Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016

ΜΗΝΥΜΑ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΛΜΩΠΙΑΣ κ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΙΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ 3Η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ


Η 3η Δεκεμβρίου έχει ορισθεί ως Διεθνής Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία και αποτελεί ημέρα υπενθύμισης και επαγρύπνησης για τα δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία. Οι συνάνθρωποί μας με ειδικές ανάγκες δίνουν συχνά μάχη επιβίωσης κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, που δυστυχώς συνεχίζουν να υπάρχουν στη χώρα μας.

Ως Δημοτική Αρχή από την πρώτη στιγμή θελήσαμε να υλοποιήσουμε παρεμβάσεις που θα κάνουν τη ζωή των συνανθρώπων μας πιο εύκολη και θα δώσουν ίσες ευκαιρίες για όλους. Έτσι, προχωρήσαμε από τους πρώτους μήνες που αναλάβαμε, στην εγκατάσταση ανελκυστήρα για αναπηρικά αμαξίδια, με στόχο να έχουν πρόσβαση όλοι οι συμπολίτες μας στο Δημαρχείο. Παράλληλα, κατασκευάσαμε ειδική ράμπα και στην εξωτερική είσοδο του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αριδαίας. Επιπλέον, στα πλαίσια της βελτίωσης της καθημερινότητας όλων των συμπολιτών μας, ο Δήμος Αλμωπίας προχώρησε στην κατασκευή ειδικά διαμορφωμένης ράμπας για πρόσβαση σε αναπηρικά αμαξίδια στην πλατεία του Ριζοχωρίου. Η Δημοτική Αρχή, εισάκουσε το αίτημα του αγαπητού σε όλους μας Θανάση από το χωριό ο οποίος θέλει να έχει πρόσβαση και ίσα δικαιώματα με τα υπόλοιπα παιδιά και προχώρησε σε αυτή την ουσιαστική παρέμβαση. Τέλος, στηρίζουμε με κάθε δυνατό τρόπο το ΚΔΑΠ ΑμεΑ «Ηλιαχτίδα» και το Ειδικό Σχολείο Αριδαίας, μέσα από μία εποικοδομητική συνεργασία που έχουμε αναπτύξει με το εκπαιδευτικό προσωπικό.

Τα παραπάνω είναι ελαχιστότατα σε σχέση με αυτά που οφείλουμε ως πολιτεία να προσφέρουμε σε αυτούς τους καθημερινούς μαχητές της ζωής και σκοπεύουμε να προσπαθήσουμε ακόμα περισσότερο για να σταθούμε στο πλευρό τους.

Δημήτρης Μπίνος

Δήμαρχος Αλμωπίας

6ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΑΛΜΩΠΙΑΣ


6ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΑΛΜΩΠΙΑΣ


ΗΜΕΡΑ
ΩΡΑ ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ
ΤΟΠΟΣ
ΘΕΣΗ ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ
1ος αγώνας
ΚΥΡΙΑΚΗ
 11 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
11:00-13:00
Γαρέφι
Πλατεία Κάτω Γαρεφείου
2ος αγώνας
ΤΕΤΑΡΤΗ
 21 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
18:30-20:30
Αριδαία
2ο Γυμνάσιο Αριδαίας
3ος αγώνας
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
15:00-16:30
Σωσάνδρα
Κεντρική Πλατεία Σωσάνδρας
Θα γίνουν συνολικά 9 ως 11 αγώνες.
Το πλήρες πρόγραμμα θα ανακοινωθεί σύντομα.

Ο 2ος αγώνας θα είναι νυχτερινός, οπότε οι διαγωνιζόμενοι θα πρέπει να φέρουν φακό.
Διοργάνωση:
·        Πανελλήνιος Επιστημονικός και Αθλητικός Σύλλογος Εκπαιδευτικών για την Ανάπτυξη του Αγωνίσματος Προσανατολισμού – Orienteering.

Πληροφορίες:
 Δημήτρης Καραδημητρίου ( 23840-23865 , 6974-778828)
 Σοφία Σμυρνοπούλου (6976-331087)




ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ
·         Παιδιά Δημοτικού Σχολείου και Νηπιαγωγείου
·         Κορίτσια Α΄ Γυμνασίου
·         Αγόρια Α΄ Γυμνασίου
·         Κορίτσια Β΄ Γυμνασίου
·         Αγόρια Β΄ Γυμνασίου
·         Κορίτσια Γ΄ Γυμνασίου
·         Αγόρια Γ΄ Γυμνασίου
·         Κορίτσια Γυμνασίου Έμπειρα
·         Αγόρια Γυμνασίου Έμπειρα
·         Κορίτσια Λυκείου
·         Αγόρια Λυκείου
·         Ενήλικες γυναίκες
·         Ενήλικοι άντρες
ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΤΟΥΡΝΟΥΑ
·         Τα παιδιά Δημοτικού Σχολείου και Νηπιαγωγείου θα λαμβάνουν 1 βαθμό ανά αγώνα.
·         Για τις υπόλοιπες κατηγορίες θα ισχύει:
ΘΕΣΗ
ΒΑΘΜΟΙ
1η
13
2η
12
3η
11
4η
10
Ακύρωση χωρίς δόλο
8
Συμμετοχή μαζί με άλλους
6
Σε περίπτωση ισοβαθμίας προηγείται αυτός που έλαβε καλύτερη θέση στον τελευταίο αγώνα.
Στους αγώνες που θα γίνουν μετά το Πάσχα οι βαθμοί θα διπλασιάζονται.

ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΘΑ ΟΡΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΓΩΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ.

Το σύνταγμα της ηδονής, από τον Κ. Π. Καβάφη


Mη ομιλείτε περί ενοχής, μη ομιλείτε περί ευθύνης. Όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας· όταν ριγούν και τρέμουν αι αισθήσεις, άφρων και ασεβής είναι όστις μένει μακράν, όστις δεν ορμά εις την καλήν εκστρατείαν, την βαίνουσαν επί την κατάκτησιν των απολαύσεων και των παθών.
Όλοι οι νόμοι της ηθικής - κακώς νοημένοι, κακώς εφαρμοζόμενοι - είναι μηδέν και δεν ημπορούν να σταθούν ουδέ στιγμήν, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.

Mη αφήσης καμίαν σκιεράν αρετήν να σε βαστάξη. Mη πιστεύης ότι καμία υποχρέωσις σε δένει. Tο χρέος σου είναι να ενδίδης, να ενδίδης πάντοτε εις τας Eπιθυμίας, που είναι τα τελειότατα πλάσματα των τελείων θεών. Tο χρέος σου είναι να καταταχθής πιστός στρατιώτης, με απλότητα καρδίας, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.

Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου και πλανάσαι με θεωρίας δικαιοσύνης, με τας περί αμοιβής προλήψεις της κακώς καμωμένης κοινωνίας. Mη λέγης, Tόσον αξίζει ο κόπος μου και τόσον οφείλω να απολαύσω. Όπως η ζωή είναι κληρονομία και δεν έκαμες τίποτε δια να την κερδίσης ως αμοιβήν, ούτω κληρονομία πρέπει να είναι και η Hδονή. Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου· αλλά κράτει τα παράθυρα ανοικτά, ολοάνοικτα, δια να ακούσης τους πρώτους ήχους της διαβάσεως των στρατιωτών, όταν φθάνη το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.

Mη απατηθής από τους βλασφήμους όσοι σε λέγουν ότι η υπηρεσία είναι επικίνδυνος και επίπονος. H υπηρεσία της ηδονής είναι χαρά διαρκής. Σε εξαντλεί, αλλά σε εξαντλεί με θεσπεσίας μέθας. Kαι επί τέλους όταν πέσης εις τον δρόμον, και τότε είναι η τύχη σου ζηλευτή.

Όταν περάση η κηδεία σου, αι Mορφαί τας οποίας έπλασαν αι επιθυμίαι σου θα ρίψουν λείρια και ρόδα λευκά επί του φερέτρου σου, θα σε σηκώσουν εις τους ώμους των έφηβοι Θεοί του Oλύμπου, και θα σε θάψουν εις το Kοιμητήριον του Iδεώδους όπου ασπρίζουν τα μαυσωλεία της ποιήσεως.

Κωνσταντίνος Καβάφης

(από τα Kρυμμένα Ποιήματα 1877; - 1923, Ίκαρος 1993)



Αυτοί που τα κρατάνε όλα μέσα τους για να μην πληγώσουν κανέναν


Δεν τους αναγνωρίζεις εύκολα. Σχεδόν σε ξεγελάνε. Σε ξεγελάει το εκρηκτικό του χαρακτήρα τους, το κέφι που μονίμως τους συνοδεύει και το βροντερό τους γέλιο που κάνει τα κεφάλια να γυρνάνε προς τη μεριά τους, σ’ όποιο μέρος κι αν βρίσκονται.
Είναι αυτοί που για τους εαυτούς τους είναι απαισιόδοξοι, αλλά κοινωνικοί κι εξωστρεφείς για όλους τους άλλους. Τη χαρά τους θα σ’ αφήσουν να τη δεις, τη λύπη τους ποτέ. Δεν περιμένουν γενέθλια, Χριστούγεννα και καρναβάλια για να γιορτάσουν, ούτε να συμβεί κάτι συνταρακτικά όμορφο στη ζωή τους για να χαρούν.
Γιορτάζουν χωρίς λόγο κι αφορμή κάθε μέρα κι αισθάνονται τυχεροί κι ευγνώμονες, μέσα στην κάθε ατυχία τους, γιατί αναγνωρίζουν ότι οι στιγμές που βρίσκονται με τους φίλους τους και τους δικούς τους ανθρώπους είναι σύντομες και περνάνε. Προσπαθούν λοιπόν να φτιάχνουν οι ίδιοι τις καλές στιγμές και να μην αφήνουν τις συννεφιασμένες μέρες να τις επισκιάζουν.
Δε θα τους δεις ποτέ να μιζεριάζουν και να ‘ναι κακόκεφοι κι αμίλητοι στην παρέα. Τις δύσκολες ώρες προτιμούν να τις περνάνε μόνοι τους. Νιώθουν ότι δε χρωστάνε οι άλλοι σε τίποτα ν’ ανέχονται τη μαυρίλα και την αδιαθεσία τους, ούτε και θέλουν να γίνονται φορτικοί με τ’ άλυτα, ενίοτε, θέματά τους.
Δεν το κάνουν, επειδή νιώθουν την υγιή υπερηφάνεια να μην επιζητούν τον οίκτο κανενός και να μη δημιουργούν ενοχές σ’ όποιον, ενδεχομένως, τους έχει φταίξει. Αποφεύγουν την παγίδα να λυπηθούν οι ίδιοι τον εαυτό τους, πόσο μάλλον να προκαλέσουν στους άλλους τέτοια αισθήματα.
Επειδή λοιπόν γνωρίζουν πόσο τρωτοί κι εύθραυστοι είναι, τις μέρες εκείνες που ο πόνος τους χτυπάει την πόρτα, αποσύρονται, κλείνονται στον εαυτό τους, ακυρώνουν ραντεβού, εξαφανίζονται απ’ όλους κι απ’ όλα και ξεκινάνε να πολεμούν τον εαυτό τους. Αναγνωρίζουν πως η αυτοκαταστροφική τους διάθεση απέχει μόλις ένα συνθετικό απ’ το να γίνει καταστροφική για τους άλλους, κι αυτό δεν το θέλουν. Διότι ακόμα και μέσα στον πόνο τους δε θα σκεφτούν τον εαυτό τους, αλλά τους άλλους και πώς θ’ αποφύγουν να τους φέρουν σε δυσάρεστη θέση.
Όχι μόνο αποφεύγουν να κάνουν τους άλλους να νιώσουν άσχημα εξαιτίας τους, αλλά φροντίζουν, παραμερίζοντας σ’ εκείνες τις φάσεις τα δικά τους, να γίνουν ευχάριστη συντροφιά, γιατί κατανοούν ότι μπορεί κάποιος απ’ αυτούς να βρίσκεται στην ίδια θέση με τη δική τους. Ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα, ένα αστείο κι η καλή διάθεση μπορεί να παίξουν καταλυτικό ρόλο στην ψυχολογία όλων. Κανείς δεν ξέρει πόση ανάγκη μπορεί να ‘χει κάποιος για κάτι απ’ αυτά κι αυτό είναι κάτι, που το γνωρίζουν πιο καλά απ’ όλους οι λυπημένοι άνθρωποι, γι’ αυτό με κάθε αφορμή και συνάντηση χαρίζουν το γέλιο τους απλόχερα.
Τα προσωπικά τους δε, τα κρατάνε όλα μέσα τους, γιατί προτιμούν να καταστρέψουν τον εαυτό τους παρά οποιονδήποτε άλλον. Γνωρίζουν καλά πως όταν τους πάρει η κάτω βόλτα γίνονται οι πιο δύστροποι, νευρωτικοί και καταθλιπτικοί τύποι. Σ’ εκείνες τις φάσεις δεν τους χωράνε ούτε τα ίδια τους τα ρούχα, πόσο μάλλον οι άλλοι, γι’ αυτό απομονώνονται συνειδητά μέχρι να περάσει η εκάστοτε μπόρα. Οι άλλοι δεν έχουν κανένα λόγο και καμιά συμμετοχή στις δύσκολες στιγμές τους. Οι άλλοι είναι παρόντες μόνο στα ευχάριστα, γιατί έτσι θέλουν να τους φαντάζονται, χαρούμενους κι όχι στα κάτω τους.
Είναι οι άνθρωποι που θα τους δεις στο τσακίρ κέφι, που θα τους θαυμάσεις για τη θετική ενέργεια και το μπρίο τους, όμως δε θα μάθεις ποτέ πως δέκα λεπτά πριν κλείσουν την πόρτα πίσω τους και σε συναντήσουν, σκούπιζαν τα δάκρυά τους. Ούτε πως μουσκεύουν κάθε βράδυ το μαξιλάρι τους και βολτάρουν μόνοι τους με τ’ αυτοκίνητο, πατώντας λίγο παραπάνω το γκάζι. Προτιμούν μια αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, παρά να βλάψουν κάποιον με τα νεύρα τους. Επιλέγουν να θάψουν σιωπηλά τον πόνο τους, παρά να σε παρασύρουν στη θλίψη τους.
Κι απ’ την άλλη, είναι οι ίδιοι για τους οποίους θ’ ακούσεις τα χίλια μύρια για τη ζωή τους και θα απορήσεις πού βρίσκουν τη δύναμη να ‘ναι με το χαμόγελο στα χείλη. Ίσως να παραξενευτείς τόσο που να σου φανεί όλο αυτό ψεύτικο ή υπερβολικό απ’ τη μεριά τους.
Όμως εκείνοι ξέρουν καλά να κρύβονται, γιατί μπορούν και ξεχωρίζουν τις περιστάσεις. Κι η μόνη περίσταση που επιτρέπουν να φανούν οι αδυναμίες τους είναι όταν βρίσκονται με τον εαυτό τους ή με τους πολύ δικούς τους ανθρώπους. Αλλά ακόμα κι οι πιο κοντινοί τους θα ξέρουν επιλεκτικά και σε πιο λάιτ μορφή τα όσα τους κάνουν κι υποφέρουν.
Τα πιο ευαίσθητα άτομα σπάνια θα ξεσπάσουν και θ’ αφεθούν, γιατί γνωρίζουν πόσο καταστροφικό θα ‘ταν ένα τέτοιο ξέσπασμα σ’ οποιονδήποτε πέραν απ’ τον εαυτό τους. Είναι σαν να ‘χει οπλίσει ένα χέρι μια ωρολογιακή βόμβα κι είναι έτοιμη να σκάσει. Απ’ το να σκάσει και να διαλύσει τα πάντα, επιλέγουν τις λιγότερες δυνατόν απώλειες.
Επιλέγουν να σκάσει στους ίδιους, να περάσουν απ’ όλα τα στάδια της διάλυσης μέχρι να μπορέσουν ν’ ανασυνταχτούν. Η επανεκκίνηση γι’ αυτούς είναι μια διαδικασία πολύ προσωπική, που έπεται της καταστροφής, αλλά απ’ την άλλη προηγείται της δράσης και της δημιουργίας.
Επιμέλεια Κειμένου Νικολέτας Παπουτσή: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Νικολέτα Παπουτσή






Πηγή: pillowfights.gr

Η Λίλυ και ο Χιονάνθρωπος


Κάθε χειμώνα, ένας υπέροχος μαγικός Χιονάνθρωπος δίνει μια φανταστική παράσταση στη μικρή Λίλυ.

Επικίνδυνες κούκλες; Ο κινδύνος της πρόωρης σεξουαλικοποίησης των κοριτσιών


Τα προϊόντα που έχουν σχεδιαστεί για παιδιά, όπως είναι τα παιχνίδια, είναι μια μεγάλη βιομηχανία και επηρεάζουν την ανάπτυξη των παιδιών με διάφορους τρόπους.
Για παράδειγμα, προτείνουν στα μικρά παιδιά που δεν έχουν εμπειρίες ένα ορισμένο στυλ ζωής και αποτελούν πολιτισμικά πρότυπα. Πάρα πολλά παιδικά προϊόντα, όπως κούκλες, ρούχα και καλλυντικά που διατίθενται στα μικρά κορίτσια είναι μικρογραφίες των μεγάλων και αναπαριστούν εικόνες σέξι και σεξουαλικοποιημένων προσώπων χωρίς τελικά να λαμβάνεται υπόψη η ηλικιακή καταλληλότητα κάποιων αντικειμένων, συνηθειών και εξαρτημάτων. Της Δήμητρας Κογκίδου
Τα προϊόντα αυτά δεν προβάλλουν υγιή μηνύματα και πρότυπα για την εξωτερική εμφάνιση και τη σεξουαλικότητα, δεν προσφέρουν ένα υγιές πρότυπο αυτοεκτίμησης, σεβασμού, αποδοχής και αγάπης του σώματος, ούτε προστατεύουν την παιδική ηλικία καθώς δεν δίνουν την ευκαιρία στα κορίτσια να ζήσουν ως κορίτσια έξω από καταναλωτικά πρότυπα.

Πάρα πολλοί γονείς και ψυχολόγοι έχουν από καιρό εκφράσει την ανησυχία του για το φαινόμενο αυτό καθώς με τα ιδιαίτερα σεξουαλικοποιημένα προϊόντα, όπως ορισμένα παιχνίδια, το μάρκετινγκ εκμεταλλεύεται τη φυσική τάση των παιδιών να μιμηθούν τα μεγαλύτερα παιδιά που έχουν ήδη μιμηθεί τα ενήλικα άτομα. Οι υπεύθυνοι του μάρκετινγκ υποστηρίζουν ότι σήμερα τα παιδιά μεγαλώνουν νωρίτερα και ότι όταν απευθύνονται σε παιδιά έως 6 ετών είναι σαν να απευθύνονται σε παιδιά 13 και όταν απευθύνονται σε παιδιά 13 ετών είναι σαν να είναι 20.

Η τακτική αυτή έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά να αποκτούν αντικείμενα που τα παγιδεύουν σε μια υποτιθέμενη ωριμότητα, αλλά στην πραγματικότητα η κρίση τους, η γνωστική και η συναισθηματική τους ανάπτυξη δεν συμβαδίζει με αυτήν. Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό ότι κούκλες που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για παιδιά 4 - 8 ετών να συνδέονται τόσο πολύ με μια αντικειμενοποιημένη σεξουαλικότητα των ενηλίκων. Τα κορίτσια μαθαίνουν ότι πρέπει να επιδιώξουν αυτό το τέλειο πρότυπο ομορφιάς, ότι η ομορφιά είναι βασικό συστατικό της γυναικείας ταυτότητας και πρέπει να την κυνηγούν. Γενικά, τα "κοριτσίστικα" παιχνίδια αυτού του τύπου επηρεάζουν αρνητικά την αυτοεικόνα των κοριτσιών, την αυτοεκτίμησή τους και τις μελλοντικές προοπτικές τους στην προσωπική και στην επαγγελματική ζωή.

Για παράδειγμα, υπάρχει σήμερα στις πετυχημένες κούκλες, όπως η Monster High ή η Lalaloopsy μια υπερβολή στο σχεδιασμό που μάλλον ξεκίνησε με την κούκλα Bratz, είναι πιο στυλιζαρισμένες σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες, με μεγάλα μάτια, σαρκώδη χείλη, ψηλά πόδια. Οι κούκλες Bratz που είναι ντυμένες με σεξουαλικοποιημένα είδη ένδυσης, όπως μίνι φούστα, δικτυωτό καλσόν και μποά από φτερά, είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στα κορίτσια και ενδιαφέρονται για τη μόδα, τη μουσική, τα αγόρια και την εικόνα τους. Προωθούνται στην αγορά με μπικίνι, ή κάνουν για ένα ζεστό μπάνιο, ή αναμιγνύουν ποτά, ή στέκονται στις σανίδες του σερφ έτοιμες για δράση. Οι κούκλες Monster Highθυμίζουν δημοφιλείς ιστορίες με τέρατα και έχουν σχετικά ονόματα, έχουν απίστευτα μακριά πόδια που προβάλλονται από κοντές φούστες, οι αναλογίες του σώματός τους είναι πιο ρεαλιστικές από αυτές της Barbie ή της Bratz, αλλά εξακολουθούν να είναι απίστευτα λεπτές, με πολύ λεπτή μέση και στήθος που προβάλλεται έντονα.

Να μη ξεχνάμε και την παγκοσμίου φήμης Barbie που είναι ένα πρότυπο ομορφιάς με αναλογίες σώματος που είναι αδύνατον να υπάρξουν στην πραγματική ζωή. Το σώμα της Barbie είναι αφύσικο και εξωπραγματικό, με την έννοια ότι δεν είναι συμβατό με το σωματότυπο μιας γυναίκας καθώς είναι ψηλότερη, έχει μακρύτερο λαιμό, μεγαλύτερη περιφέρεια στήθους, λεπτότερη μέση και λιγότερο σωματικό λίπος που ενδεχόμενα την οδηγεί να μην έχει εμμηνόρροια. Παρόλα αυτά η Barbie αποτελεί ένα κοινωνικά αποδεκτό και επιθυμητό πρότυπο ομορφιάς και παρά την αυξανόμενη ανησυχία για τα μηνύματα που μεταφέρουν αυτού του τύπου οι κούκλες στα παιδιά, οι πωλήσεις δεν φαίνεται να επηρεάζονται. Επιπλέον, με τη πληθώρα ρούχων, κοσμημάτων και αξεσουάρ που έχει θεωρείται ως καπιταλιστικό καταναλωτικό πρότυπο.

Στη δεκαετία του '40 και του '50, οι κούκλες ήταν λίγο πιο γλυκιές και ίσως πιο "φυσικές". Πάρα πολλά δημοφιλή παιχνίδια για κορίτσια που υπήρχαν από τη δεκαετία του 70 έχουν υποστεί με τα χρόνια αλλαγές και κυρίως έχει αλλάξει η εμφάνιση των γυναικείων χαρακτήρων και έγιναν πιο σέξι, ροζ και λαμπερές δίνοντας το μήνυμα ότι η εμφάνιση μετράει. Παλαιότερα οι γυναικείες αυτές φιγούρες ήταν πιο αθώες και με σωματότυπο πιο κοντά στο φυσιολογικό, ενώ τώρα είναι πιο αδύνατες, με μακρύτερα πόδια και περισσότερο make-up. Από την αλλαγή αυτή δεν ξέφυγαν και τα ζωάκια. Για παράδειγμα, το δημοφιλές My Little Pony - που πίσω στην δεκαετία του ογδόντα έμοιαζε περισσότερο με άλογο, τώρα έχει μακριά και λεπτά πόδια, μεγάλα μάτια με μακριές ψεύτικες βλεφαρίδες και μια μακριά, κυματιστή χαίτη.

Πάντως, προϊόντα τύπου κούκλες Bratz ή σέξι εσώρουχα για τα κορίτσια κάτω των 10 ετών δίνουν το μήνυμα στα κορίτσια ότι "το σεξ είναι δύναμη, είναι εμπόρευμα". Πολλοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι οι υπεύθυνοι του μάρκετινγκ χρησιμοποιούν την τακτική με τα σεξουαλικοποιημένα προϊόντα για παιδιά ως έναν τρόπο για να διευρύνουν τη ζήτηση. Επίσης, ανταποκρίνονται στην επιθυμία των κοριτσιών να δείχνουν σέξι, λογική που προωθείται από την ποπ κουλτούρα και μάλιστα θεωρείται μεγαλύτερης αξίας από την εξυπνάδα. Δεν υπάρχουν πολλά μοντέλα ρόλων μεταξύ των εφήβων και ορισμένα περιοδικά προωθούν σέξι εικόνες και στη συνέχεια ενθαρρύνουν τα κορίτσια να αγοράσουν το μακιγιάζ και τα ρούχα για να μοιάζουν με τα μοντέλα αυτά και τις διασημότητες.
Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή καθώς τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο της σεξουαλικοποίησης των κοριτσιών γίνεται όλο και πιο έντονο, τόσο στα παιχνίδια –ηλεκτρονικά και μη -όσο και στις παιδικές εκπομπές και στα παιδικά ρούχα (σεξουαλικοποιημένοι χαρακτήρες, υπερβολικά θηλυκή μόδα, μακιγιάζ σε πολύ μικρές ηλικίες, εξαιρετικά περιποιημένα μαλλιά, μανικιούρ, τακούνια, σέξι ρούχα σύμφωνα με τις επιταγές της μόδας, υπερβολικά λεπτό σώμα με έντονες καμπύλες, επίμονη ενασχόληση με την εικόνα σώματος, αναπαραστάσεις των κοριτσιών ως "μικρές κυρίες" κ.ά.). Τα κοινωνικά μηνύματα που συμβάλλουν στην σεξουαλικοποίηση των κοριτσιών προέρχονται όχι μόνο από τα ΜΜΕ και τη βιομηχανία της μόδας, των παιχνιδιών και της ψυχαγωγίας, αλλά και μέσω των διαπροσωπικών σχέσεων που αναπτύσσουν τα κορίτσια (π.χ., με γονείς, εκπαιδευτικούς, συμμαθητές/τριες κ.ά).
Στο πεδίο της Ψυχολογίας υπάρχουν πολλές θεωρίες που ερμηνεύουν πώς η σεξουαλικοποίηση των κοριτσιών (και των γυναικών) μπορεί να επηρεάσει την ευημερία τους. Πάρα πολλά δεδομένα τεκμηριώνουν ότι σεξουαλικοποίηση έχει αρνητικές επιπτώσεις σε ένα ευρύ φάσμα τομέων, συμπεριλαμβανομένης της γνωστικής λειτουργίας, της σωματικής και ψυχικής υγείας, της σεξουαλικότητας και των στάσεων και αντιλήψεων. Αν και οι περισσότερες από αυτές τις μελέτες έχουν διεξαχθεί με κορίτσια στα τέλη της εφηβείας, τα ευρήματα είναι πολύ πιθανόν ότι γενικεύονται και σε νεότερες εφήβους και κορίτσια- και μάλιστα εκεί οι επιπτώσεις πρέπει να είναι ακόμη πιο έντονες επειδή η ταυτότητα είναι πολύ περισσότερο ακόμα υπό διαμόρφωση.
Το φαινόμενο αυτό μπορεί να αποβεί επικίνδυνο για την ψυχική υγεία καθώς και για την προώθηση ενός υγιούς κοινωνικού προτύπου για τα κορίτσια, αλλά δυστυχώς προωθείται από τη βιομηχανία της ψυχαγωγίας, της μόδας και των παιχνιδιών. Πολλές μεγάλες επιστημονικές ενώσεις, όπως η Αμερικανική Ενωση Ψυχολόγων (APA) προειδοποιούν και έχουν αναλάβει εκστρατείες ενημέρωσης για τις επιπτώσεις που έχει να ενθαρρύνονται τα μικρά κορίτσια να υιοθετούν συμπεριφορές που δε είναι συμβατές με την ηλικία τους και τα θέτουν σε έναν πρόωρο σεξουαλικό ρόλο, γεγονός που μπορεί να συμβάλλει στη δημιουργία προβλημάτων αυτοεικόνας, αυτοπεποίθησης, στην ανάπτυξη κατάθλιψης και διαταραχών πρόσληψης τροφής. Το προβαλλόμενο ανέφικτο πρότυπο ομορφιάς που δίνει ως μήνυμα η κούκλα Barbie μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για τα νεαρά κορίτσια καθώς μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία νευρικής ανορεξίας.
Το ανησυχητικό είναι ότι η διάγνωση των διαταραχών πρόσληψης τροφής (που συνδέονται άμεσα με τη δυσαρέσκεια για την αυτοεικόνα και την αυτοεκτίμηση) γίνεται σε όλο και μικρότερες ηλικίες κοριτσιών, σύμφωνα με τους ειδικούς στα θέματα αυτά. Πάρα πολλά μικρά κορίτσια αποπειρώνται να κάνουν δίαιτα για να μεταμορφωθούν στα προβαλλόμενα γυναικεία πρότυπα που δε συνάδουν ούτε με την ηλικία τους, ούτε πάντα με την πραγματικότητα.
Σε κοινωνικό επίπεδο, υπάρχει ένα θέμα με το γεγονός ότι τα παιχνίδια – πέρα από το ότι προωθούν ένα συγκεκριμένο πρότυπο ομορφιάς και τα κορίτσια καλούνται να προσαρμοστούν σε αυτό από μικρή ηλικία -τονίζουν στα κορίτσια πόσο σημαντική είναι η εμφάνιση και στρέφουν την προσοχή τους στο να θέτουν ως προτεραιότητα την περιποίησή τους και όχι άλλα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους ή άλλες τους δεξιότητες. Αυτό, επιπρόσθετα συμβάλει στην πρόωρη σεξουαλικοποίησή τους και κατά συνέπεια στην αντικειμενοποίηση των γυναικών (Αμερικανική Ένωση Ψυχολόγων (APA), Task Force on the Sexualization of Girls).
Η σεξουαλικοποίηση των κοριτσιών μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις σε άλλες ομάδες (π.χ. αγόρια και ενήλικες άνδρες και γυναίκες) και στην κοινωνία ευρύτερα. Η έκθεση σε πολύ περιορισμένα ιδανικά της γυναικείας σεξουαλικής ελκυστικότητας μπορεί να προκαλέσει δυσκολίες σε μερικούς άνδρες να βρουν μια "αποδεκτή" σύντροφο ή να απολαύσουν πλήρως τη συντροφικότητα. Ενήλικες γυναίκες μπορεί να υποφέρουν, προσπαθώντας να προσαρμοσθούν με όλο και νεαρότερα πρότυπα της ιδανικής γυναικείας ομορφιάς. Στις γενικές κοινωνικές επιπτώσεις της σεξουαλικοποίησης των κοριτσιών μπορεί να ενταχθεί η αύξηση του σεξισμού, ότι λιγότερα κορίτσια ακολουθούν σταδιοδρομίες στον τομέα των φυσικών επιστημών, της τεχνολογίας, της μηχανικής και των μαθηματικών, η αύξηση της σεξουαλικής παρενόχλησης και της σεξουαλικής βίας και η αυξημένη ζήτηση για παιδική πορνογραφία.
*Η Δήμητρα Κογκίδου είναι καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης στο ΑΠΘ





Πηγή: tvxs.gr

Οι απλές καθημερινές σχέσεις


Οι γονείς μας, τα παιδιά μας, οι φίλοι, οι οικογένεια.... όλα είναι σχέσεις! Στη δουλειά μας, στην γειτονιά, όπου και να βρεθούμε αλληλεπιδρούμε, συνδεόμαστε πολύ ή λίγο με άλλους ανθρώπους: όλα είναι σχέση.

Φυσικά και όλες οι σχέσεις δεν είναι εξίσου σημαντικές, ούτε έχουν την ίδια προτεραιότητα στην ζωή μας, όμως όλες οι σχέσεις μας αφορούν, μας απασχολούν και συχνά μας ταλαιπωρούν!

Παρεξηγήσεις, μικρές ή μεγάλες παρανοήσεις, ηθελημένα και μη ψέματα και λάθη, δυσκολεύουν τις επαφές μας , τις συζητήσεις μας, την συνεννόηση και τέλος, την σχέση μας με τους άλλους.

Ακόμη περισσότερο, αυτή την εποχή που είμαστε όλοι (λίγο ή πολύ) πιεσμένοι και αγχωμένοι με πράγματα, γίνονται ακόμη πιο δύσκολα, οι σχέσεις μας συχνά δοκιμάζονται και μαζί με αυτές και η υπομονή μας...

Δεν έχουμε χρόνο και τη θέληση (αλλά ούτε την υπομονή) να ακούσουμε τον άλλο, να ακούσουμε τι έχει να μας πει και πριν καλά καλά ολοκληρώσει εμείς «του λέμε τα δικά μας». Βιαζόμαστε να τελειώσουμε με αυτό που κάνουμε για να ξεκινήσουμε το επόμενο, προσπερνάμε τους γύρω μας διεκπαιρωτικά χωρίς να συνδεθούμε μαζί τους. Χρησιμοποιούμε την επαφή «για να γίνει η δουλειά»!

Τίποτε άλλο, μόνο αυτό! Είτε πρόκειται για μια φραντζόλα ψωμί στο φούρνο, είτε για ένα πακέτο τσιγάρα στο περίπτερο, είτε για μια καλημέρα με τον γείτονα στην πυλωτή της πολυκατοικίας, κοιτάμε μόνο να κάνουμε την δουλειά μας, να πάμε παρακάτω προσπερνώντας τους ανθρώπους... την συνθήκη της στιγμής...

Φυσικά, το ίδιο γίνεται με τους άλλους και εμάς. Οι άλλοι προσπερνούν εμάς κοιτώντας και αυτοί την δουλειά τους και πάει λέγοντας....

Κι όμως μέσα σ’ αυτά τα καθημερινά στιγμιότυπα κρύβονται δεκάδες ευκαιρίες για καλημέρες, για χαμόγελα, για μια στιγμή χαλάρωσης, μια καλή κουβέντα, μια νότα αισιοδοξίας, εγγύτητας, καλοσύνης....

Οι σχέσεις, οι απλές, μικρές, καθημερινές σχέσεις έχουν δύναμη, κρύβουν πολύτιμα αρώματα, όμως θέλουν υπομονή και εμπιστοσύνη για να τα απελευθερώσουν, θέλουν και αυτές την προσοχή και την φροντίδα τους. Αν το καταφέρουμε, θα μας επιστραφεί η χαρά της απλής ζωής!!

Γράφει ο  Γιάννης Ξηνταράς





ΠΗΓΗ...http://www.o-klooun.com

Αμερικανιές


Μια παραδοξότητα στον κόσμο του 20ου αιώνα -και μετά- είναι ότι κάποιοι χαρακτηρίζουν οτιδήποτε έρχεται απ’ τις ΗΠΑ ως «αμερικανιά».

Και είναι παράδοξο γιατί σ’ αυτή τη χώρα γεννήθηκαν κάποια απ’ τα σημαντικότερα μουσικά είδη, ευδοκίμησε η λογοτεχνία, ανανεώθηκε το θέατρο και απογειώθηκε ο κινηματογράφος.

Κατά κάποιον τρόπο οι ΗΠΑ κατέκτησαν τον πλανήτη όχι μόνο στρατιωτικά ή οικονομικά, αλλά και πολιτισμικά.

Φανταστείτε την παγκόσμια τέχνη χωρίς τον Τένεσι Ουίλιαμς, χωρίς τον Μάρλον Μπράντο, χωρίς τον Τσάρλι Τσάπλιν (που δεν ήταν Αμερικάνος, αλλά μόνο στις ΗΠΑ μπορούσε να κάνει όσα έκανε), χωρίς τον Φράνσις Φορντ Κόπολα, τον Γούντι Άλεν και τον Τζιμ Τζάρμους, χωρίς το ροκ εν ρολ, τη ροκ, τη σόουλ και το χιπ χοπ, χωρίς τον Πόε, τον Χέμινγουεϊ, τον Μπουκόφκσι και τον Τομ Ρόμπινς, χωρίς τα κόμιξ της Μάρβελ και της DC, χωρίς τις χορογραφίες του Μπομπ Φόσι, χωρίς τα κινούμενα σχέδια της Ντίσνεϊ και τα animation της Pixar, χωρίς τις φωτογραφίες του Ρόμπερτ Φρανκ και της Άρμπους, χωρίς την αρχιτεκτονική του Φρανκ Λόιντ Ράιτ, τη ζωγραφική πριν την pop επανάσταση του Γουόρχολ και του Λίχτενσταϊν (και για την νέα αμερικάνικη τηλεόραση ακούω πολλά θετικά σχόλια, αλλά δεν έχω προσωπική άποψη).

Αν όλα αυτά θεωρούνται από κάποιους «αμερικανιές» τότε δηλώνω θαυμαστής και υπέρμαχος της αμερικανιάς.

Αυτοί οι «κάποιοι» ίσως προτιμούν τα βαθύτερα και σκοτεινότερα έργα τέχνης, παρά την αμερικανική δημιουργία, όπου ακόμα και στο πιο «δύσκολο» έργο υπάρχει ο παράγοντας της διασκέδασης. Άποψη σεβαστή, αλλά ο υποφαινόμενος προτιμά να διατηρούνται οι ισορροπίες, ανάμεσα στο εγκεφαλικό και στο συναισθηματικό, ανάμεσα στο αργό και στο γρήγορο, ανάμεσα στο απλό και στο φορτωμένο.
Οι Αμερικάνοι καλλιτέχνες είναι ειδήμονες σ’ αυτή την ισορροπία.
~~
Κι ας μην ξεχνάμε την τεχνολογία. Αμερικανιές είναι και το ΜΙΤ, το διαδίκτυο, η Silicon Valey, το facebook. Όπως και τα διαπλανητικά ταξίδια (μέχρι τον Άρη για την ώρα), η νανοτεχνολογία, η ρομποτική.
Δυστυχώς αμερικανιές είναι και τα drones που βομβαρδίζουν άμαχους εξ αποστάσεως.
~~
Οι ΗΠΑ έγιναν σπουδαίες επειδή κατάφεραν να ενσωματώσουν ανθρώπους κάθε φυλής, εθνικότητας και θρησκείας στην αμερικανικότητα τους. Δεν ήταν η στρατιωτική υπεροπλία ούτε ο ιμπεριαλισμός ή ο καπιταλισμός. Ήταν η ποικιλότητα. Αυτή ακριβώς που τώρα κάποιοι εχθρεύονται (πρόεδροι και ψηφοφόροι).
Όμως ήταν οι οικονομικές ανισότητες που «καλλιέργησαν» αυτό το θαύμα.
Οι ΗΠΑ είναι η πιο «θερμή» κοινωνία που έχει υπάρξει από την αρχή της ανθρωπότητας (για τη διαφορά μεταξύ θερμής και ψυχρής κοινωνίας διαβάστε Λεβιστρός). Έσπειραν την καταστροφή εντός και εκτός, προκειμένου να διαφυλάξουν την κυριαρχία τους (εκτός) και τα συμφέροντα λίγων (εντός).
Το κάρβουνο γι’ αυτές τις αριστουργηματικές «αμερικανιές» που προαναφέραμε είναι ανθρώπινα σώματα. Των μειονοτήτων, των φτωχών και των μεταναστών (εντός), των απανταχού εχθρών (εκτός).
~~
Το παράξενο είναι ότι οι μεγάλες κατακτήσεις (καλλιτεχνικές, επιστημονικές, τεχνολογικές) ήρθαν από τις μεσαίες και τις χαμηλότερες τάξεις, συχνά από απόγονους μεταναστών, προσφύγων, σκλάβων.
Παράξενο; Όχι και τόσο. Στατιστικά αυτοί οι άνθρωποι έχουν περισσότερες πιθανότητες να καταφέρουν κάτι πρωτότυπο, καινούριο, μεγαλειώδες, γιατί είναι πολλοί περισσότεροι απ’ το 1%
Επιπλέον αυτοί οι άνθρωποι έχουν περισσότερους λόγους να ΘΕΛΟΥΝ να καταφέρουν κάτι περισσότερο, αφού μόνο η μουσική, η επιστήμη ή ο αθλητισμός μπορεί να τους σώσει απ’ την ένδεια. Είναι άνθρωποι που ανταγωνίζονται άλογα, ενώ είναι ξυπόλητοι. Για να νικήσουν πρέπει να είναι -πραγματικά- πολύ δυνατοί και αποφασισμένοι.
Στις ΗΠΑ αυτή η αποφασιστικότητα, η ευφυΐα και οι ικανότητες επιβραβεύονται. Οι ανώτερες τάξεις χρειάζονται τους προικισμένους «κατώτερους» για να παράγουν έργο. Τους χρηματοδοτούν, τους ενισχύουν, τους παρέχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν (για να τους εκμεταλλευτούν).
Έτσι παράγεται το πολιτιστικό, επιστημονικό, τεχνολογικό θαύμα των ΗΠΑ, οι «αμερικανιές».
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ στον Δρόμο της Αριστεράς, το Σάββατο 19.11.2016
Το American Gothic είναι πίνακας του Grant Wood (χωρίς τα Muppets του Χένσον και το Star Wars)





«Τα χρώματα που έγιναν στιχάκια»


«Τα χρώματα που έγιναν στιχάκια»

Ξύπνησε μ’ ένα επίμονο στιχάκι στο κεφάλι του.

Εντάξει, σκέφτηκε, δεν είναι και τόσο παράξενο. Μέσα στα στιχάκια και τις μουσικές ζω.

Μικρός, κάτω από εννιά χρονών. Μικρός, σοφός, φευγάτος λιγάκι. Μα πώς μπορούσε να ‘ναι αλλιώς; Σόι πάει το βασίλειο, λένε.

Δίπλα στο σπίτι του, το σπίτι της Ευγενούλας. Λίγο μικρότερη αυτή, αλλοπαρμένη, λιγομίλητη – ξωτικό λες. Μπορεί και να ‘φταιγε η ορφάνια.

Μ’ ένα φως να την κυκλώνει, να την τυλίγει όπως το κουκούλι τυλίγει τον μεταξοσκώληκα, πιο διάφανο όμως και πιο κρουστό.

Γαλάζιο, λιλά, ροζ, πράσινο, σμαραγδί, να ξεδιπλώνει και να μαζεύεται ανάλογα με τη διάθεσή της είτε περπατούσε είτε ησύχαζε.

Ο πατέρας της είχε πάντα λίγα τα λόγια του. Μα τώρα, μετά την απώλεια, ένας τραχύς πόνος είχε μπλέξει στα γένια του. Έγνοιες πολλές τον  τριγυρίζανε.

-Πώς θα μεγαλώσει το κακορίζικο;

Μια μάνα χρειαζότανε.

Με τα πολλά, έγιναν τα προξενιά, έγινε και ο γάμος. Μπήκε καινούρια νοικοκυρά στο σπίτι, να κλείσει όσες πληγές γινότανε να κλείσουν, να μαλακώσει το σφίξιμο του  χαμού.

Ο Αντώνης, στο διπλανό σπίτι, ξύπνησε με ένα καινούριο στιχάκι στο κεφάλι του. Παράξενο. Αυτός, χορτασμένος από τα παιχνίδια και τα τρεχαλητά, κοιμήθηκε χαρούμενος. Γιατί να’ ναι το στιχάκι του λυπητερό;
~~
Στην αρχή, χάθηκε το ροζ της Ευγενούλας. Ώρες – ώρες μια σκιά σα να τη σκέπαζε. Για λίγο. Όταν χάθηκε και το πράσινο, όλοι άρχισαν να το προσέχουν.

Ο Αντώνης, όλο και πιο συχνά ξυπνούσε με ένα καινούριο στιχάκι να τον βασανίζει.

Χάθηκε και το γαλάζιο. Η σκιά όλο και συχνότερα την τύλιγε και την άφηνε.

Δυνάμωσαν οι ψίθυροι. Κακοπερνά η Ευγενούλα, σέρνονταν σαν φίδια οι σκέψεις από παράθυρα σε πόρτες, και στο καφενείο στις μισές κουβέντες  και τα συννεφιασμένα μάτια, έσμιγαν τα φρύδια και ανατρίχιαζαν οι καρδιές. Μοναδική τους απόδειξη, τα χρώματα και οι σκιές.

Κι ο πατέρας όλο και να ξεμακραίνει. Αυτόν τον έπαιρνε μακριά ο πόνος που κατηφόριζε, σταματούσε την καρδιά και μούδιαζε τις πατούσες. Και ύστερα ανηφόριζε και καθότανε στο κεφάλι, σφιχτός σκούρος σκούφος.

Ο Αντώνης που από μικρός βασάνιζε και δοκίμαζε τη λύρα του πατέρα του, είχε αρχίσει να γεννά ήχους που είχαν νόημα, λέγανε λόγια και γλύκαιναν κούτελα.

Έφυγε και το λιλά. Το σμαραγδί, να παλεύει με τη σκιά, που τώρα αυτή, χοντρό παλτό σκέπαζε την Ευγενούλα. Επίμονα άνοιγε ρωγμές, τρύπωνε στις χαραμάδες και ξεπήδαγε πότε από το γιακά και πότε από το μανίκι, να τη σώσει.

Ο Αντώνης σα να γινότανε πιο τραχύς και αψύς, κάθε πρωί να ξυπνά με καινούρια στιχάκια. Δεν τα ήθελε πια, τον πόναγαν, πάσχιζε να τους κρυφτεί, να ξεφύγει.

Τα τραγουδούσε σιγανά, κρυφά τη νύχτα, μόνος του αγκαλιά με τη λύρα του, που ανταποκρινότανε με απαλούς τρυφερούς σπαραγμούς.
~~
Το τέλειωσε το τραγούδι του. Τότε, στα δεκάξι του. Το τραγούδησε ξανά και ξανά, για χρόνια, κρυφά, μόνος αυτός η λύρα του, και τα μυστικά τους.

Πολύ μα πολύ αργότερα, άντεξε να το μοιραστεί μαζί μας: Πού ’σαι πετροπέρδικά μου…

Το κείμενο έγραψε η Ελπίδα Π. στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής 





ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...