Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2016

ΠΩΛΕΙΤΑΙ Yamaha XT 660



Πωλείται μηχανή YAMAHA XT 660

Mod. 2006

21.000 χλμ

Τιμή 3.000 ευρώ

Τηλέφωνο 6937 66 32 40

Κος Γιώργος




ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΕΞΕΛΙΞΗ Η ΠΡΑΞΗ BEE-CONOMY ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΛΜΩΠΙΑΣ



ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΕΞΕΛΙΞΗ Η ΠΡΑΞΗ BEE-CONOMY ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΛΜΩΠΙΑΣ

Η πράξη με το ακρωνύμιο «Βee-conomy» βρίσκεται υπό πλήρη εξέλιξη στο Δήμο Αλμωπίας.
Τα μαθήματα των αρχαρίων που επιθυμούν να μάθουν περισσότερα για τη μελισσοκομία έχουν ήδη ξεκινήσει στο ειδικά διαμορφωμένο μελισσοκομικό σχολείο στον Εξαπλάτανο.
Ένα αγροτικό όχημα πρόκειται να ενισχύσει τη διδασκαλία στο πεδίο και ειδικότερα στα διαμορφωμένα μελισσοκομικά πάρκα.
Η προμήθεια εξειδικευμένων ειδών για τη μελισσοκομία έχει υλοποιηθεί με επιτυχία και θα προσφέρει την απαραίτητη επαφή των εκπαιδευομένων με την πρακτική εφαρμογή των θεωρητικών γνώσεων που θα αποκτήσουν.
Οι αναλύσεις των μελισσοκομικών προϊόντων της Αλμωπίας έχουν δρομολογηθεί, με σκοπό να τεκμηριωθεί η πιστοποίηση της ποιότητας τους και τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα, ενώ η δημιουργία ενιαίας ταυτότητας για την προώθηση της προέλευσης τους ως "προϊόντα Αλμωπίας" βρίσκεται σε εξέλιξη.
Η πράξη "Bee-conomy" στοχεύει στο σύνολο της στην υποστήριξη της μελισσοκομίας της Αλμωπίας μέσω της έρευνας, της εκπαίδευσης και της προώθησης των προϊόντων.
Πρόκειται για μια πρωτοβουλία του Δήμου Αλμωπίας για την οικονομική ανάπτυξη που χρηματοδοτείται από το πρόγραμμα διασυνοριακής συνεργασίας «Ελλάδα-πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας 2007-2013».

Περισσότερες πληροφορίες στην επίσημη ιστοσελίδα http://www.bee-conomy.eu/




Εκδόθηκαν οι βεβαιώσεις παρακολούθησης των προγραμμάτων Δια Βίου Μάθησης του Δήμου Αλμωπίας



Από το τμήμα Παιδείας του Δήμου Αλμωπίας σας ανακοινώνουμε ότι οι βεβαιώσεις παρακολούθησης των προγραμμάτων Δια Βίου Μάθησης έχουν εκδοθεί και θα παρακαλούσαμε όλους τους ενδιαφερόμενους που έχουν ολοκληρώσει τα προγράμματα να προσέλθουν στο γραφείο του τμήματος παιδείας του Δήμου Αλμωπίας για να τις παραλάβουν.
 Για οποιαδήποτε πληροφορία απευθυνθείτε στην προϊσταμένη του τμήματος κ. Χατζηαβραμίδου Ευδοκία και στην κ. Μαυρίδου Δέσποινα.
 Τηλ. Επικοινωνίας 2384350221.

"Αγάπα τον άλλο στα άκρα ή μην αγαπάς καθόλου" Χορχε Μπουκάι



Αν πας να χορέψεις, χόρεψε με όλο σου το είναι ή μη χορέψεις καθόλου.
Αν αγαπάς, αγάπα τον άλλο στα άκρα ή μην αγαπάς καθόλου.
Κι αν αποφασίσεις να μείνεις εδώ, μείνε εδώ!

Αν φύγεις, όμως, φύγε μια και καλή….
Μη μένεις στη μεση και μην προσπαθείς να κάνεις τους άλλους να σε θυμούνται όταν εσυ δεν είσαι πουθενά…

Χόρχε Μπουκάι



Ο μεγάλος έρωτας, από τη Μάρω Βαμβουνάκη



Ο μεγάλος έρωτας είναι αγράμματος...

Ο μεγάλος έρωτας δεν έχει ηθική.

Αθώος και τυφλός δε μπορεί να δεί όρια

ανάμεσα στην αμαρτία και την εξιλέωση

Στον παράδεισο και την κόλαση, στη ζώη και τον θάνατο

Δεν τα θυμάται αυτά, ούτε που τον ενδιαφέρουν.

Ζητά και δεν ακούει συμβουλές

‘Αλλωστε είναι αγράμματος

δεν ξέρει παρά δυο λέξεις: Σε θέλω!


Της Μαρώς Βαμβουνάκη




Τότε που μετρούσαμε παγωτά και μπάνια, θυμάσαι;



Είναι πάνω από 25 τα χρόνια που πέρασαν. Όμως ακόμη θυμάμαι εκείνες τις μέρες…
Τότε που έκλειναν τα σχολεία και εγώ γύριζα στο σπίτι με το «ενδεικτικό» της αποφοίτησής μου από την τάξη. Θυμάμαι να περπατάω γρήγορα και ίσα που ακουμπούσα τις πατούσες μου στο δρόμο από τη χαρά μου. Ήταν λες και είχα αφήσει ένα πολύ πολύ μεγάλο βάρος πίσω μου. Εκεί… Πίσω από την βαριά πόρτα του σχολείου που θα έκλεινε για πολύ πολύ καιρό. Βλέπεις οι τρεις μήνες μου φάνταζαν σαν αιωνιότητα, όταν ήμουν παιδί…
Μπροστά μου απλωνόταν ένα ολόκληρο καλοκαίρι! Τρεις ολόκληροι μήνες ξεγνοιασιάς! Τρεις μήνες θάλασσας, καθημερινού μπάνιου, παιχνιδιού, ήλιου και ανεμελιάς. Οι γονείς μου βέβαια πάντα φρόντιζαν να με προμηθεύσουν με τις «χαρούμενες διακοπές» για τις επαναλήψεις της ύλης της περασμένης χρονιάς. Ζήτημα είναι όμως αν τελείωνα τις ασκήσεις των δέκα πρώτων σελίδων. Μόλις λοιπόν που θα ξεκινούσαν τρεις μήνες όπου ΤΙΠΟΤΑ δεν θα με άγγιζε… Μα τίποτα!
Θυμάμαι βουτιές και παιχνίδια στη θάλασσα. Σαμπρέλες, φουσκωτές βάρκες και φανταστικές βαρκάδες με τα αδέρφια μου στον δικό μας ωκεανό όπου πρόβαλαν καρχαρίες και φάλαινες και μας άδειαζαν από τη βάρκα μέσα στον βυθό και πόσα γέλια κάναμε Θεέ μου! Θυμάμαι να βγαίνω από τη θάλασσα με ρυτιδιασμένα χέρια, μωβ χείλη και τρέμουλο σε ολάκερο το σώμα και να τρώω τυλιγμένη μέσα σε μια πετσέτα, ψωμί με τομάτα και κεφτέ της γιαγιάς και ήταν ίσως το πιο νόστιμο φαγητό της ζωής μου όλης και ολόκληρου του κόσμου…
θυμάμαι να σκάβω για να βρω κρυμμένους θησαυρούς και να μην απογοητεύομαι όταν δεν έβρισκα τίποτα, μα απλά προχωρούσα παρακάτω και έσκαβα ξανά με το ίδιο σθένος και το ίδιο πείσμα ότι ο θησαυρός ήταν κάπου εκεί. Θυμάμαι μέσα στις δέκα πρώτες μέρες, είχα ήδη γίνει τόσο μαύρη που με φώναζαν οι δικοί μου «τσιγγανόπουλο» και πόσο με ενοχλούσε!
Θυμάμαι τα γεμιστά, το «τουρλού», τα κολοκυθάκια και τις μελιτζάνες από τον κήπο της γιαγιάς, τις ντομάτες που μύριζαν από την κουζίνα μέχρι το δωμάτιό μου σαν κοβοόντουσαν. Θυμάμαι το καρπούζι, το πεπόνι, τα ζουμερά ροδάκινα που γέμιζα με ζουμιά τον τόπο όλο γύρω μου και εμένα μαζί…
Θυμάμαι να μετράω παγωτά και να προσθέτω και άλλα πέντε ψέματα, μπας και βγω νικήτρια στο παιδικό μας ρεπορτάζ του δρόμου «εσύ πόσα παγωτά;» Θυμάμαι το παγωτό «πατούσα», το «γκρίλο», το «καραμπόλα» με το δωράκι που ποτέ δεν με ενθουσίαζε, όμως πάντα επέμενα να το αγοράζω.
Θυμάμαι να παίζω τα απογεύματα στη γειτονιά λάστιχο, κρυφτό, αγαλματάκια ακούνητα και καμάρα. Θυμάμαι να καβαλάω το ποδήλατο και να πηγαίνω κρυφά σε άλλες γειτονιές, κάθε μέρα και πιο μακριά μέχρι να φτάσω στην άκρη της πόλης, που για εμένα τότε ήταν η εξερεύνηση του άκρου του κόσμου. Θυμάμαι να παίζω με το λάστιχο από την πιλοτή, μπουγέλο, και να μας κυνηγάει ο κύριος Στάθης γιατί του βρέξαμε το αυτοκίνητο κι εμάς να τρέμει το φυλλοκάρδι μας μη και πει τίποτα στη μαμά όταν τη δει.
Θυμάμαι να σκαρφαλώνω στη γαζία της γειτονιάς για να μπορέσω να πιάσω ένα της μόνο ροζ μυρωδάτο ανθάκι, ώστε να το πάω τρέχοντας στη μαμά μου και να τη δω να μου χαμογελά ευτυχισμένα…
Θυμάμαι τις καλοκαιρινές «φιλίες» που χώριζαν για τους χειμώνες αφού ήταν μακριά και πόσο μας πονούσε εκείνος ο χωρισμός. Μέχρι που ξανά το επόμενο καλοκαίρι όλα θα είναι ξανά σαν ούτε μια μέρα να μην έχει περάσει και όλα να σμίξουν ξανά σαν παζλ που ταίριαξε απόλυτα.
Θυμάμαι τα απογεύματα στης γιαγιάς. Μετά τον γλυκό εκείνον ύπνο και το ξυπόλυτο τρέξιμο στην αυλή, για να μας κεράσει βανίλια υποβρύχιο. Και μετά τις βόλτες στη γειτονιά και το μέτρημα των αστεριών. Θυμάμαι τη μυρωδιά του «ιππότη» της αυλής της που στόλιζε την καγκελόπορτα και χάριζε την ευωδιά του σε όλον εκείνο τον μικρόκοσμο που είχε τη μυρωδιά του παραδείσου και μέσα μου χάραξε διαμαντένιες θύμισες. Θυμάμαι τις βραδινές τις βόλτες και το ψιθύρισμα στην επιστροφή, γιατί «είναι αργά και ο κόσμος κοιμάται». Θυμάμαι τις τόσο γοητευτικές μα συνάμα τόσο τρομακτικές ιστορίες με τις νεράιδες με τα μαντήλια και τις πηγές που αν έβρισκες το μαντήλι τους θα σε άφηναν να τις δεις, μα σε αντάλλαγμα θα σου έπαιρναν τη λαλιά για να μην τις μαρτυρήσεις… Κι εγώ σκεφτόμουν «αφού ξέρω να γράφω, γιατί να μπουν στον κόπο και να με κάνουν μουγκή;» και να αναρωτιέμαι «γιατί οι μεγάλοι κάνουν τη ζωή τους τόσο δύσκολη; Είναι τόσο απλό!»
Θυμάμαι τα όνειρα που έκανα και μια φαντασία που οργίαζε. Όνειρα με νεράιδες… Με φτερά… Με ξωτικά… Όνειρα ευτυχισμένα, παιδικά. Ανέμελα… Όνειρα που πραγμάτωσα, που πρόδωσα, που άφησα εκεί πίσω να με κοιτούν και να μου θυμίζουν ότι έχω υπάρξει και χαρούμενο παιδί. Όνειρα που μου έδειχναν τον δρόμο…
Όνειρα καλοκαιρινά!
Καλό καλοκαίρι στα παιδιά μας, με μιαν Ευχή από ψυχής:
Να φτιάξουν κι εκείνα τέτοιες μνήμες…
Είναι άπειρες οι φορές που θα γίνουν το δικό τους «ασφαλές» καταφύγιο, σε δύσκολες στιγμές…


Μόνο οι ηλίθιοι είναι έντιμοι (;)



«Σε μια παρέα μεθυσμένων όλοι απεχθάνονται εκείνον που δεν πίνει».
Κινεζική παροιμία

«Είναι θλιβεροί οι καιροί, όταν η εντιμότητα ονομάζεται αφέλεια και η ειλικρίνεια λέγεται ηλιθιότητα».
Πσέρβα-Τετμάιερ Κ.

«Ο αναμάρτητος ὑμών πρώτος βαλέτω λίθον επ’ αὐτήν».
Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, 8,7
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ζούμε σ’ έναν διεφθαρμένο κόσμο. Ένας απόλυτα έντιμος άνθρωπος, αν καταφέρει να επιβιώσει, θα χαρακτηριστεί από όλους ηλίθιος. Όμως υπάρχουν τέτοια «παράξενα όντα», απόλυτα έντιμα;
Υπάρχουν άνθρωποι αδιάφθοροι, αναμάρτητοι; Τίμιοι άνθρωποι που όχι μόνο δεν έχουν κάνει κάτι ανέντιμο, αλλά τους δόθηκε η ευκαιρία να το κάνουν και το απέφυγαν;
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πει ποτέ ψέματα -ή τουλάχιστον δεν είπαν όλη την αλήθεια, που δεν έχουν αγνοήσει έναν νόμο ή κανόνα (οδικής κυκλοφορίας έστω), που δεν έχουν κρύψει κάτι απ’ την εφορία -έστω μια απόδειξη;
Ίσως το πρόβλημα να είναι πιο φιλοσοφικό. Να κλέβεις απ’ το κράτος, όταν εκείνο προσπαθεί να σε εξοντώσει προς όφελος των «κοτζαμπάσηδων», είναι ανέντιμο ή αυτοάμυνα;
Κι αν νόμος είναι η δουλεία, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, η ιδιωτικοποίηση κάθε φυσικού πόρου, τότε η εναντίωση σου σ’ αυτά είναι ανεντιμότητα;
Έντιμο είναι το νόμιμο; Ποιος ορίζει τι είναι αμαρτία; Το κράτος; Η ιδεολογία και η θρησκεία; Κάποιος υπέρτατος ηθικός νόμος που βρίσκεται μέσα στην καρδιά κάθε ανθρώπου, όπως ισχυριζόταν ο Καντ;
Μήπως η «εντιμότητα» είναι άλλη μια λέξη που καθένας ερμηνεύει διαφορετικά και που έχει σημασία μόνο σε κλειστά συστήματα, θρησκευτικά, κρατικά, ιδεολογικά, καλλιτεχνικά;
Μήπως έντιμοι υπάρχουν μόνο στις ταινίες;
~~
Ο Ντίμα είναι ένας απ’ αυτούς. Ζει στη μετακομμουνιστική νεοφιλελεύθερη Ρωσία του Πούτιν. Είναι υδραυλικός και εργάζεται για τον δήμο, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του προσπαθεί να πάρει πτυχίο πολιτικού μηχανικού.
Ένα βράδυ τον καλούν να διορθώσει ένα υδραυλικό πρόβλημα σε μία εννιαόροφη πολυκατοικία «του λαού». Αυτές είναι κτιριακά υπολείμματα του κομμουνισμού, τεράστιες κατασκευές που ανήκουν στον δήμο και τις κατοικούν εξαθλιωμένοι του λούμπεν προλεταριάτου (το άλλο προλεταριάτο, το κομμουνιστικό, δεν υπάρχει πια).
Ο Ντίμα ανακαλύπτει ότι η πολυκατοικία είναι έτοιμη να καταρρεύσει και να γίνει ο τάφος για τους 800 ενοίκους της. Συγκλονισμένος, και παραβλέποντας τις νουθεσίες της μάνας του, τις φωνές της γυναίκας του, τρέχει μες στα μεσάνυχτα να βρει τη δήμαρχο.
Εκεί ανακαλύπτει ότι κάθε αιρετός και κάθε διευθυντής και κάθε υπάλληλος είναι διεφθαρμένος. Όλοι έχουν κλέψει χρήματα, και κάποια απ’ αυτά έπρεπε να δοθούν για την ανακαίνιση-υποστήλωση της πολυκατοικίας. Οι «επενδυτές», η νεοφιλεύθερη οικονομία, εξουσιάζουν την κρατική με μίζες και απειλές. Η πυροσβεστική, η πολεοδομία, η αστυνομία, όλοι εξαρτώνται απ’ το μαύρο χρήμα.
Ο μόνος έντιμος άνθρωπος ανάμεσα τους είναι ο Ντίμα. Και διαρκώς τον αποκαλούν «ηλίθιο».
Τελικά η δήμαρχος ξεφορτώνεται όλα τα έγγραφα που αποδεικνύουν τη διαφθορά της, καθώς και δύο διευθυντές που ήξεραν πολλά. Κι αφήνει την πολυκατοικία, τους 800 ενοίκους, στη μοίρα τους.
Ο Ντίμα, ως έντιμος που είναι, αποφασίζει να πάει μόνος του να τους σώσει. Χτυπάει όλα τα κουδούνια, ανεβαίνει όλους τους ορόφους, βγάζει τους ανθρώπους έξω. Κι εκείνοι, στο τέλος της ταινίας, πέφτουν πάνω στον αυτόκλητο σωτήρα, τον σκοτώνουν στο ξύλο κι επιστρέφουν στην πολυκατοικία τους.
«Ο Ηλίθιος», η ταινία του Γιούρι Μπίκοφ τελειώνει έτσι.
Με τους διεφθαρμένους κρατικούς υπάλληλους να καίνε τις αποδείξεις της διαφθοράς τους και να επιστρέφουν στις νεόδμητες κατοικίες τους, με τα πολυτελή οχήματα. Με τους εξαθλιωμένους να επιστρέφουν στην πολυκατοικία-τάφο, αδιαφορώντας αν θα πεθάνουν, αφού «δεν είναι ζωή αυτή που ζούμε», όπως λέει κάποιος ένοικος.
Και με τον ντοστογιεφσκικό ηλίθιο, τον Ντίμα, να έχει χάσει τα πάντα -πέρα απ’ την εντιμότητα του.
~~
Στους ανθρώπους αρέσουν οι ήρωες. Ακόμα κι όταν χάνουν.
Μάλιστα οι πιο συμπαθητικοί ήρωες είναι εκείνοι που είναι ανώτεροι σε κάτι ως προς τον βαθμό απ’ τους άλλους ανθρώπους (για παράδειγμα στην εντιμότητα), αλλά κατώτεροι απ’ το περιβάλλον γενικά (που σημαίνει ότι χάνουν).
(δες παλιότερο κείμενο 5+1 κατηγορίες υπερηρώων, ηρώων και αντιηρώων http://sanejoker.info/2014/02/no-more-heroes.html)
Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι αυτό είναι το καλύτερο δείγμα τραγικού ήρωα. Αγωνίζονται για τα πιστεύω τους χωρίς ποτέ να συμβιβάζονται (κάτι που δεν συνηθίζουν να κάνουν οι άνθρωποι) και πεθαίνουν γι’ αυτά. Όπως η Αντιγόνη. Ο νόμος του Κρέοντα απαγόρευε την ταφή του Πολυνείκη. Όμως ο ηθικός εσωτερικός νόμος της Αντιγόνης την οδήγησε να παραβιάσει τον νόμο -και να πεθάνει.
Ο Ντίμα έχει να αντιμετωπίσει κάτι μεγαλύτερο απ’ τον κρεόντειο νόμο. Έχει να αντιμετωπίσει όλη την κοινωνία (ακόμα και τη μητέρα του και τη γυναίκα του). Πεθαίνει μόνος υπερασπίζοντας εκείνους που τον σκοτώνουν.
Ένας έντιμος; Ή ένας ηλίθιος;
~~
Ζούμε σ’ έναν διεφθαρμένο κόσμο. Ο Φρίντμαν παρουσιάζει τη διαφορά ανάμεσα στην ελεγχόμενη διαφθορά και στην απόλυτη διαφθορά με ένα ανέκδοτο.
Ένας Ασιάτης υπουργός καλεί κάποιον Αφρικανό ομόλογο του στο σπίτι του για γεύμα. Σαν βλέπει το πολυτελές σπίτι ο Αφρικανός ρωτάει πώς κατάφερε να το χτίσει με το μισθό του. Ο Ασιάτης τον πηγαίνει στο παράθυρο.
– Τη βλέπεις αυτή τη γέφυρα; τον ρωτάει. Δέκα τοις εκατό. (Εννοώντας ότι το 10% το καταχράστηκε).
Έπειτα ο Ασιάτης πηγαίνει στο σπίτι του ομόλογου του υπουργού στην Αφρική. Και βρίσκει ένα σπίτι πολύ πιο πολυτελές απ’ το δικό του. Τον ρωτάει πώς το έχτισε με τον μισθό του. Ο Αφρικανός τον πηγαίνει στο παράθυρο.
– Τη βλέπεις αυτή τη γέφυρα; τον ρωτάει.
– Όχι, λέει ο Ασιάτης, αφού δεν βλέπει καμία γέφυρα.
– Ακριβώς! Εκατό τοις εκατό.
~~
Ο Φρίντμαν εργάζεται (και) για την Παγκόσμια Τράπεζα, οπότε τα ανέκδοτα του κουβαλάνε σίγουρα το βάρος της προκατάληψης, καθώς και της συγκάλυψης της μεγαλύτερης διαφθοράς, εκείνης της Παγκοσμιοποιημένης Αγοράς.
Όμως αν θες να καταλάβεις πώς λειτουργεί ο κόσμος πρέπει να ξεπερνάς τις προκαταλήψεις σου, να μαθαίνεις απ’ όλους.
Όταν υπάρχουν αιφνίδιες-καταστροφικές αλλαγές οικονομικού μοντέλου, όπως συνέβη στην Πρώην Σοβιετική Ένωση, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, η διαφθορά είναι μέγιστη.
Το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, η Αγορά, οι Τράπεζες, δεν ενδιαφέρονται για εκείνους που θα θαφτούν στα ερείπια της πολυκατοικίας. Είναι στην κορυφή της πυραμίδας, με κέρδη παγκοσμιοποιημένα και αφορολόγητα. Έπειτα έρχονται οι μεγιστάνες κάθε χώρας και τα σκυλιά τους, οι πολιτικοί. Οι δήμαρχοι, οι διευθυντές, οι υπάλληλοι, παίρνουν κι εκείνοι το μερίδιο τους, ανάλογα με τη θέση τους.
Το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι, αλλά δεν αργεί να σαπίσει και το υπόλοιπο σώμα της Δανιμαρκίας.
Γιατί κανένας (αληθινός) άνθρωπος δεν είναι αδιάφθορος, αναμάρτητος.
Είναι νόμος της φύσης: Κάθε οργανισμός-σύστημα προσπαθεί να πετύχει το καλύτερο αποτέλεσμα με το μικρότερο ξόδεμα ενέργειας. (Το «Δικαίωμα στην Τεμπελιά» δεν είναι ανθρώπινη επινόηση).
Οπότε η απόλυτη εντιμότητα, σ’ έναν ανέντιμο κόσμο, είναι ηλιθιότητα. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να φτιάχνεις τραγικούς ήρωες, όπως αυτούς που αγαπούσε ο Αριστοτέλης.
~~
Παρά τις θεωρίες εκείνων που προφήτευσαν το Τέλος της Ιστορίας, την Αταξική Κοινωνία της μεταψυχροπολεμικής εποχής, η πάλη των τάξεων είναι πιο ισχυρή από ποτέ. Καθώς η οικονομία παγκοσμιοποιείται και η δημοκρατία γίνεται αξιοθέατο (όπως είναι η μοναρχία), θα μείνουν μόνο οι πολύ πλούσιοι, τα σκυλιά τους και οι φτωχοί. Χωρίς μεσαία τάξη.
Η ανεντιμότητα των πλουσίων είναι νόμιμη. Φορολογικοί παράδεισοι offshore, παγκοσμιοποιημένα κέρδη δίχως αληθινό αντίκρισμα, προπαγάνδα μέσω των ελεγχόμενων media, καταστολή και πόλεμος.
Η ανεντιμότητα των φτωχών (όπου περιλαμβάνεται πλέον και η μεσαία τάξη) είναι παράνομη.
Τι είναι ηθικό, τι είναι έντιμο, το ορίζουν οι νικητές.
«Με συγχωρείς», λέει ο πατέρας του Ντίμα, «που δεν σ’ έμαθα να ζεις. Όλοι τρώνε, εκατομμύρια, όλοι κλέβουν, αλλά εγώ…»
Του ζητάει συγνώμη γιατί δεν του έμαθε να κλέβει. Γιατί σ’ έναν κόσμο κλεφτών είναι πολύ επικίνδυνο να μην είσαι κλέφτης.
Κι η γυναίκα του, όταν της λέει ότι πρέπει να σώσει εκείνους τους ανθρώπους, ακόμα κι αν χρειαστεί να πεθάνει, του λέει:
«Ντίμα, δεν είναι τίποτα για μας αυτοί οι άνθρωποι.»
Κι ο ηλίθιος απαντάει: «Ζούμε σαν ζώα και πεθαίνουμε σαν ζώα επειδή βλέπουμε ο ένας τον άλλον σαν να μην είναι τίποτα».
Κείμενο: Γελωτοποιός



Πηγή: sanejoker.info

Η παιδεία δεν φαίνεται στις γνώσεις αλλά στη συμπεριφορά


Μεγάλωσε, λένε, όλα τα αδέλφια του. Τέσσερα στον αριθμό κι ένας εκείνος, πέντε παρακαλώ.
Έζησε πόλεμο, κακουχίες, πείνασε, αγάπησε, παντρεύτηκε κι έκανε τέσσερα παιδιά. Οι μεγαλύτερες αγάπες της ζωής του. Αν τον έβλεπες, ποτέ σου δε θα φανταζόσουν τι είχε περάσει. Ευθυτενής, καμαρωτό περπάτημα, ψάθινο καπελάκι, χαμόγελο στα μάτια και καραμέλες στην τσέπη.
Ποτέ δεν τον άκουσα να υψώνει τον τόνο της φωνής του. Όταν τον έπνιγε το δίκιο, γούρλωνε τα μάτια για να καταλάβεις πως έχει νεύρα. Μέχρι εκεί. Ακόμη κι αν δεν είχε λόγους να ξεσπάσει, πάντα του έδινε η γυναίκα του αρκετούς. Εκείνος, όμως, βράχος ακλόνητος, ο ορισμός της ηρεμίας και της καλοσύνης. Τη δικαιολογούσε ακόμη και τις φορές που είχε ολοφάνερο άδικο. «Άστη. Έχει περάσει πολλά», έλεγε ο άνθρωπος που είχε περάσει περισσότερα.
Μια μέρα, θέλοντας να δείξω πόσο με είχε εντυπωσιάσει γύρισα και είπα πόσο υπέροχος άνθρωπος είναι, παρόλο που είναι αμόρφωτος. Ακόμη, θυμάμαι το βλέμμα της μάνας μου. «Ο παππούς σου μπορεί να μην ξέρει πολλά γράμματα αλλά είναι ο πιο μορφωμένος άνθρωπος που ξέρω». Ήταν αυτή της η πρόταση που έσκασε σαν χαστούκι στο πρόσωπό μου και με έκανε να καταλάβω τη διαφορά μεταξύ του αγράμματου και του αμόρφωτου.
Βλέπεις, συνηθίσαμε να τα ταυτίζουμε. Αγράμματος κι αμόρφωτος το ίδιο και το αυτό. Βάλαμε σε ένα τσουβάλι όσους δεν μπόρεσαν να μάθουν γράμματα, να γίνουν πρώτοι μαθητές, να σπουδάσουν, και σε ένα άλλο όσους φόρτωσαν τους τοίχους με πτυχία κι ακαδημαϊκές γνώσεις. Τους κατηγοριοποιήσαμε τους μεν, χαμηλά στην κοινωνική μας βαθμίδα και τους δε, ψηλά. Έτσι, μάθαμε να ορίζουμε την αξία των ανθρώπων. Από τα χαρτιά που συνέλλεξαν στη διαδρομή τους.
Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι με γνώσεις και βραβεία που δε συναντήθηκαν ποτέ με την κοινωνική μόρφωση. Δεν ξέρουν να φερθούν, δεν ξέρουν να μιλήσουν, μήτε να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες που ήρθαν στο διάβα τους. Δεν ήταν στη διδακτική τους ύλη αυτά. Είναι εκείνοι που συχνά, σνομπάρουν τους «αμόρφωτους» στον περίγυρό τους γιατί τους χαλάνε το image. Η αλήθεια είναι πως δεν τους φτάνουν ούτε στο μικρό τους δακτυλάκι γιατί ποτέ δεν μπόρεσαν να καταλάβουν πως καμία σχέση δεν έχει η ουσιαστική μόρφωση με τις ξερές γνώσεις που έμαθαν στα θρανία. Είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Είναι πλάσιμο προσωπικότητας και πλήθος ηθικών αξιών που δε γράφονται σε κανένα βιβλίο.
Ο αγράμματος μπορεί να δυσκολεύτηκε να μάθει γράψιμο αλλά ποτέ δε ζήλεψε τον κόπο άλλων ανθρώπων. Ήξερε πως όλα γίνονται με μόχθο και σκληρή δουλειά.
Ο αγράμματος σιχαίνεται την αδικία και το συμφέρον στους ανθρώπους. Προστατεύει πάντα τους πιο αδύναμους, όσους δεν είναι σε θέση να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους.
Ο αγράμματος μπορεί να υπογράφει με σταυρό αλλά τιμάει την υπογραφή του γιατί γνωρίζει τη σημασία της. Μπορεί να μην αρίστευσε σε μεγάλα εκπαιδευτικά ιδρύματα αλλά πήρε από νωρίς εφόδια που τον βοήθησαν να επιβιώσει.
Ο αγράμματος ξέρει να αγαπά δίχως να περιμένει ανταπόδοση. Αγαπά αληθινά κι αυτό είναι αρκετό. Βλέπει το καλό στους άλλους ακόμη κι όταν εκείνοι δεν το βλέπουν γιατί γνωρίζει πως οι δυσκολίες φέρνουν χαρές και οι χαρές δυσκολίες.
Ο αγράμματος είναι διακριτικός κι ευγενής. Δε ρωτά, δε φέρνει σε δύσκολη θέση. Ξέρει να διαβάζει τα μάτια. Από εκεί αντλεί πληροφορίες χωρίς να χρειαστεί να του μιλήσεις.
Μοιράζει τις συμβουλές του για να βοηθήσει πραγματικά κι όχι για να κάνει τον καμπόσο. Δε σου τρίβει στην μούρη την εμπειρία του. Σε αφήνει να κάνεις τα δικά σου λάθη γνωρίζοντας πώς θα είναι πάντα εκεί.
Ο αγράμματος είναι άξιος. Πιάνουν τα χέρια του. Κάνει δουλειές χωρίς να βαρυγκωμά, προσφέρει έργο όπου χρειάζεται, χαμογελά δυνατά και κλαίει βουβά. Δε θέλει να γίνεται βάρος στους δικούς του αλλά βρίσκεται κοντά ακόμη κι όταν είναι μακριά.
Ο αγράμματος άνθρωπος μπορεί να μην έμαθε μαθηματικά αλλά είναι δίκαιος στις συναλλαγές του. Μπορεί να μην ξέρει καλούς τρόπους αλλά το σπίτι του είναι πάντα ανοιχτό. Μπορεί να μην έγινε δάσκαλος αλλά ποτέ δε σήκωσε χέρι στα παιδιά του. Μπορεί να μη γύρισε όλο τον κόσμο αλλά μάζεψε σοφία από τις πιο μικρές στιγμές της ζωής του.
Ο δικός μου αγράμματος άνθρωπος ήταν πολύ πιο μορφωμένος από πολλούς γραμματιζούμενους εκεί έξω. Είχε παιδεία. Όχι πτυχία.


Κείμενο: Κατερίνα Χήναρη



Πηγή: mindthetrap.gr

Η ιστορία της καρατζοβίτικης πιπεριάς -Γιατί έχει μπει στο μικροσκόπιο των επιστημόνων



Εδώ και 100 χρόνια, στο Γαρέφι, στα τέλη του καλοκαιριού, οι πρώτες σπίθες άρχιζαν να λαμπυρίζουν κάτω από τις αυτοσχέδιες συρμάτινες σχάρες.

Η μυρωδιά του κάρβουνου και τα αρώματα της Καρατζοβίτικης πιπεριάς από τη γη της Αριδαίας προσκαλούσαν όσους έμεναν στις γύρω γειτονιές, στο πρώτο μεγάλο κοινωνικό γεγονός της σεζόν, σε μια γιορτή γύρω από την παραδοσιακή καλλιέργεια του τόπου. Η φωτιά από τα ξύλα δεν έπρεπε να είναι σε μικρότερη απόσταση του ενάμισι μέτρου από τη σχάρα και οι γλυκιές πιπεριές τοποθετούνταν με προσοχή μακριά από τις καυτερές, μέσα στον πιπερώνα ή τον "όνταρ", όπως λέγεται στο τοπικό γλωσσικό ιδίωμα, ο χώρος όπου γίνεται η ξήρανση της πιπεριάς. Όσοι αναλάμβαναν το κάπνισμα φρόντιζαν να μην σβήσει η φωτιά για το χρονικό διάστημα των 10 - 15 ημερών που απαιτούνταν, μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία. Ακολουθούσε το άλεσμα σε μύλο και τα προϊόντα ήταν πολλά: παραδοσιακό μπούκοβο, κόκκινο πιπέρι, γλυκό ή καυτερό, πάπρικα, πάστα, αλοιφή.

Αργότερα, η καλλιέργεια εγκαταλείφθηκε και μετά από αρκετά χρόνια αναγεννήθηκε από τις στάχτες της ενώ σήμερα, με αφορμή το ενδιαφέρον της αγροτικής τοπικής οικονομίας για το προϊόν, η Καρατζοβίτικη πιπεριά βρίσκεται στο μικροσκόπιο των επιστημόνων του ΕΚΕΤΑ. "Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι, χρησιμοποιώντας τεχνολογίες DNA, να πιστοποιήσουμε την ποικιλία της Καρατζοβίτικης πιπεριάς, ώστε να δώσουμε στον παραγωγό ένα πιστοποιημένο γενετικό υλικό που διαθέτει συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά, όπως η νόστιμη γεύση και η υψηλή παραγωγικότητα" εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Αναγνώστης Αργυρίου, ερευνητής και αναπληρωτής διευθυντής του Ινστιτούτου Εφαρμοσμένων Βιοεπιστημών (ΙΝΕΒ) του ΕΚΕΤΑ.

Περιγράφοντας τη διαδικασία, την παραλληλίζει με εκείνη που λαμβάνει χώρα στα εγκληματολογικά εργαστήρια της αστυνομίας, όπου οι ερευνητές εντοπίζουν το δακτυλικό αποτύπωμα και οδηγούνται στον δολοφόνο. "Μπορούμε, αναλύοντας τον σπόρο της πιπεριάς και το DNA του, να καταλάβουμε ποιοι σπόροι ανήκουν στην τοπική ποικιλία ή όχι. Έτσι μπορούμε να οδηγήσουμε τους παραγωγούς σε μια πολύ γρήγορη γενετική βελτίωση της καλλιέργειάς τους και με τον όρο γενετική βελτίωση δεν εννοούμε μετάλλαξη αλλά διασφάλιση του ότι καλλιεργείται η συγκεκριμένη ποικιλία" προσθέτει ο κ. Αργυρίου. Με τον ίδιο τρόπο, όπως λέει, "έχουμε τη δυνατότητα να εξετάσουμε, για τυχόν κρούσματα νοθείας, δείγματα από προϊόντα που βρίσκονται στο εμπόριο και να διαπιστώσουμε, για παράδειγμα, αν αυτό που βρίσκεται στο σακουλάκι είναι φάβα Σαντορίνης ή φασόλια Πρεσπών".

Σχετική πρόταση, άλλωστε, για τη συνεργασία του δήμου Αλμωπίας με το ΕΚΕΤΑ με σκοπό τη γενετική ταυτοποίηση της Καρατζοβίτικης πιπεριάς, έχει κατατεθεί στο διασυνοριακό πρόγραμμα Interreg. "Η πιπεριά της περιοχής μας ανήκει σε μια κατηγορία προϊόντων που είναι χαρακτηριστικά του τόπου λόγω και του μικροκλίματος της Αλμωπίας και για κάποιους λόγους είχε εγκαταλειφθεί η καλλιέργειά τους. Τέτοια είναι το φασόλι παππούδα, το σταφύλι αμάσι,το κεράσι, το κάστανο και πολλά ακόμη, για τα οποία γίνεται πλέον μια προσπάθεια ώστε να αποκτήσουν έναν τοπικό προσδιορισμό, το χαρακτήρα προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης ή γεωγραφικής προέλευσης, με επιδίωξη να συνδεθεί η τοπική γαστρονομία με την τοπική ανάπτυξη" τονίζει, από την πλευρά του στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο αντιδήμαρχος Αλμωπίας, Γιώργος Τσιμτσιρίδης. Ειδικά για την πιπεριά αναφέρει ότι ο τρόπος παραγωγής και η μειωμένη ποσότητα νερού που απαιτείται για την ανάπτυξη του φυτού (ιδιαίτερη καλλιεργητική τεχνική), σε συνδυασμό με την ανθεκτικότητα της συγκεκριμένης πιπεριάς σε "εχθρούς" και ασθένειες (μικρό κόστος παραγωγής) την καθιστούν ιδανική επιλογή στις κηπευτικές καλλιέργειες.

Εφόσον γίνει η γενετική ταυτοποίηση της Καρατζοβίτικης πιπεριάς, σχεδιάζεται η ανάπτυξη δυναμικών καλλιεργειών προκειμένου, όπως σημειώνει ο κ. Τσιμτσιρίδης, να μπουν τα προϊόντα της πιπεριάς στο ράφι των σούπερ μάρκετ και τις μεγάλες αγορές. "Μέχρι τώρα ο παραγωγός διέθετε τα προϊόντα της πιπεριάς από χέρι σε χέρι. Η διαδικασία είχε το χαρακτήρα οικοτεχνίας και όχι βιοτεχνίας. Θέλουμε να ξαναδομήσουμε όλο το φάσμα του προϊόντος, να προωθήσουμε τον γαστρονομικό τουρισμό, να λειτουργήσουμε ένα θεματικό πάρκο για την κόκκινη πιπεριά, να δημιουργήσουμε ένα πάρκο αγροτοδιατροφικής εκπαίδευσης στην Αριδαία για παιδιά ηλικίας 5 έως 7 ετών ώστε να διαμορφώνουν μια υγιή διατροφική συνείδηση και να εκπαιδευτούν στην αναγνώριση της αξίας των τοπικών προϊόντων" προσθέτει.

Άλλωστε, στο ίδιο μήκος κύματος κινείται εδώ και καιρό το Ινστιτούτο Εφαρμοσμένων Βιοεπιστημών (ΙΝΕΒ) του ΕΚΕΤΑ. Σύμφωνα με τον κ. Αργυρίου, ήδη έχει ολοκληρωθεί η ταυτοποίηση του DNA του μαύρου χοίρου, μιας αρχαίας ελληνικής φυλής οικόσιτου γουρουνιού που ήταν υπό εξαφάνιση. Από το κρέας του μαύρου χοίρου παράγονται σήμερα προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας στο Καρπενήσι και την Κατερίνη, όπως το προσούτο ή ελληνιστί ακροκόλιον, το σαλάμι, τα λουκάνικα, ο καπαμάς αλλά και νωπό κρέας. "Μπορεί οποιοσδήποτε βρεθεί σήμερα στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος να προμηθευτεί από τα καταστήματα σαλάμι από μαύρο χοίρο που πωλείται στην τιμή των εκατό ευρώ το κιλό" διευκρινίζει με νόημα και υπογραμμίζει ότι η ταυτοποίηση του γενετικού υλικού του ζώου από το οποίο παράγεται το προϊόν, προσδίδει σε αυτό μεγάλη αξία. Επόμενο βήμα για το Ινστιτούτο είναι η γενετική ταυτοποίηση της σκοπελίτικης αίγας, μιας φυλής από την οποία παράγονται γαλακτοκομικά προϊόντα που υπερτερούν στην γεύση και έχουν συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά όπως τα λιποσφαιρίδια και οι πρωτεΐνες τους.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ



ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...