Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

Θανάσιμος τραυματισμός υλοτόμου στη Τζένα


Η "κατάρα του βουνού" ξαναχτύπησε και φέτος, όπως κάθε χρονιά και η οικογένεια των υλοτόμων θρηνεί μια τραγική απώλεια με τον αποτρόπαιο θάνατο ενός ακόμη νέου ανθρώπου.
Πρόκειται για τον 35χρονο Μανώλη Κατσαρό, ο οποίος καταπλακώθηκε από το τρακτέρ του στην προσπάθεια να έλξει με τον "εργάτη" έναν κορμό δέντρου, στα βουνά της Τζένας, όπου εργαζόταν.
Διακομίστηκε στο Κέντρο υγείας Αριδαίας, αλλά ήταν ήδη αργά και οι γιατροί, απλά διέγνωσαν τον θάνατό του.
Προανάκριση για τις συνθήκες του δυστυχήματος, διενεργείται από το Α.Τ. Αριδαίας.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και ευχή, να μην υπάρξει ξανά, παρόμοιο περιστατικό.

Φ.Σ. Έδεσσας « Μέγας Αλέξανδρος»: TO NEO BIΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΜΕΣΚΟΥ


Μάρκος Μέσκος: Εν Βοδενοίς (Κείμενα εκτός εμπορίου από την ενδοχώρα της Έδεσσας), εκδ. ΔΗ.ΚΕ.ΔΕ., Φ.Σ.Ε. «Μ.Αλέξανδρος», Έδεσσα 2016.


Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνονται δώδεκα κείμενα τα οποία είχε κυκλοφορήσει ιδιωτικά  ο Μ.Μέσκος. Σημεία αναφοράς οι άνθρωποι (επώνυμοι, ανώνυμοι), οι τόποι και τα σημεία της γενέτειράς του Έδεσσας (παλιά Βοδενά). Ψηφίδες του πολύχρωμου μωσαϊκού της πόλης, των ανθρώπων και της ιστορίας της, συνυφαίνονται με τον τρόπο που μόνο ένας ποιητής μπορεί ν΄απεικονήσει, παραδίδοντάς μας ένα, εν κινήσει, ζέοντα πίνακα, όπου όλα βρίσκουν την σωστή τους θέση. Με το βλέμμα να χάνεται στης μνήμης το πηγάδι.

Τίτλοι ενδεικτικά: Ο ‘Δυσσέας Γιαννόπουλος (Όμηρος Πέλλας) στην Έδεσσα, Ο ποιητής Θανάσης Πάσχος, Το σπαραγμένο σώμα του Χρήστου Νέπκα, Οι κλοσάρ των Βοδενών, Ο Πασίφιλος, Τα καφενεία των Βοδενών, Πορεία προς την ποίηση, Μνήμες ζωής ο θάνατος κ.ά. 

Πώς να αναγνωρίσετε και να ξεσκεπάσετε έναν δημαγωγό

Ο έπαινος, οι φιλοφρονήσεις, οι υποσχέσεις, τα δώρα, είναι τα όπλα με τα οποία μπορεί ένας πονηρός άνθρωπος να σας εξαπατήσει και να σας οδηγήσει εκεί που δεν θέλετε πραγματικά να πάτε.
Όλοι έχουμε συναντήσει τέτοιους ανθρώπους, ειδικά πολιτικούς, που αγωνίζονται να μας πείσουν πως είναι φίλοι μας και θα εργαστούν για το καλό μας, αρκεί να τους εμπιστευτούμε. Στην πραγματικότητα, πολλοί από αυτούς, θέλουν απλώς να αρπάξουν την εξουσία για δικό τους όφελος. Σήμερα τους λέμε λαϊκιστές, στην αρχαία Ελλάδα τους έλεγαν κόλακες και δημαγωγούς.
Οι συμβουλές του Αριστοτέλη
Η τέχνη της πειθούς είναι αρχαιότατη και οι πολιτικοί την γνωρίζουν πολύ καλά, σε αντίθεση με τους περισσότερους απλούς πολίτες. Οι οποίοι είτε δεν γνωρίζουν αυτές τις τεχνικές είτε δεν είναι σε θέση να αντισταθούν στη γοητεία τους. Αν δώσουμε όμως προσοχή στις βασικές αρχές αυτής της τέχνης, που παραμένει ίδια εδώ και χιλιετίες, τότε θα ισχυροποιήσουμε τη θέση μας και δεν θα πέφτουμε τόσο εύκολα στην παγίδα τους.
Στο έργο του «Ρητορική», ο Αριστοτέλης δίνει συμβουλές στους ρήτορες, σε εκείνους που προσπαθούν να πείσουν το κοινό τους να πράξει ή να μην πράξει κάτι. Αν και προειδοποιεί με σαφήνεια πως το κίνητρο του ρήτορα θα πρέπει να είναι η καθοδήγηση του ακροατηρίου σε αποφάσεις που θα το ωφελήσουν, οι συμβουλές αυτές χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα ως τεχνικές εξαπάτησης. Εμείς μπορούμε να τις δούμε από τη δική μας θέση, να τις διασκευάσουμε, εργαλεία για τη δική μας προστασία.
Αντιμετωπίστε τις τεχνικές εξαπάτησης
Για να μπορέσετε να το κάνετε αυτό, θα πρέπει να γνωρίζετε καλά αυτές τις τεχνικές. Κι επειδή η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, μην επιτρέπετε σε κανέναν να διαμορφώνει την προδιάθεσή σας όπως τον βολεύει. Ο Αριστοτέλης αναφέρει πέντε τεχνικές που χρησιμοποιούν οι ρήτορες για να μας προδιαθέσουν θετικά πριν μπουν στο κυρίως θέμα, κι εμείς θα αναπτύξουμε πέντε αντίστοιχες αμυντικές αντιδράσεις:
Ο ρήτορας αποφεύγει την παράθεση επιστημονικών επιχειρημάτων και περιορίζεται σε γενικούς προβληματισμούς που συνδυάζουν την λογική με την ψυχολογία.
Γενικός προβληματισμός είναι, ας πούμε, η δήλωση «θα ενισχύσουμε τη δημοκρατία». Ωραίο ακούγεται (ποιος δεν αγαπά τη δημοκρατία!), αλλά πριν χειροκροτήσετε τον αγαπημένο σας πολιτικό σκεφτείτε: Τι στην ευχή σημαίνει αυτό; Ενίσχυση της δημοκρατίας είχε υποσχεθεί και ο Τζον Κένεντι, ο οποίος αγωνίστηκε για την διεύρυνση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις ΗΠΑ και δολοφονήθηκε γι’ αυτό, αλλά και ο Μάο Τσε Τουνγκ, που οδήγησε με την πολιτική του δεκάδες εκατομμύρια Κινέζους στον θάνατο. Ρωτήστε πώς ακριβώς, με ποια συγκεκριμένα μέτρα, σκοπεύει να ενισχύσει τη δημοκρατία. Αν αρνηθεί να απαντήσει, το πιθανότερο είναι πως έχει στον νου του μία «δημοκρατία» που δεν θα σας αρέσει καθόλου.

Ο ρήτορας κερδίζει τη συμπάθεια των ακροατών του προβάλλοντας μία εντυπωσιακή προσωπικότητα και αξιολογώντας ηθικά τις ανθρώπινες καταστάσεις, για να δείξει πως γνωρίζει καλά τι σας απασχολεί και τι σας βασανίζει.
Οι γοητευτικές προσωπικότητες μας κάνουν να νιώθουμε ασφαλείς, αλλά μπορεί να αποδειχθούν πολύ επικίνδυνες. Όσο ο πολιτικός που υποστηρίζετε διαφημίζει τα ταλέντα του, και αγανακτεί με τις «άθλιες πρακτικές» εκείνων που έπληξαν τα συμφέροντά σας, εσείς ρίξτε μια ματιά στη ζωή του. Τι έχει κάνει ως τώρα; Ποιες κοινωνικές ομάδες υποστήριζε και πώς; Σεβόταν τον νόμο και τους συνανθρώπους του; Αν οι απαντήσεις που θα λάβετε δεν σας αρέσουν, να είστε σίγουροι πως δεν του ήρθε η επιφοίτηση του αγίου πνεύματος τώρα που επιδιώκει να τον ψηφίσετε. Οι δικές του πρακτικές θα είναι αθλιότερες από εκείνες των προκατόχων του, που σας ενοχλούσαν ως τώρα.

Ο ρήτορας δεν αναζητά την αλήθεια, αλλά βρίσκει επιχειρήματα για το αληθοφανές που θα εντυπωσιάσει το κοινό του.
Εδώ χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε την τάση να μένουμε προσκολλημένοι στις απόψεις που έχουμε ήδη σχηματίσει. Έτσι, είναι πολύ εύκολο να συμπαθήσουμε εκείνον που διατυπώνει τις ίδιες απόψεις και να αντιπαθήσουμε εκείνον που έχει την αντίθετη άποψη. Έχετε όμως βεβαιωθεί πως η άποψη που έχετε για ένα θέμα είναι όντως ορθή, ή μήπως την έχετε υιοθετήσει επιπόλαια, επειδή την εξέφρασε κάποιος που θαυμάζετε ή επειδή αυτή ήταν η άποψη των γονιών σας; Πριν αποφασίσετε αν αυτό που σας παρουσιάζει ο επίδοξος κυβερνήτης σας είναι αλήθεια ή ένα ψέμα που μοιάζει με αλήθεια, πρώτα πρέπει να μάθετε να αναγνωρίζετε την αλήθεια και να προσαρμόζετε τη σκέψη σας όταν τα δεδομένα διαψεύδουν εκείνο που πιστεύατε.

Ο ρήτορας γνωρίζει πολύ καλά τι θεωρεί το ακροατήριό του ευτυχία και προσπαθεί να πείσει πως αυτός θα τους εξασφαλίσει αυτή την ευτυχία.
Η ευτυχία είναι το ζητούμενο στη ζωή του καθενός μας, αλλά δεν έχουμε όλοι την ίδια γνώμη για το τι είναι ευτυχία. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως όλες οι κοινωνίες συμπεριλαμβάνουν στις προϋποθέσεις της ευτυχίας την οικονομική ευημερία, αλλά για το πώς αυτή επιτυγχάνεται δεν έχουν όλες οι κοινωνίες την ίδια άποψη. Πάντως, ο καλός ρήτορας θα γνωρίζει πολύ καλά τι πιστεύει η κοινωνία στην οποία απευθύνεται και δική σας ευθύνη είναι να εξετάσετε αν έχει αυτός ο άνθρωπος τα προσόντα να υποστηρίξει το μοντέλο της δικής σας ευτυχίας. Αν έχετε ανταποκριθεί με επιτυχία στα τρία προηγούμενα σημεία, δεν θα δυσκολευτείτε να καταλήξετε σε ένα ασφαλές συμπέρασμα.

Ο ρήτορας πρέπει να γνωρίζει ποιες αρετές εκτιμά το κοινό του, ώστε να το επαινέσει κατάλληλα.
Ο Σωκράτης έλεγε πως «Οι κυνηγοί θηρεύουν τους λαγούς με σκυλιά και οι κόλακες τους ανόητους με επαίνους». Σε μία χώρα με έντονο το θρησκευτικό συναίσθημα, ο επίδοξος ηγέτης θα επαινέσει τους κατοίκους για την ευσέβειά τους και την εκκλησία τους για το έργο που προσφέρει. Συμμερίζεται όμως ο ίδιος τις αξίες που επαινεί; Αν ανήκετε σε έναν λαό που φημίζεται για την φιλοπατρία του κι εκείνος σας επαινεί γι’ αυτό, πριν φουσκώσετε από υπερηφάνεια, ερευνήστε αν ο πολιτικός αυτός έχει επιδείξει ανάλογη συμπεριφορά και αν το πρόγραμμά που σκοπεύει να εφαρμόσει περιλαμβάνει μέτρα που προστατεύουν πράγματι την πατρίδα σας ή ενώ μοιάζουν πατριωτικά στην πραγματικότητα την καταστρέφουν.

Αν καταφέρετε να διαχειριστείτε με ψυχραιμία τα πέντε αυτά σημεία, τότε θα έχετε χτίσει ένα ισχυρό τείχος προστασίας απέναντι σε έναν επίδοξο απατεώνα. Όμως, μην ξεχνάτε πως αυτή είναι μόνο αρχή. Ως εδώ δεν του έχετε επιτρέψει να διαμορφώσει την προδιάθεσή σας. Θα συνεχίσει όμως την εκστρατεία του και εσείς θα πρέπει να παραμείνετε σε εγρήγορση. Ως την ημέρα που θα κληθείτε να ψηφίσετε, εκείνος θα επιχειρήσει να διαχειριστεί προς όφελός του την οργή σας, τους φόβους σας, τις ελπίδες σας, την αγάπη σας για την οικογένεια και πολλά άλλα.
Αλλά εμείς δεν θα σας αφήσουμε απροστάτευτους. Θα επανέλθουμε με όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες που μας αποκαλύπτει ο σοφός Αριστοτέλης.
Κείμενο: Αθηνά Ταρλά





Πηγή: grethexis.com

Οι διαβαθμίσεις της βλακείας


Η βλακεία δεν είναι μια έννοια απόλυτη ή ένας χαρακτηρισμός γενικής εφαρμογής. Έχει τις διαβαθμίσεις της (σχετική, προχωρημένη, απόλυτη), οι οποίες καθρεφτίζονται στα αντίστοιχα πρόσωπα που τις κατέχουν.
Η πρώτη χρειάζεται κάποιο χρονικό διάστημα για να γίνει αντιληπτή, η δεύτερη διαπιστώνεται ταχύτερα και πιο ανάγλυφα, η τρίτη αναδεικνύεται αυθωρεί και παραχρήμα, μόλις ο φορέας ανοίξει το στόμα του, αν όχι και ακόμη νωρίτερα, απλώς από την έκφραση, τη στάση το βλέμμα…
Ας δούμε, λοιπόν, τις διαβαθμίσεις:
Α. Στη βάση της αξιολογικής κλίμακας της βλακείας θα συναντήσουμε τον απλό ανόητο, λέξη που ετυμολογικά δηλώνει πως ο άνθρωπος ζει και κινείται «άνευ νοός». … Ωστόσο, ο χαρακτηρισμός είναι μάλλον ακραίος, γιατί αν ο άνθρωπος είχε το κρανίο εντελώς άδειο από νου, δε θα ήταν απλώς ανόητος, όπως με κάποια συμπαθή συγκατάβαση τον εννοούμε, αλλά τέλειο πρωτόζωο, σαν την αμοιβάδα την κοινή. Πάντως, ο ανόητος είναι ο πιο ανώδυνος κρίκος στην αλυσίδα της βλακείας γιατί απλώς περιστρέφεται περί τον άξονα της ανοησίας του, χωρίς να τη συνδυάζει με κακία, μοχθηρία, αγριανθρωπισμό και άλλα αηδιαστικά παρόμοια…
Β. Δεύτερος εκ των κάτω προς τα άνω είναι ο χαζός, που ξεπερνάει βαθμολογικά την ανοησία του προηγούμενου ομολόγου του, ενισχύοντάς τη με μια δόση χαζομάρας, η οποία αποτελεί το προκαταρκτικό στάδιο για τη μεταπήδηση στον τέλειο βλάκα. Ex officio, όπως έλεγαν οι Λατίνοι κι επαναλαμβάνουν οι σύγχρονοι αντιγραφείς τους, ο χαζός ασκεί άνετα τη χαζομάρα του σε όλους τους τομείς και όλα τα επίπεδα… Οι μη χαζοί τον αναγνωρίζουν εύκολα και οι πονηροί τον εκμεταλλεύονται ανάλογα. Κοντολογίς, ο χαζός είναι ένας χαζός –τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω. Κι επειδή ακριβώς είναι χαζός, συνήθως γίνεται το δεκανίκι του βλάκα, αυτού του κυρίαρχου ψυχών και σωμάτων.
Γ. Τρίτος άνθρωπος, ένα σκαλοπάτι πριν από την κορυφή της κλίμακας, είναι ο κοινός βλάκας. Αυτός αντιπροσωπεύει τη συντριπτική πλειονότητα των πληθυσμών του πλανήτη και μ’ αυτό το «ατού» κρατάει στα χέρια του τις τύχες, όχι μόνο της τάξης των βλακών, που θα ήταν κάτι φυσικό, αλλά και των μη βλακών. Όπως ξαναείπαμε, και δεν είναι περιττό να ξαναπούμε για εμπέδωση, ο τύπος είναι πανταχού παρών σε όλους τους χώρους της ανθρώπινης δραστηριότητας, είτε αυτοί τιτλοφορούνται βασιλικά ανάκτορα, είτε επιγράφονται γραφεία εκκενώσεως βόθρων. Ο βλάκας άνθρωπος έχει λόγο και άποψη για τα πάντα. Θα εκτοξεύσει τη βλακεία του σχετικά με την οικονομία, τη μουσική, την πολιτική, την ανατροφή των παιδιών, τις διεθνείς σχέσεις, την αρχιτεκτονική, το σέξ, … Οι διαδοχικές βλακείες που βγαίνουν από το στόμα του σαν καταιωνισμός, αν όχι πολυβολισμός, ασκούν καταλυτική επίδραση στη διαμόρφωση του γενικού κλίματος της ανθρώπινης ζωής. Γιατί; Διότι, απλούστατα, τις βλακείες αυτές υιοθετούν κι επαναλαμβάνουν τα δισεκατομμύρια των εν βλακεία συναδέλφων του, που σκέφτονται, ή δε σκέφτονται, με τον ίδιο τρόπο. Έτσι, ο βλάκας, ουσιαστικά έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε όλα τα ζητήματα, μικρά ή μεγάλα, που απασχολούν την ανθρωπότητα. «Οι βλάκες –έλεγε ο Γκαίτε- είναι οι χειρότεροι κλέφτες. Μας κλέβουν μαζί και το χρόνο και την καλή διάθεση».
Δ. Τέταρτος πόλος, στην κορυφή της κλίμακας, είναι ο ηλίθιος, που σε ορισμένες περιπτώσεις του αποδίδεται από τους άλλους και το υπερθετικό πανηλίθιος. Αυτός, πλέον, ενσαρκώνει τον ολοκληρωτικό θρίαμβο της βλακείας, όταν αυτή κατορθώνει να ξεπεράσει τον εαυτό της και να καταρρίψει όλα τα ρεκόρ… Για τους ιατρικά βεβαιωμένους ηλίθιους υπάρχει ειδική πρόνοια στον αστικό κώδικα, που τους θέτει υπό απαγόρευση και τους αποκλείει από οποιαδήποτε δικαιοπραξία, προστατεύοντας έτσι τους άλλους από την ηλιθιότητά τους. Δυστυχώς όμως τα πιστοποιητικά ηλιθιότητας είναι λίγα, ενώ οι ηλίθιοι πολλοί. Και οι πραγματικά επικίνδυνοι για το κοινωνικό σύνολο, όπως είπαμε, είναι οι ασύλληπτοι από την επιστήμη, που κυκλοφορούν ραντίζοντας τα πέριξ με την ηλιθιότητά τους. Μέχρι σήμερα, ένας και μόνος ηλίθιος κατάφερε να διαφοροποιηθεί από την ψυχοπνευματική του τάξη και θαύμα!- ν’ αποδειχτεί χρήσιμος στη διεθνή κοινότητα: Ο Ηλίθιος του Ντοστογιέφσκι….
Θόδωρος Καρζής, Η βλακεία ως παράγων του ανθρώπινου βίου
(ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, 2007, σελ.31-35)





Υπάρχει τελικά η αιώνια αγάπη στα ζευγάρια

"Ο έρωτας δεν κρατάει για πολύ", "Είμαστε τόσα χρόνια μαζί, τι περιμένεις; Να είμαστε ακόμα ξετρελαμένοι ο ένας με τον άλλον;"
Σίγουρα έχετε ακούσει ή και ψιθυρίσει παρόμοιες φράσεις για φιλικά σας ζευγάρια όταν μαθαίνετε πως δεν πάει καλά η σχέση τους ή ακόμα και για εσάς τους ίδιους.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που όταν δούμε ένα ζευγάρι πιο μεγάλων ανθρώπων σε ηλικία να κρατιέται χέρι χέρι, μας εκπλήσσει.
Μας εκπλήσσει η εικόνα αυτή, καθώς την θεωρούμε ναι μεν ιδεατή αλλά μη ρεαλιστική, εφόσον γύρω μας βλέπουμε σχέσεις να διαλύονται καθημερινά και τον αριθμό των διαζυγίων να αυξάνεται ραγδαία.
Από τη μία θαυμάζουμε τη συγκεκριμένη εικόνα, από την άλλη όμως ίσως και να την ζηλεύουμε, θέλουμε και εμείς να ζήσουμε το παραμύθι του "έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!"
Όσο και αν διάφορες έρευνες καταλήγουν στο ότι η αγάπη και ο έρωτας δεν είναι παντοτινοί στα ζευγάρια, μπορούμε να αρχίσουμε να είμαστε πιο αισιόδοξοι για τη σχέση και τον έρωτά μας, καθώς φαίνεται πως δεν υπάρχουν μυστικά πλέον για τους νευρολόγους που οπλισμένοι με έναν σαρωτή εγκεφάλου (MRI) ανακάλυψαν τη βιολογική βάση για την "αγάπη", καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως το 10% των ζευγαριών με μακρόχρονες σχέσεις ή γάμους μπορεί και παραμένει ερωτευμένο και αγαπημένο, χωρίς να το επηρεάζει η κόπωση της μακρόχρονης συμβίωσης. Τελικά η αιώνια αγάπη υπάρχει!
Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Stony Brook της Νέας Υόρκης, έδειξαν πως η πορεία της αγάπης μπορεί να μην διακοπεί και η ύπαρξή της να συνεχίζεται. Μελέτησαν λοιπόν τους εγκεφάλους των ζευγαριών που βρίσκονταν μαζί για 20 χρόνια και τους σύγκριναν με τους εγκεφάλους των καινούργιων εραστών.
Πιο συγκεκριμένα, στη πρώτη ομάδα που την αποτελούσαν άτομα που βρίσκονταν στην αρχή της σχέσης και δήλωναν ερωτευμένα με το σύντροφό τους, έδειξαν φωτογραφίες του αγαπημένου/ης τους και παρατήρησαν πως εμφάνισε δραστηριότητα η περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει την έκκριση ντοπαμίνης (νευροδιαβιβαστής ντοπαμίνης). Πρόκειται για τη συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου που σχετίζεται με την κατανάλωση φαγητού, αλκοόλ αλλά και με τις επιθυμίες μας.
Στη συνέχεια, έδειξαν φωτογραφίες του συντρόφου σε 17 άτομα με μακροχρόνιες σχέσεις που δήλωναν ερωτευμένα όπως στην αρχή. Διαπιστώθηκε και πάλι με μαγνητική τομογραφία, πως όταν η δεύτερη ομάδα κοιτούσε τη φωτογραφία του αγαπημένου προσώπου και πάλι παρουσιάστηκε δραστηριότητα στον εγκέφαλο, όπως και με την πρώτη πομάδα των φρεσκοερωτευμένων ανθρώπων. Όσο πιο ερωτευμένοι δήλωναν, τόσο πιο έντονη ήταν η έκκριση ντοπαμίνης και η δραστηριότητα στον εγκέφαλο.
Συμπέραναν ότι περίπου 1 στα 10 ζευγάρια με μακρόχρονη σχέση εξακολουθεί και είναι ερωτευμένο, μάλιστα εμφανίζει την ίδια συμπεριφορά σαν να γνωρίστηκαν πρόσφατα και ζουν τον έρωτά τους. Οι επιστήμονες υποστήριξαν πως τα "ερωτευμένα" ζευγάρια απολαμβάνουν την "εντατική συντροφικότητα και τη σεξουαλική ζωντάνια", αλλά χωρίς τις ανησυχίες και τις εντάσεις της αρχικής αγάπης. Οι δύο σύντροφοι εξακολουθούν και είναι γενναιόδωροι μεταξύ τους, ήρεμοι και βαθιά προσηλωμένοι ο ένας στον άλλον, όπως τις πρώτες μέρες του έρωτά τους. Η έρευνα που δημοσιεύτηκε στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό Social Cognitive and Affective Neuroscience κατέληξε στο ότι μπορεί ο έρωτας να υπάρχει ανάμεσα στους δύο συντρόφους ακόμα και μετά από πολλά χρόνια γάμου.
Αυτή είναι μία καλή είδηση για το 10% των ζευγαριών, όχι όμως και για το υπόλοιπο 90% που φαίνεται να το κυριεύει η συναισθηματική κόπωση.
Πως εξηγείται όμως αυτό;
Οι βιολόγοι υπολογίζουν πως περίπου το 9% στο ζωικό βασίλειο είναι μονογαμικό, καθώς δημιουργεί δεσμούς με αποκλειστικούς συντρόφους για όλη τους τη ζωή και μαζί ανατρέφουν τους απογόνους τους. Το ποσοστό αυτό μάλιστα φαίνεται να αγγίζει το 25% στους πιθήκους γίββωνες, στους κύκνους και στα πουλιά γενικότερα.
Αν και η ανθρώπινη φύση θεωρείται πολυγαμική, υπάρχουν μέλη της που λειτουργούν μονογαμικά, όχι μόνο επειδή έχουν αναπτύξει πολιτισμό και ακολουθούν ηθικούς και κοινωνικούς κανόνες, αλλά επειδή παρουσιάζουν ανάλογα χαρακτηριστικά με άλλα θηλαστικά, όπως οι κύκνοι, οι αλεπούδες, οι γίββωνες, οι ταμαρίνοι της Βραζιλίας, οι λύκοι, κλπ, όπου μόλις αντικρίσουν το σύντροφό τους εκκρίνεται η ντοπαμίνη - ορμόνη της ευφορίας.
Η συγκεκριμένη ορμόνη βασίζεται στην ανταμοιβή και την ευχαρίστηση, μας δίνει την αίσθηση της ικανοποίησης και της ευτυχίας και όσον αφορά στη σχέση και στον έρωτα, έχει βρεθεί πως εκκρίνεται στα ζευγάρια τον πρώτο καιρό της γνωριμίας τους, όπου αισθάνονται τον έρωτα να τα κατακλύζει.
Έτσι λοιπόν και στους ανθρώπους, καταλήγουν οι ερευνητές, δεν είναι μόνο οι ηθικό-κοινωνικοί κώδικες που εξυμνούν τη μονογαμία, αλλά ακόμα πιο σημαντικό είναι το γεγονός πως υπάρχουν ζευγάρια που αισθάνονται το ίδιο ερωτευμένα, καθώς ο εγκέφαλός τους φαίνεται να αναζητά και να παίρνει την ίδια ικανοποίηση όταν αντικρίζει ο ένας τον άλλον, άσχετα από τα χρόνια που περνούν.
Πιο συγκεκριμένα, ο Άρθουρ Μπρουκ (καθηγητής ψυχολογίας) αναφέρει: "Όταν αντίκρισα για πρώτη φορά τα ζευγάρια να λένε πως είναι ακόμα ερωτευμένα με τον σύντροφό τους μετά από τόσα χρόνια γάμου, η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι μάλλον κοροϊδεύουν τον εαυτό τους. Η μελέτη της εγκεφαλικής τους λειτουργίας όμως, είναι αδιάψευστος μάρτυρας και δεν μπορεί να μας παραπλανήσει».
Σύμφωνα λοιπόν με τους ερευνητές, η αγάπη δεν κατοικεί στην …καρδιά, αλλά στα κέντρα ανταμοιβής του εγκεφάλου. Μάλλον δεν μας προκαλεί έκπληξη καθώς συχνά λέμε ότι …είμαστε εγκεφαλικοί τύποι, κυρίως οι γυναίκες.
Επίσης, μαζί με την πιθανότητα της «αιώνιας αγάπης», αυξάνεται και η πιθανότητα στο να κατανοήσουμε ακόμα περισσότερο τη λειτουργία των συναισθημάτων και την εγκεφαλική συμμετοχή.
Αν και το δείγμα της έρευνας είναι σχετικά μικρό, παρόλα αυτά μπορούμε να ελπίζουμε πως ίσως και εμείς βρούμε την "αδελφή ψυχή μας", ζήσουμε το έντονο πάθος και μείνουμε ερωτευμένοι και αγαπημένοι μετά από πολλά πολλά χρόνια που θα είμαστε μαζί…

Μαρίνα Μόσχα





Πηγή: askitis.gr

Η Δύναμη του “Όχι”: Γιατί Αποδεχόμαστε Όσα θα Θέλαμε να Αρνηθούμε;

Αναμφισβήτητα, όλοι μας έχουμε βρεθεί στη δυσμενή θέση να εκφράσουμε την άρνησή μας απέναντι σε μία κατάσταση ή ένα πρόσωπο και αντί αυτού καταλήγουμε να θυματοποιούμε τα θέλω και τις ανάγκες μας εξαιτίας απρεπών πρεπισμών και καταναγκαστικών συνηθειών που μουδιάζουν τη δύναμη της άρνησης.
Πόσες φορές θέλουμε να φωνάξουμε όχι στην καθημερινότητα μας και δειλιάζουμε;
Σε μία δουλειά, που δεν μας ικανοποιεί; Σε μία σχέση τοξική, που αναβάλλει και καθυστερεί τη ζωή μας; Σε μία φιλία που δεν πληροί τις προϋποθέσεις για μία κοινή εξελικτική πορεία; Σε έναν εαυτό που δε μας γεμίζει και δε μας ικανοποιεί;
Είναι πολύ εύκολο να ακολουθήσεις μια “Ρουτίνα Λαβυρίνθου” και να διυλίζεις τη ζωή σου στο ίδιο μοτίβο παράλυσης ενός αυτοματοποιημένου “Ναι” και μιας ανούσιας (απο)δεκτικότητας, το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο από ένα παρασκεύασμα απώλειας αυτοελέγχου και αυτοεκτίμησης.
Όταν αδυνατείς να αρνηθείς, αρνείσαι τον αυτοσεβασμό σου και γίνεσαι ανδρείκελο τρίτων παραγόντων, μέτρων και σταθμών. Αναβάλλεις να τραβήξεις διαχωριστικές γραμμές και να θέσεις τα όρια σου, τα οποία, από ένα σημείο και έπειτα, γίνονται δυσδιάκριτα, αν όχι ανύπαρκτα.
Οι υποχρεώσεις που αποδέχεσαι πρέπει να είναι προϊόν επιλογής σου και όχι να γίνεσαι εσύ του προϊόν τους.
Επιτρέποντας στον εαυτό μας να θεωρήσει δεδομένη την ύπαρξή του, μεγαλώνουμε χωρίς να ωριμάζουμε. Η δύναμη που κρύβει ένα “Όχι” είναι η πρώτη απόδειξη κατανόησης των θέλω μας και μια ένδειξη συνειδητοποίησης της ατομικής ελευθερίας μας.
Όσες φορές συρρικνώσαμε την αξιοπρέπειά μας με την αποδοχή καταστάσεων που δεν αντιπροσωπεύουν το Είναι μας, είναι εκείνες που φοβηθήκαμε την αντίδραση του κόσμου και την εν δυνάμει απόρριψή του.
Στην έννοια του κόσμου συγκαταλεγεται ο φίλος μας, ο δεσμός μας, ο πατέρας μας, ο εργοδότης μας, και ούτω καθεξής. Στην προσπάθεια μας να φανούμε καλοί στα μάτια του κόσμου ξεχάσαμε ότι σε αυτόν τον κόσμο ζούμε και εμείς.
Καλύπτουμε επιφανειακά κενά και αφήνουμε εκτεθειμένο τον ψυχισμό μας και τις ανάγκες μας.
Η κοινή γνώμη λανθασμένα συσχετίζει το “Όχι” με τον αρνητισμό, ενώ μεταφράζει -ξανά λανθασμένα-, την αποδοχή των πάντων σε θετική σκέψη και τόλμη.
Άραγε μία άρνηση δηλώνει πάντα ενοχή και φόβο ή τις περισσότερες φορές (θα έπρεπε) να συμβαίνει το αντίθετο;
Δεν προσπαθώ να περάσω κάποιο μήνυμα αδιάλλακτης άρνησης, όμως, ολοφάνερα θέλω να καταστήσω σαφή την έκδηλη διαφορά της από την τυφλή αποδοχή.
Λέμε “Ναι” στο μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μας, γιατί ενδόμυχα θέλουμε να αρέσουμε στους άλλους. Όταν, όμως, συνειδητοποιήσουμε πως με ενα ειλικρινές “Όχι” γινόμαστε αρεστοί στον αυστηρότερο κριτή όλων, τον εαυτό μας, θα αρχίσουμε να αναθεωρούμε για τον πρότερο/πρωτόγονο εαυτό μας.
Στην προσπάθεια μας να μη λερώσουμε την αυτοεικόνα μας, μολύνουμε την ανεκτίμητη αξία της ειλικρίνειας απέναντι στους άλλους, αλλά και σε εμάς.
Δεν είναι καθόλου εύκολο να επαναρρυθμίσουμε βασικές λειτουργίες του εγκεφάλου μας, ο οποίος, επιστημονικά αποδεδειγμένα, αντιδρά δέκα φορές πιο έντονα σε ένα αρνητικό πάρα σε ένα θετικό σήμα.
Ένα “Όχι” μπορεί να καταγραφεί ανεξίτηλα στον ανθρώπινο εγκέφαλο, ενώ ένα “Ναι” να μην καταφέρει να αγγίξει καν τη βραχεία μνήμη.
Η αρχή των πάντων μπορεί να συντελείται με ένα ναι, όμως η συντήρησή τους εμπεριέχει αναπόδραστα πολλά ηχηρά “Όχι”

Ελευθερία Καρακατσίνα, Πτυχιούχος Δημοσιογράφος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών






Πηγή: freedomsays

Ξέρεις τι είναι το fomo;

Fear of missing out
Scrolling down. Αδιάφορο, ίσως αμυδρά μελαγχολικό βλέμμα. Ακούσιες, μηχανικές κινήσεις, φευγαλέες σκέψεις.
Εικόνες, πρόσωπα, λέξεις εναλλάσσονται αστραπιαία και εσύ παγωμένος, με τον χρόνο να κυλά απελπιστικά γρήγορα σε αντίθεση με την συνειδητή αδράνειά σου. Αντιφατικές στιγμές και πραγματικότητες, ρόλος και θέση του σώματος, του μυαλού, των δαχτύλων σου, της σκέψης σου.
Ναι, σου είναι γνωστή η κατάσταση αυτή. Την ξέρεις καλά και την επαναλαμβάνεις δεκάδες φορές κατά τη διάρκεια της μέρας σου.
Σε μια προσπάθεια αντίδρασης και συμμετοχής σου στον εικονικά πλασμένο κόσμο των social media, αφήνεις το στίγμα σου με ένα emoticon (που σπάνια αντικατοπτρίζει τη διάθεσή σου, την έκφραση του προσώπου σου εκείνη τη στιγμή) ή με μια δημοσίευση που στοχεύει στην προβολή και επιδοκιμασία του νάρκισσου Εγώ σου (μια δημοσίευση που φαλκιδεύει την προσωπικότητά, καπηλεύεται την ιδιωτικότητά σου, παραπλανά καλύπτοντας την αλήθεια σου με ψέμα).
Σε αναγνωρίζεις; Είσαι ο άνθρωπος των social media. Είμαστε η γενιά των social media.
Αυτή είναι η νέα σου ταυτότητα και πραγματικότητα.
Με τη ματαίωση της αφύπνισης, τα δακτυλικά σου αποτυπώματα απλώνονται ενοχικά στην οθόνη με φόντο το app που προστάζει η σύγχρονη ζωή. Δεν έχουν ακόμα τεθεί σε λειτουργία όλα σου τα κύτταρα και οι λειτουργίες και με μισόκλειστα μάτια το φως του κινητού σου γίνεται το φως του ήλιου που σηματοδοτεί την έναρξη της μέρας σου. Status, ειδήσεις, φωτογραφίες που σε δευτερόλεπτα θα έχουν προσπελαστεί και σβηστεί από τη βραχυπρόθεσμη μνήμη σου.
Κι όμως είναι η ρουτίνα σου.
Παρασύρεσαι ηδονικά και η κίνηση του αντίχειρα σου φαντάζει να συνεχίζεται επ' άπειρον.
Κάθε τόσο κάνεις ανούσιες παύσεις για να περιεργαστείς δημοσιεύσεις που σου τράβηξαν την προσοχή, ίσως γνωστών σου, δικών σου προσώπων ή αγαπημένων σου προορισμών.
Συχνά πιάνεις τον εαυτό σου, χαζεύοντας τις περίτεχνα επεξεργασμένες με φίλτρα ευτυχίας αναρτήσεις των φίλων σου, να ζηλεύει. Να αναρωτιέσαι γιατί έκατσες μέσα και δεν πήγες σε εκείνο το πάρτι, να μετανιώνεις που δεν επέλεξες κι εσύ αυτή τη δραστηριότητα, που δε συμμετείχες, δεν αποτελούσες μέρος των μοναδικών στιγμών, του κυκεώνα δημοσιεύσεων ανθρώπων γύρω σου που προσπαθούν απεγνωσμένα να αποδείξουν ότι είναι μέσα σε όλα, που μοιράζονται το καθετί. Και αυτό σε πνίγει, γίνεται ασφυκτική θηλιά γύρω από το λαιμό σου, σε πιέζει συνεχώς να ακολουθήσεις το ίδιο μοτίβο, να μην απομακρυνθείς από την ομάδα και φοβάσαι. Φοβάσαι ότι μένεις έξω από ό,τι συντελείται γύρω σου, ότι δεν έκανες σωστές επιλογές, ότι έχασες κάτι.
Και αυτό που νιώθεις, αυτό που βιώνεις, σαρκώνεται φραστικά -ως έλλογα όντα ο προβληματισμός και η οριοθέτηση επέρχονται εντυπωσιακά γρήγορα.
Για να ξέρεις, πάσχεις από fomo. Μη φοβάσαι και μη βιάζεσαι να γκουγκλάρεις τα συμπτώματα.
Fear of missing out, ελληνιστή «φόβος της μη συμμετοχής – φόβος να μη χάσεις το τι συμβαίνει». Ίσως ακούγεται χαζό, αστείο. Άδικα ανησύχησες. Κι όμως οι διαστάσεις που έχει πάρει, οι αιτίες που το προκαλούν και οι συνέπειες που επιφέρει το καθιστούν αρκετά σημαντικό ώστε να το μάθεις και να το μετατρέψεις στο εκ διαμέτρου αίσθημα του jomo.
Για να πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή, πρόκειται για ένα ψυχολογικό σύνδρομο που έχει αναδυθεί τα τελευταία χρόνια και είναι άρρηκτα συνδεμένο με την προσκόλλησή μας στα social media καθώς και στην επίδραση που ασκούν σε μας.
Χαρακτηρίζει μια διάχυτη συνήθεια ότι οι άλλοι μπορεί να ζουν μια ικανοποιητική εμπειρία από την οποία το άτομο είναι απών. Πρόκειται για ένα είδος κοινωνικού άγχους, που χαρακτηρίζεται από την επιθυμία του ατόμου να παραμένει συνεχώς συνδεδεμένο με το τι κάνουν οι άλλοι. Το fomo ορίζεται, επίσης, ως ο φόβος της λύπης, ο οποίος μπορεί να οδηγήσει σε μια ψυχαναγκαστική ανησυχία ότι θα μπορούσε το άτομο να χάσει την ευκαιρία για κοινωνική συναναστροφή, μια αξιοσημείωτη εμπειρία, μια κερδοφόρα επενδυτική επιλογή ή κάποια άλλη ικανοποιητική εκδήλωση. Με άλλα λόγια, διαιωνίζει τον φόβο του να έχει κάνει κάποιος τη λάθος απόφαση για το πώς θα περνά το χρόνο του, φανταζόμενος πως τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά.
Από τη σκοπιά των ψυχολογικών αναγκών, το fomo προκύπτει από τα χαμηλά επίπεδα ψυχολογικής ικανοποίησης των ανθρώπινων αναγκών. Η θεωρία της αυτοδιάθεσης υποστηρίζει ότι η σχετικότητα ή η συνεκτικότητα με τους άλλους ανθρώπους γύρω μας είναι μια ισχυρή ψυχολογική ανάγκη που επηρεάζει την ψυχική υγεία των ανθρώπων. Μέσα από αυτό το θεωρητικό πλαίσιο, το fomo μπορεί να εκληφθεί ως μια κατάσταση αυτορρύθμισης που προκύπτει από την περιστασιακή ή μακροχρόνια έλλειψη ικανοποίησης των βασικών ψυχολογικών αναγκών. Από μια μελέτη από τον Andrew Przybylski διαπιστώθηκε ότι η κατάσταση fomo ήταν πιο συχνή σε όσους είχαν ανικανοποίητες ψυχολογικές ανάγκες, όπως το να θέλουν να είναι αρεστοί και να γίνονται σεβαστοί.
Ο καθηγητής Ψυχολογίας, Dan Ariely, περιγράφει τον όρο, πολύ εύστοχα, στους New York Times: “Νιώθουμε συχνά σαν όλοι οι υπόλοιποι να είναι κάπου και να περνούν τέλεια και εμείς να είμαστε με τη μύτη κολλημένη στο τζάμι, κλεισμένοι απ' έξω. Στους ανασφαλείς ανθρώπους αυτό εντείνει περισσότερο την ανασφάλεια- είναι αρκετά ενδιαφέροντες, αρκετά cool, αρκετά δημοφιλείς;”.
Σύμφωνα μάλιστα με έρευνα, το 56% των ενεργών χρηστών των κοινωνικών δικτύων πλήττεται από τον φόβο μην χάσει στιγμές δημοσιότητας. “Καθώς χαζεύουμε φωτογραφίες ή ενημερώσεις κατάστασης, γεννιέται μία ανησυχία ότι θα μετανιώσουμε γι' αυτό που κάνουμε τώρα, γεννιέται ο φόβος ότι ίσως, έχουμε κάνει τη λάθος επιλογή για το πώς να περάσουμε τον χρόνο μας”, επισημαίνει ο Dan Ariely.
Το νέο τρεντ έχει προβάλει όμως πλέον εκδικητικά. Και ίσως θα έπρεπε να το ασπαστούμε.
Joy of Missing Out – jomo: Να δίνεις στον εαυτό σου την ευκαιρία να επιλέγεις και να βιώνεις όσα θέλεις χωρίς να τρομοκρατείσαι με την ιδέα ενός εναλλακτικού πιθανώς καλύτερου σεναρίου. Πρόκειται για μια κίνηση επαναπροσδιορισμού της έννοιας της ευτυχίας, ευημερίας και συνειδητότητας που προωθεί τη δημιουργικότητα και τις προσωπικές επιλογές. Όπως αναφέρει ο Danny Penman, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να καταλάβουν τη ζωή μας, ειδικά τώρα που έχουν μετατραπεί σε ένα υποσυνείδητο εργαλείο marketing. Γι αυτό αποτελεί μάλλον χαρά το να χάσουμε τι συμβαίνει γύρω μας, γιατί έτσι θα πάρουμε πίσω τη ζωή μας και τότε... δε θα έχουμε χάσει τίποτα.
 Facebook: Xara Koulopoulou






Πηγές


«Οι μεταμορφώσεις της Λάμιας» του Σαρλ Μπωντλαίρ


«Οι μεταμορφώσεις της Λάμιας»

Όμως αυτή που είχε μια φράουλα για στόμα
σα φίδι πάνω στη φωτιά γύρναε το σώμα
και τους μαστούς μαλάζοντας μες στον κορσέ της
τις λέξεις πρόφερε τις μοσχοβολιστές της:
-Τα χείλη μου είν’ υγρά, ξέρω την επιστήμη
στην κλίνη τη βαθιά να σβήνω κάθε μνήμη.
Στο θρίαμβο του κόρφου μου δάκρυα στεγνώνω
και τα γερόντια σε παιδιά μεταμορφώνω.
Γι’ αυτόν που με κοιτά γυμνή έχω τη χάρη
να γίνω άστρο, ουρανός, ήλιος, φεγγάρι!
Είσαι σοφός, μα εγώ όποιον μέσα μου κι αν κλείσω,
κάθε ανείπωτη ηδονή θα του χαρίσω,
κι όταν δαγκώνουνε τα στήθη μου τα ωραία,
άσεμνη εγώ και ντροπαλή, δειλή, γενναία,
πάνω στο στρώμα μου, που από λαγνεία στενάζει,
στρατιές αγγέλων το κορμί μου αυτό κολάζει!
Όταν μου ήπιε το μεδούλι απ’ τα οστά μου,
και γέρνω όλος πόθο, μες στον έρωτά μου,
να τη φιλήσω με λατρεία-βλέπω ένα
σακί γεμάτο κόκαλα, πύο και βλέννα!
Κλείνω τα μάτια μου στην παγωνιά του τρόμου
κι όταν το φως τ’ ανοίγω έχω στο πλευρό μου,
αντί γι΄αυτή την κούκλα τη δυναμωμένη
που νόμιζες πως με αίμα ήταν χορτασμένη,
τα άθλια απομεινάρια σκελετού που τρέμαν
και σαν του ανεμοδείχτη την κραυγή εκλαίγαν
ή σαν ταμπέλα σε δοκάρι κρεμασμένη
που η καταιγίδα του χειμώνα ανεμοδέρνει.

«Οι μεταμορφώσεις της Λάμιας», από τα «Άνθη του Κακού» του Σαρλ Μπωντλαίρ, όπως δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Soul, με την παρένθεση (Για την Τζούλια Α.).
--------
Στην Ελληνική μυθολογία η Λάμια ήταν βασίλισσα της Λιβύης που έγινε δαίμονας. 
Παίρνοντας τη μορφή φαντάσματος άρπαζε τα παιδιά και τα καταβρόχθιζε.
Η Λάμια ήταν κόρη του Ποσειδώνα και της Λιβύης. Η ίδια ήταν βασίλισσα της Λιβύης και σύζυγος του Βήλου. 
Την αγάπησε ο Δίας και από την ένωση τους γεννήθηκαν πολλά παιδιά τα οποία σκότωσε η Ήρα από την ζήλια της. 
Η Λάμια από την στεναχώρια της μεταμορφώθηκε σε τέρας που σκότωνε παιδιά.
Η Ήρα τότε την καταδίκασε να μην κοιμάται ποτέ, ο Δίας όμως την λυπήθηκε και της έδωσε την δυνατότητα να βγάζει τα μάτια της και να τα ξαναβάζει όποτε θελήσει. Κατά τον Στησίχορο από τα παιδιά της επέζησαν η Σκύλλα και ο Τρίτωνας






Πηγές:


Γνωριμία με το έργο της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πέλλας


Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Πέλλας με στόχο την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης σε θέματα που συνδέονται με την προστασία και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς, συμμετέχει στην ετήσια δράση του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων «Ημέρα για την προβολή του πολυσχιδούς έργου της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας», με εκδηλώσεις που θα λάβουν χώρα την Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016 στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πέλλας ως εξής:
11.30: Ομιλία με θέμα «Εφορεία Αρχαιοτήτων Πέλλας 2014-2016. Πεπραγμένα και προοπτικές» από την προϊσταμένη της Εφορείας κ. Ελισάβετ Τσιγαρίδα.
12.00: Εγκαίνια περιοδικής έκθεσης "Πέλλα / Επεισόδια μνήμης". Ομαδική έκθεση φοιτητών του τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. και του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.
12.30-14.00: 1) Ξενάγηση από τους αρχαιολόγους της Εφορείας κ.κ. Νικόλαο Παππά και Αλεξάνδρα Σκίτσα στις εκθέσεις του Αρχαιολογικού Μουσείου Πέλλας.
2) Επίσκεψη - γνωριμία του κοινού με τα εργαστήρια συντήρησης του Μουσείου. Ξενάγηση από τους συντηρητές του Μουσείου κ.κ. Ευ. Χρυσοστόμου, Ιω. Κεχαγιά, Γ. Μπαλάφα και Χ. Τσιμπουκτσάκη.
3) Ξενάγηση από τον καθηγητή Κλασικής Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ. κ. Ιωάννη Ακαμάτη και την Επίτιμη Έφορο Αρχαιοτήτων κ. Μαρία Ακαμάτη στον Αρχαιολογικό Χώρο της Πέλλας και στο έργο που πρόσφατα ολοκληρώθηκε στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ «Συντήρηση – ανάδειξη αρχαιολογικού χώρου Πέλλας και περιοχής της – Β΄ φάση».

Είσοδος ελεύθερη στο κοινό.

«Εγκεφαλικός Θάνατος-Δωρεά Οργάνων-Μεταμοσχεύσεις» Εκδήλωση ενημέρωσης για τη δωρεά οργάνων μεταμόσχευσης


«Εγκεφαλικός Θάνατος-Δωρεά Οργάνων-Μεταμοσχεύσεις» Εκδήλωση ενημέρωσης για τη δωρεά οργάνων μεταμόσχευσης

Η δωρεά ιστών και οργάνων, μετά το τέλος της ζωής ενός ανθρώπου, αποτελεί κορυφαία πράξη εθελοντικής προσφοράς, ανθρωπισμού και αλτρουισμού. Είναι μία πράξη αγάπης προς τον συνάνθρωπο, με σημαντική ηθική ανταμοιβή για την οικογένεια του δωρητή, μέσα από την προσφορά ζωής προς τον λήπτη. Η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Έδεσσας και ο Σύλλογος Νεφροπαθών Ν. Πέλλας «Οι Άγιοι Ανάργυροι», σε συνεργασία με τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων, προσκαλούν τους πολίτες της ευρύτερης περιοχής της Π.Ε. Πέλλας στη εκδήλωση με κεντρικό θέμα: «Εγκεφαλικός θάνατος-δωρεά οργάνων-μεταμοσχεύσεις».

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016 και ώρα 18.00 το απόγευμα, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Διοικητηρίου.

Το πλήρες πρόγραμμα της εκδήλωσης περιλαμβάνει:

18.00, Έναρξη-χαιρετισμοί
18.15-18.30, «Η φιλοσοφική θεώρηση του θανάτου διαχρονικά», Καρυπίδου Βικτωρία, Παθολόγος-Εντατικολόγος, Επιμελήτρια Α’ ΜΕΘ Γ.Ν. Πέλλας-Ν.Μ. Έδεσσας
18.30-18.45, «Διαγνωστικά κριτήρια του εγκεφαλικού θανάτου», Γκονέζου Ελένη, Παθολόγος-Εντατικολόγος, Επιμελήτρια Α’ ΜΕΘ Γ.Ν. Πέλλας-Ν.Μ. Έδεσσας, Τοπική Συντονίστρια Μεταμοσχεύσεων
18.45-19.00, «Προσέγγιση οικογένειας του δότη – δωρεά οργάνων-απόψεις», Καλλέργη Ευθυμία, Περιφερειακή Συντονίστρια Μεταμοσχεύσεων Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ
19.00-19.20, «Οι μεταμοσχεύσεις στην Ελλάδα, σε περίοδο κρίσης», Μυσερλής Γρηγόρης, Νεφρολόγος, Διευθυντής ΕΣΥ, Χειρουργική Κλινική Μεταμοσχεύσεων ΑΠΘ, Ιπποκράτειο Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης
19.20-19.30, «Η Εμπειρία μιας ζωής», Μπούφκα Ματούλα, Δωρήτρια Μοσχεύματος, Ουρτζάνη Αναστασία, Λήπτρια Μοσχεύματος
Συζήτηση-Απονομή

Διοργανωτές-Συντονιστές της εκδήλωσης είναι η Ευτυχία Ταμβίσκου, Αναισθησιολόγος-Εντατικολόγος, Διευθύντρια Μ.Ε.Θ. Γ.Ν. Πέλλας-Ν.Μ. Έδεσσας και ο Βασίλης Μίσκος, Πρόεδρος Συλλόγου Νεφροπαθών Ν. Πέλλας «Αγ. Ανάργυροι».


Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα της Περιφερειακής Ενότητας Πέλλας και του Ιατρικού Συλλόγου Ν. Πέλλας.  


Πρόμαχοι Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016


Μετά την νυχτερινή υπερπανσέληνο, που χιλιοτραγουδήθηκε από πολλούς Νεραϊδοίσκιωτους ρομαντικούς, ένας λαμπρός ήλιος ξεπροβάλει στο ακριτικό κεφαλοχώρι, προσπαθώντας να εισβάλλει παντού, λούζοντας με τις ακτίνες του και την τελευταία σκιά, θέλοντας να δηλώσει την ηγετική παρουσία του και να αποδείξει το ποιος είναι το Αφεντικό.
Ένα λευκό στρώμα, σαν νυφικό πέπλο, έχει απλωθεί σε όλη την χλωρίδα, μια παγωμένη χλαμύδα πάχνης έχει καλύψει τα πάντα τριγύρω, κάνοντας τα κάθε λογής αδέσποτα τετράποδα να κουρνιάζουν , προσπαθώντας να ζεσταθούν κάτω από τις οριακές θερμοκρασίες.
Δεκάδες στήλες καπνού, αναδύονται από τις ψηλές καμινάδες των σπιτιών, σε μια ευθεία πορεία προς τα πάνω, θέλοντας λες να φτάσουν στο άπειρο, και η αίσθησή σου είναι ότι βρίσκεσαι σε κάποια περιοχή της Ευρώπης την περίοδο της βιομηχανικής επανάστασης.
Στην πετρόχτιστη μεγάλη πλατεία, ήδη έχουν καταφθάσει οι ηρωικοί πωλητές κι έχουν στήσει τους πάγκους τους, διαλαλώντας την πραμάτεια τους, φωνάζοντας με δυνατές ιαχές, όχι τόσο για την διαφήμιση των ζαρζαβατικών, όσο για να ξορκίσουν το ανυπόφορο κρύο που τους περονιάζει τα κόκαλα. Κάποιος μάλιστα, πιο προνοητικός, έχει ανάψει μια φωτιά, ρίχνοντας κάποια ξερά κούτσουρα σε μια αυτοσχέδια σόμπα, χρησιμοποιώντας ένα κομμένο βαρέλι, ενώ τριγύρω έχουν μαζευτεί αρκετοί συνάδερφοί του, τρίβοντας τα χέρια τους.
Νοικοκυρές, τυλιγμένες στα χοντρά πανωφόρια τους, περιφέρονται από πάγκο σε πάγκο, ελέγχοντας προϊόντα και τιμές, ενώ στα διπλανά καφενεία, ομάδες υλοτόμων προμηθεύονται τον καφέ τους στα ειδικά πλαστικά ποτήρια, να τον πάρουν μαζί τους στο δρόμο προς τις συστάδες του βουνού, όπου εργάζονται. Μπορεί να διακρίνει κανείς τα χνώτα τους σε κάθε εκπνοή, σημάδι της παγωνιάς που επικρατεί, αυτή την πρωινή ώρα της Τετάρτης του Νοέμβρη.
Κάποιοι πιστοί, ακολουθώντας τον προσκλητήριο ήχο της καμπάνας από το πανύψηλο καμπαναριό του Αγίου, κατευθύνονται με γυρτό κορμί προς το Ναό, για να προσευχηθούν και να συνομιλήσουν με το Θείο.
Αυτοκίνητα διασχίζουν τα πολυδαίδαλα σοκάκια του οικισμού, βγάζοντας άσπρους καπνούς, προσπαθώντας να ζεστάνουν τις παγωμένες μεταλλικές μηχανές τους, έχοντας μέσα γονείς και μικρούς μαθητές, που κουκουλωμένοι σαν κρεμμύδια, κατευθύνονται προς τα σχολεία, για το καθημερινό μάθημα.
Ένας ηλικιωμένος, ξερακιανός άνδρας, απόμαχος πλέον τσοπάνης, κρατώντας ένα σκαλιστό αυτοσχέδιο μπαστούνι, γεμάτο ρόζους, προσπαθεί να ξεχωρίσει το δρομολόγιο προς τον φούρνο, επιστρατεύοντας την εξασθενημένη του όραση, μονολογώντας και σιγοβρίζοντας, ένας θεός ξέρει τι.
Από τα ανατολικά του χωριού, ακούγεται η ντουντούκα του "Φρέσκου", του πλανόδιου ψαρά, ο οποίος βάζοντας όλη του την τέχνη, διαλαλεί τα "φρέσκα πρωινά ψάρια" του, τραγουδώντας και κάπου κάπου ψάλλοντας.
Στον αντίποδα, από τα δυτικά σοκάκια, ο "Πόρος", με το υπερσύγχρονο ηχοσύστημα στο κίτρινο φορτηγάκι του, διαφημίζει τα πορτοκάλια και μανταρίνια του, ενώ η γοερή φωνή του Παντελίδη, συγκινεί με τα λαϊκά ερωτικά άσματα στη διαπασών.
Κάποια θεόρατα τρακτέρ κατευθύνονται προς τα ορεινά, έχοντας προσαρμοσμένα κάποιου είδους μαχαίρια, σαν μπουλντόζες, στο μπροστινό τους μέρος, αναστατώνουν με τον εκκωφαντικό τους θόρυβο, ενώ οι καρότσες που σέρνουν πίσω τους, αναταράσσονται σε κάθε κοίλωμα του δρόμου, κάνοντας την ηχορύπανση, ακόμη πιο αισθητή.
Παρέες γερόντων, συγχνοτίζονται στα στέκια τους, στο εσωτερικό πλέον των καφενείων, αφού το καλοκαίρι τελείωσε, δίπλα στην ξυλόσομπα, έτοιμοι για την καθημερινή μάχη της "ξερής", ενώ η μυρωδιά του φρεσκοψημένου Ελληνικού καφέ ανακατεύεται με την μεθυστική οσμή του τσίπουρου και της ρέγγας, ταξιδεύοντάς σε σε εικόνες της Ανατολής.
Μια παρέα πλανόδιων μουσικών, Βούλγαροι μάλλον αν κρίνω από την προφορά τους που μοιάζει με το τοπικό μας ιδίωμα, περιφέρονται από μαγαζί σε μαγαζί, παίζοντας το "Ντομάκινε", ευελπιστώντας σε κάποιο χαρτζιλίκι από κάποιον μερακλή, ενώ το κλαρίνο, ανταγωνίζεται σε φάλτσο τα στριγκλά κακαρίσματα του κόκορα από το γειτονικό κοτέτσι.

Ενώ η ώρα έχει περάσει κι ο ήλιος έχει πάρει την ανιούσα, ζεσταίνοντας κάπως την κρύα, παγωμένη ατμόσφαιρα, το χωριό δείχνει να έχει ξυπνήσει και η ζωή παίρνει τον γνώριμο ρυθμό της, πολύβουο μελίσσι, φωλιάζοντας μέσα του τις αγωνίες, τους πόθους και τα όνειρα των κατοίκων....

Καλημέρα.


Εδεσσαϊκό θέατρο: «ΠΡΟΒΕΣ-ΠΡΟΒΕΣ-ΠΡΟΒΕΣ»


«ΠΡΟΒΕΣ-ΠΡΟΒΕΣ-ΠΡΟΒΕΣ»


Στην τελική ευθεία μπαίνουν οι πρόβες από τη Νεανική Σκηνή καθώς λίγες μόνο μέρες χωρίζουν τους συντελεστές της παραγωγής από την παρουσίαση του έργου «Κόκκαλα» . Ο ευφυής συγγραφέας κος Ανδρέας Φλουράκης σε συνδυασμό με τις σκηνοθετικές οδηγίες της ευρηματικής Θεατρολόγου κας Ηρώς Γεωργίου και το αδιαμφισβήτητο υποκριτικό ταλέντο των νεαρών πρωταγωνιστών, αποτελούν εγγύηση για το αποτέλεσμα.
Το έργο απευθύνεται σε έφηβους-και όχι μόνο-καθώς εκτός από τις διπλές πρωινές παραστάσεις που θ’ ανέβουν για τη μαθητική κοινότητα, θα δοθεί και μία απογευματινή για το ευρύ κοινό.
Παράλληλα ξεκίνησαν οι πρόβες της οπερέτας «Βαφτιστικός» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη που το κοινό θ’ απολαύσει στις αρχές Μαρτίου του 2017.
Στο φιλόξενο χώρο του Πολιτιστικού Κέντρου, γίνεται το «πάντρεμα» της χορωδίας του Δήμου Έδεσσας με τους ερασιτέχνες ηθοποιούς του Εδεσσαϊκού Θεάτρου, υπό την καθοδήγηση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Ωδείου κου Μιλτιάδη Κασσάρα, ενώ την ερχόμενη εβδομάδα θα ολοκληρωθεί το καστ και θα δρομολογηθούν συναντήσεις στο εντευκτήριο του Εδεσσαϊκού Θεάτρου με τους συντελεστές της παραγωγής και την Πρόεδρο του συλλόγου κα Δέσποινα Οτουντζίδου η οποία θα αναλάβει την σκηνοθεσία.
Στο χορό των προβών μπήκε και το Θεατρικό Εργαστήρι καθώς οι λιλιπούτειοι εν δυνάμει ηθοποιοί, ετοιμάζουν τη δική τους παράσταση εν όψει των Χριστουγέννων. Με εμψυχώτρια τη Θεατρολόγο του συλλόγου κα Ηρώ Γεωργίου, τα παιδιά θα παρουσιάσουν χοροθέατρο σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 18 Δεκέμβρη στην αίθουσα της Π.Ε. Πέλλας.
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα θα ξεκινήσουν και οι πρόβες της Παιδικής Σκηνής.

Το έργο έχει ήδη παρουσιαστεί κι έχουν γίνει ακροάσεις στις δύο συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν στο εντευκτήριο του συλλόγου την προηγούμενη εβδομάδα. Θα προγραμματιστεί και τρίτη συνάντηση, για να δοθεί η ευκαιρία σε όλους όσοι θέλουν να συμμετέχουν σε αυτή την παραγωγή, να δηλώσουν την παρουσία τους σε ημερομηνία και ώρα που θα οριστούν στο άμεσο μέλλον καθώς τα χρονικά περιθώρια στενεύουν, δεδομένου ότι οι παραστάσεις θα ανέβουν τον ερχόμενο Μάρτη. Την επιμέλεια της παραγωγής θα αναλάβει η κα Γεωργίου.

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...