Αφού ριχτήκαμε στους αλλόγλωσσους με κατάρες! Αφού μετανιώσαμε το επόμενο λεπτό της επιλογής μας! Αφού εγκαταλείψαμε τα χωράφια αλλά με μανία ψάχνουμε στις λαϊκές αγορές ντόπια εδώδιμα!
Αφού οι ψαράδες έσπασαν τα καΐκια τους, οι γεωργοί παράτησαν τα αλέτρια τους, οι κτηνοτρόφοι υπέγραψαν δήλωση μετανοίας! Αφού δεν υπερασπιστήκαμε τα μαγαζιά μας και συναινέσαμε στην «οικονομική βιωσιμότητα»! Αφού πιστέψαμε χονδροειδή ψέματα και κυνηγήσαμε απατηλά όνειρα! Αφού σηκώσαμε ξενόφερτη σημαία, υποκλινόμενοι σε ανθρωποειδή τέρατα, αρχομανείς και τεμπέληδες! Αφού ενδώσαμε σε σαγηνευτικά, με μετοχές και χρηματιστηριακούς δείκτες, ρίσκα! Αφού μετονομάσαμε την ασχημία σε ανάπτυξη!
Αφού όπου και αν ταξιδέψαμε πληγώσαμε το τοπίο και τον τόπο, και αγνοήσαμε ότι ο χρόνος είναι παράγωγό του που αργά ή γρήγορα θα εκδικηθεί για την απονιά μας… Αφού κοιτάξαμε το μέλλον με αναίδεια ομνύοντας στον υλικό πλούτο! Αφού λατρέψαμε τον κάλπικο και εφήμερο θεό, φορέσαμε ψεύτικα μαλλιά, ψεύτικες βλεφαρίδες, ψεύτικα νύχια, ψεύτικα δόντια, ψεύτικα στήθια! Αφού δεν αναζητήσαμε την αφή ενός χεριού, αλλά το τηλεκοντρόλ μπροστά σε μια plasma!
Αφού ψηφίζαμε υπέρ, ενώ ήμασταν κατά! Αφού φοβηθήκαμε να ξεστρατίσουμε από την πομπή! Αφού ξεπαστρέψαμε τα υλικά του προγόνων μας για μια θωρακισμένη πόρτα ασφαλείας! Αφού εγκαταλείψαμε το πατρικό γιατί ήταν μικρό και χωρίς ανέσεις! Αφού τσακωθήκαμε για την κληρονομιά του πατέρα! Αφού δεν κοντοσταθήκαμε στο σκαλοπάτι για μια καλησπέρα στις μαυροφορεμένες, στους «βουβούς ίσκιους»! Αφού επικαλύψαμε την μυρωδιά του φαγητού με αποσμητικό χώρου! Αφού λερώναμε συνεχώς τις «αυλές των θαυμάτων»!
Αφού δεν σηκωθήκαμε από τον καναπέ αν και περιτριγυρισμένοι από τις φλόγες! Αφού δεν προσευχηθήκαμε, δυσαρεστώντας τους Θεούς! Αφού φορέσαμε γυαλιά ηλίου στο μειδίαμα του άλλου! Αφού αποστρέψαμε το βλέμμα μας, από το καμένο πρόσωπο της Κωνσταντίνας! Αφού στους λυγμούς κλείσαμε τ’ αυτιά μας! Αφού ευχηθήκαμε να είναι ο δρόμος εύκολος, αρχίσαμε να βαδίζουμε σε διαδρόμους γυμναστικής! Ακόμα και όταν βρήκαμε τον έρωτα τον σκοτώσαμε! «Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» κλείσαμε δια παντός τα βιβλία, αρνούμενοι «τα φάρμακα της ποιήσεως»!
Αφού ξεράναμε τις στέρνες για να κάνουμε πισίνες! Αφού στη θέση του ξερού χώματος φυτέψαμε γκαζόν και μαζί, τις παιδικές μας σβούρες και βώλους! Αφού κρύψαμε τα δάση μας κάτω από τσιμέντα και στάχτες! Αφού εκστομίσαμε απερίσκεπτα το ναι! Αλλοίμονο όμως, δεν σκεφτήκαμε και τις συνέπειες του όχι! Αφού σνομπάραμε την φτώχεια του διπλανού και δεν μοιραστήκαμε το ψωμί, αν και βιωματικά γνωρίζαμε ότι «δεν είν’ εύκολες οι θύρες αν η χρεία τες κουρταλή»! Αφού δεχθήκαμε διαμαρτυρόμενοι το ρόλο της μαριονέττας και υποκύψαμε ακκίζοντες σε ανήθικες πιέσεις! Αφού ρουφιανέψαμε για να έχουμε μια θέση στο τρένο της προόδου! Αφού σκηνοθετήσαμε συμμαχίες και εγκαρδιότητα για να πάρουμε μια θέση στο πανεπιστήμιο, «είναι δικός μας»! και το Κόμμα; Αλλοίμονο! βλοσυρό και απόμακρο, πονηρά συγκατάνευσε!
Αφού γλείψαμε τον ανώτερο για μια επιείκεια! Αφού σπάσαμε την απεργία! Αφού σιωπήσαμε στις διεκδικήσεις, γιατί δεν μας αφορούσαν προσωπικά! Αφού ποδοπατήσαμε στρατιές βωβών προσώπων, για να βρεθούμε στο φωτισμένο μέρος της σκηνής! Αφού συμφωνήσαμε στο όλα επιτρέπονται! Αφού φτιάξαμε ξενώνα στη μεζονέτα, αλλά σκοτώσαμε τον ξένο! Αφού εξισώσαμε τον σωφρονισμό με τον φόνο! Αφού εκμεταλλευτήκαμε με κουτοπονηριά τον αδύναμο μειώνοντας το μεροκάματό του! Ηττημένοι κατά κράτος επιχειρηματολογούσαμε για τη νίκη που νομίσαμε ότι καταφέραμε, και ότι «του την φέραμε»! Και ενώ υπερασπιστήκαμε με σθένος τα δικαιώματά μας, αποπατήσαμε στα δικαιώματα των άλλων!
Αφού δεν κλάψαμε για τους ιδανικούς αυτόχειρες του πολέμου που ζούμε, τους πήραμε για τρελούς! «ήταν η ζωή τους λένε τραγωδία…» και ποιών δεν είναι; Αφού χασκογελάσαμε πίσω από τον ανάπηρο και «την κακή σοδειά», δείχναμε με οίηση την αρτιμέλειά μας! Αφού κάναμε botox στην αμυδρή ρυτίδα, νομίζαμε ότι το τέλος θα φθαρεί και θα ξεψυχήσει πριν από εμάς!
Αφού κρατήσαμε το στόμα μας κλειστό στις ιστορίες διαπόμπευσης και κακοποίησης τόσων γυναικών,
τότε γιατί μας κάνει εντύπωση «αν κάτω από τα ρούχα μας δεν χτυπά πια η παιδική μας καρδιά»;
Κασιμάτη Ρεγγίνα
Από: Νέμεσις Ραμνουσία
.jpg)
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.