητό στο στόμα τους, εδώ έμαθαν όλοι να ταΐζουν ο ένας τον άλλον».




πηγή: users.sch.gr

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...