Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Τρίτη 25 Απριλίου 2017

Iron maiden


Πολλοί γνωρίζουν, ότι το όνομα του πασίγνωστου χέβι μέταλ συγκροτήματος είναι το όνομα ενός μεσαιωνικού οργάνου βασανιστηρίων. Η ‘σιδηρά παρθένος΄ (βλ. Wikipedia: Iron Maiden torture device) ήταν ένα μεταλλικό ή ξύλινο κουτί που θύμιζε σαρκοφάγο αιγυπτιακής μούμιας, σε μέγεθος που να χωράει έναν άνθρωπο.

Εσωτερικά, το καπάκι είχε μεγάλα μυτερά καρφιά που, όταν αυτό έκλεινε, χώνονταν στη σάρκα του άτυχου θύματος, σε μέρη μελετημένα έτσι ώστε να μην πειραχτούν ζωτικά όργανα και πεθάνει ο βασανιζόμενος πριν προλάβει να υποφέρει αρκετά.

Μόνο που..., όλη αυτή ιστορία είναι ένα πρώιμο hoax.


Η πιο γνωστή Σιδηρά Παρθένος είναι αυτή της Νυρεμβέργης, η Nürnberger Eiserne Jungfrau . Γι’ αυτήν λέγεται ότι έδινε το ‘παρθενικό φιλί’ (Jungfernkuss) στο θύμα της κι όταν άνοιγαν τα καρφιά της, το θύμα, νεκρό πια, έπεφτε από μια τρύπα στο πάτωμα, στο ποτάμι που περνούσε από κάτω. Η όλη διήγηση βασίζεται σε ένα χρονικό που έγραψε το 1793 ένας καθηγητής ονόματι Johann Philipp Siebenkees, ο οποίος πρόσθεσε πάρα πολλή πικάντικη σάλτσα σε ό,τι ήξερε για τα Femegerichte – έκτακτες, συχνά μυστικές δίκες στη Βεστφαλία μεταξύ 13ου και 15ου αιώνα.

Αυτό το ‘κακό κορίτσι’ της Νυρεμβέργης εκτέθηκε για πρώτη φορά κάπου στις αρχές του 19ου αιώνα. Χάθηκε, όμως, στους βομβαρδισμούς που ισοπέδωσαν τη Νυρεμβέργη το 1945.

Σήμερα, ένα αντίγραφό της βρίσκεται στο Kriminalmuseum Rothenburg ob der Tauber της Βαυαρίας. Δεν είναι η μόνη. Και άλλα Iron Maidens βρίσκονται σε διάφορα μουσεία του κόσμου. Το θέμα είναι ότι, μάλλον δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ ως όργανα βασανιστηρίου.

Σύμφωνα με τον Wolfgang Schild, καθηγητή Ποινικού Δικαίου, Ιστορίας του Ποινικού Δικαίου και Φιλοσοφίας του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Bielefeld, η Σιδηρά Παρθένος της Νυρεμβέργης όπως κι όλα τα άλλα παρόμοια ‘κακά κορίτσια’, ξύλινα ή σιδερένια, συντέθηκαν από επιμέρους εκθέματα μουσείων, απλά για εντυπωσιασμό και άγρα επισκεπτών.


Φαίνεται ότι αυτή η ιδέα είχε ως κυριότερη πρώτη ύλη τα μεσαιωνικά Schandmäntel (πανωφόρια της ντροπής) ή Schandtonnen (βαρέλια της ντροπής) που χρησιμοποιήθηκαν γύρω στον 13ο αιώνα στο γερμανικό χώρο. Το Schandmantel ήταν ένα βαρέλι ή κάτι σαν βαρέλι, στο οποίο έμπαινε αυτός (συνήθως λαθροκυνηγός) ή αυτή (συνήθως πόρνη) που όφειλε να τιμωρηθεί, έτσι ώστε να φαίνεται μόνο το κεφάλι ή μόνο το κεφάλι και τα πόδια. Τον/την έλουζαν με βρισιές και φτυσιές και του/της πετούσαν σάπια λαχανικά και κλούβια αβγά. Καρφάκια όμως, το βαρέλι δεν είχε...


Σ’ αυτά τα ‘βαρέλια της ντροπής’, που υπήρχαν σε διάφορα μουσεία, λέει ο καθηγητής W. Schield, ότι προστέθηκαν αργότερα καρφιά. Στην περίπτωση της Νυρεμβέργης, οι επίμαχες προσθήκες ήταν μπαγιονέτες της εποχής του Ναπολέοντα.


Εκτός από τα ‘βαρέλια της ντροπής’, φαίνεται ότι στη γέννηση του μύθου των σιδερένιων παρθένων συνέβαλαν άλλα δυο στοιχεία: η Αγαπήνα του Νάβιδος και η εκτέλεση ενός Ρωμαίου στρατιωτικού στην Καρχηδόνα.

Ο Νάβις (Nabis), γιος του Δημάρατου, ανακήρυξε τον εαυτό του βασιλιά της Σπάρτης το  206 π.Χ., αφού παραγκώνισε τον ανήλικου Πέλοπα, γιο του Λυκούργου, του οποίου ήταν επίτροπος. Έμεινε στην κεφαλή της Σπάρτης μέχρι το θάνατό του, το 192 π.Χ. Γυναίκα του Νάβιδος ήταν η Αγαπήνα ή Απήγα ή Απία, για την οποία λεγόταν ότι ήταν πολύ κακιά, τόσο που τη συνέκριναν σε κακία και πονηριά με την Πανδώρα του μύθου.

Ο Πολύβιος αναφέρει ότι ο Νάβις είχε φτιάξει ένα σιδερένιο ομοίωμα της γυναίκας του (Iron Apega), το οποίο ήταν ντυμένο με ακριβά φορέματα και είχε τα χέρια τεντωμένα μπροστά, σα να καλούσε ν’ αγκαλιάσει αυτόν που ήταν μπροστά του. Ο Νάβις χρησιμοποιούσε το ομοίωμα της Αγαπήνας κατά τον εξής τρόπο: Όταν κάποιος πολίτης της Σπάρτης αρνιόταν να πληρώσει τους φόρους που απαιτούσε ο Νάβις, αυτός, αφού φρόντιζε πρώτα να τον μεθύσει, τον έστελνε να διαπραγματευτεί το θέμα με τη βασίλισσα. Το μεθυσμένο θύμα έπεφτε στην αγκαλιά της ψευτο-Αγαπήνας, τα χέρια της οποίας ήταν αρθρωτά κι έκλειναν μόλις κάτι βρισκόταν ανάμεσά τους. Από την εσωτερική τους πλευρά, τα μπράτσα, που τα έσφιγγε και τα ξέσφιγγε ο Νάβις από μακριά, είχαν καρφιά που μπήγονταν στη σάρκα του θύματος, είτε μέχρι να δεχτεί να πληρώσει είτε μέχρι να πεθάνει.

Η Σιδηρά Αγαπήνα, ή Iron Apega, όπως είναι γνωστή στη διεθνή βιβλιογραφία, φαίνεται να ανήκει στις ‘πρώτες ύλες’ για την κατασκευή του μύθου των σιδηρών παρθένων.

Έμπνευση πιθανόν να παρείχε και ο μαρτυρικός θάνατος του ρωμαίου στρατιωτικού Μάρκου Ατίλιου Ρήγουλου (Marcus Atilius Regulus), όπως τον διηγείται ο Τερτυλλιανός: Οι Καρχηδόνιοι τον έκλεισαν σ’ ένα στενό ξύλινο κουτί που είχε μεγάλα και μυτερά καρφιά σ’ όλο του το εσωτερικό, έτσι ώστε να μη μπορεί ν’ ακουμπήσει πουθενά, χωρίς να τραυματιστεί.

Παρότι hoax, η Σιδηρά Παρθένος εξακολουθεί σήμερα να αντιμετωπίζεται από τη λαϊκή κουλτούρα ως η πιο τυπική εικόνα που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς για τη μεσαιωνική Δικαιοσύνη. Παρείχε έμπνευση για βιβλία, ταινίες και, φυσικά, ... χέβι μέταλ συγκροτήματα.

Γράφει η  Limao Qian













Μισοφωνία: πως είναι να σε ενοχλούν ασήμαντοι ήχοι.


Οι λόγοι που μερικοί άνθρωποι εκνευρίζονται από διάφορους ήχους, ακόμη και του φαγητού ή της αναπνοής, μπορούν πλέον να εξηγηθούν.

Η κατάσταση αυτή ονομάζεται μισοφωνία και είναι κάτι πιο σύνθετο από μια απλή δυσαρέσκεια σε ήχους όπως το τρίξιμο του πιρουνιού στο πιάτο ή της κιμωλίας στον μαυροπίνακα.

"Το αισθάνομαι σαν απειλή και το να απομακρύνω αυτήν την απειλή είναι ιδιαίτερα σοβαρό ζήτημα για μένα" λέει η 29χρονη Olana Tansley-Hancock,από το Kent.

Επιστήμονες από το Ηνωμένο Βασίλειο απέδειξαν ότι ο εγκέφαλος κάποιων ανθρώπων είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος και παράγει υπερβολική συναισθηματική αντίδραση σε παρόμοιους ήχους.

Η Olana ανέπτυξε αυτήν την ενόχληση όταν ήταν 8 ετών. Οι ενοχλητικοί ήχοι για αυτήν ήταν η αναπνοή, το φαγητό κι οι θόρυβοι. Στο BBC News δήλωσε: «Ο καθένας που τρώει πατατάκια μπορεί να με εκνευρίσει. Φτάνει μόνο να ανοίξει την συσκευασία για να ξεκινήσει η αντίδραση». Συνέχισε λέγοντας ότι « δεν είναι μια ασήμαντη ενόχληση, είναι σοβαρό. Τι ενοχλητικός ήχος; Πρέπει να φύγω από εδώ η να τον σταματήσω. Πέρασα πολύ χρόνο αποφεύγοντας μέρη όπως ο κινηματογράφος. Χρειάστηκε να μεταφέρω καροτσάκια επτά ή οχτώ φορές σε 30λεπτη διαδρομή με τρένο, ενώ επίσης παραιτήθηκα από την δουλειά μου μέσα σε τρεις μήνες καθώς περνούσα περισσότερο χρόνο με κρίσεις πανικού κλαίγοντας πάρα δουλεύοντας».

Επιστήμονες, συμπεριλαμβανομένης και της Olana, σε διαφορά κέντρα του Ηνωμένου Βασίλειου, εξέτασαν τον εγκέφαλο 20 ατόμων που αντιδρούσαν έντονα σε κάποιους ήχους και 22 άλλων που δεν είχαν ιδιαίτερες αντιδράσεις.

Αναπαρήγαγαν μια σειρά από θορύβους ενώ τα άτομα ήταν συνδεδεμένα στο μηχάνημα της μαγνητικής τομογραφίας (MRI). Για παράδειγμα, τους έβαζαν ν ακούσουν ήχους από βροχή ή κι ενοχλητικούς ήχους όπως κραυγές.

Τα αποτελέσματα που δημοσιευτήκαν στο περιοδικό Current Biology φανέρωσαν ότι ένα τμήμα του εγκέφαλου που συνδέει τις αισθήσεις μας με τα συναισθήματα μας (πρόσθιος νησιωτικός φλοιός) ήταν σε μεγάλο βαθμό ενεργός σε όσα άτομα έπασχαν από μισοφωνία. Παράλληλα, το ίδιο τμήμα του εγκεφάλου ήταν διαφορετικά συνδεδεμένο με αλλά εγκεφαλικά μέρη σε μισοφωνικά άτομα.

Ο γιατρός Sukhbinder Kumar, από το πανεπιστήμιο της Newcastle, δήλωσε στο BBC News ότι τα άτομα με μισοφωνία αντιδρούσαν έντονα όταν άκουγαν αυτούς τους ήχους, αλλά εντόπισαν συγκεκριμένη δραστηριότητα μόνο για τους ήχους που τους ενοχλούσαν. Η κύρια αντίδραση είναι θυμός, δεν είναι αηδία. Αν και στην αρχή μοιάζει σαν συνηθισμένη αντίδραση, στην συνέχεια τους εξοργίζει αφάνταστα.

Δεν υπάρχουν ακόμη θεραπευτικές αγωγές αλλά η Olana έχει αναπτύξει τρόπους αντιμετώπισης, όπως οι ωτοασπίδες. Επιπλέον, χαρακτήρισε την καφεΐνη και το αλκοόλ ως σκουπίδια καθώς κάνουν την κατάσταση ακόμα χειρότερη. Η ίδια δήλωσε η περιπτωσή της είναιμέτριου βαθμού και ότι πλέον είναι ικανή να εργάζεται και να γνωρίζει νέα άτομα.

Δεν είναι ακόμη σαφές πόσο συχνή είναι η διαταραχή, καθώς δεν υπάρχει σαφής τρόπος διάγνωσης αφού μόλις πρόσφατα ανακαλύφθηκε.

Τελικά, οι ερευνητές ελπίζουν ότι η κατανόηση των διαφορών ανάμεσα στους εγκέφαλους των ατόμων με μισοφωνία θα οδηγήσουν σε νέες θεραπευτικές μέθόδους.

Μια ιδέα είναι ότι τα χαμηλά επίπεδα στενευμένης ηλεκτρικής ενέργειας που περνούν μέσα από το κρανίο, τα οποία είναι γνωστό ότι προσαρμόζει τη λειτουργία του εγκεφάλου, θα μπορούσαν να βοηθήσουν. Ο καθηγητής γνωστικής νευρολογίας Tim Griffiths στο Πανεπιστήμιο του Newcastle και στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, δήλωσε: «Ελπίζω ότι αυτό θα καθησυχάσει τους πάσχοντες».

Κλείνοντας ανέφερε: «Ήμουν αρκετά σκεπτικιστής, μέχρι που είδαμε ασθενείς στην κλινική και καταλάβαμε πόσο εντυπωσιακά παρόμοια είναι τα χαρακτηριστικά. Έχουμε πλέον στοιχεία για να εδραιώσουμε τη βάση της διαταραχής μέσω των διαφορών στον μηχανισμό ελέγχου του εγκεφάλου στη μισοφωνία».

Μετάφραση: Στράτος Υφαντόπουλος από BBC






ΠΗΓΗ...http://www.o-klooun.com

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...